Poems (Tur-Eng)

Her gün yeni biriyle karşılaşıyorum artık,

Çocukluk arkadaşımı bulmuşum geçen gün

Öğle üstü bir kahve içmişiz

Ne kadar saf ve masumduk cümlesinin içinde tutuşup

Gözyaşlarımızla bezeli geçmişi

Güneşin alnına halı gibi sermişiz

Hafif utangaç, değiştim ben, büyüdüm diyen yanımız bir yana dursun

Değişmeyen o küçük versiyonlarımızı

Birbirimizin gözlerinden cımbızla da olsa çekip bulmuşuz da

Sanki kıkır kıkır gülüşmelerle yoktan var etmişiz

Bu sırada güneş yapmış işini, kurutmuş geçmişin şüphelerini

Yudumlarken kahvelerimizi öylece unutmuşuz anın getirdiklerini,

İçimizde yetişkincilik oynayan çocuklukların kalbi hınzır bir sevinçle dolmuş,

Şakacıktan değil sahiden kahve içebildikleri için.

****

Akşamüstü bir balıkçıda karşılaşmışım sonra,

Şehrin en okumuş, kültürlü beyefendisiyle,

Bir ara, *eski zaman*, rastlaştığımızda

Aklımda yer ayırtmış kendine halihazırda,

Öyle bir havası var ki sormayın,

Teker izi misali asfaltta

Her kitabın bir satırı kalmış beyefendinin hatırında

Beni bir çizgiden diğerine

Zarif elleriyle taşıyor bu zihin yolunda

Kah Japonyadayız kah geçmiş yıllar İstanbulunda

Hem yemesini bilir, hem içmesini

Konuşmayı bildiğinden, dinlediği şarkılara.

İnsanın bir tanecik siyah zeytin olasıgeliyor sırf yeri var diye dudaklarının arasında.

Veya soğuk soğuk dökülen bir içki boğazından, hızla nüfuz eden bedenine, ve damarlarına.

****

Sabahları ise, yaşlı bir dede, her sabah ekmek almaktan dönüşümde,

Kedilere mama verir, bana ise hep gülümser,

Eve dönüşteki yasemin kokulu küçük gri dar sokakta

Ne zaman görsem ben de gülümserim ona

Kedi gibi kovuğuna alsa, saklayabilirmiş gibi hissederim beni dünyanın bütün karanlıklarından

Her sıcak ekmek kokusunda şefkati bulurmuş gibi hissedişim de bundan.

****

Her gün yeni biriyle karşılaşıyorum artık,

Hayatıma dokunan,

Yoluma çıkar,

Yeni tanıştığım, hep bildiğim,

Aşkım olur, arkadaşım olur, belki komşum, veya yoldaşım.

Her gün yeni biriyle karşılaşıyorum artık,

Seni tanıdığım o ilk günden beri.

Şubat 18, 2025.

Sun

We'll dire and cry

On fire and dry

But the clouds will drift, just out of reach,

Revealing a fleeting glimpse of the sun—

To remind our bones of love's sneaky warmth

and the tender intimacy nature bestows.

Nov 25, 2024

Zamanda yolculuk

Denize uzanan yolların birinde

Yürüyorum sana doğru

Rüzgar incitmiyor yüzümü

Boşa harcamıyor gücünü

Herhalde biliyor

Geldiğim gibi yanı başına

Öpüp saracağını beni baştan ayağa

Yanaklarımdan başlayarak

Keşfedilmemiş bir yer kalmayana dek

...

İşte bu bir aşkın zamanda yolculuğudur

Sevginin kanatları öyle geniş açılır ki

Geçmişten sürür adımlarını güne

Büyüte büyüte gücünü, kanatlarını.

O da yetmez, uzatır o kanatları geleceğe, sarar tüm yaraları

süregelen ve olası

Ne yağmur ne rüzgar ne fırtına

Karşı koyamaz ki

Dördüncü boyutuna evrenin

Sevmek dediğin dökülür sular gibi sonsuzluğa

Gelecekten gelir, geçmişe sarılır

Yıkar tüm karanlıkları

Yıkar karanlıkları tümden

Aydınlığa çıksın diye

Gecesini gündüzünü bilmeden

26 Aralık 2023

Sonbahar

Güzü giyiyorum üstüme

Bazen ne çok kuru her şey

Bazense hayat kısa ama kuşlar bile uçmuyor

Kıyılardan denize ulaşırım sanıyorum

Yollara dökülür yapraklarım

Dümdüz olabildiğince bütün gece giderim

Ve sabah başka bir yerde doğar güneş

Ama dört saatlik yollar bile denize çıkmıyor

Dört saatte denize gidilemiyorsa ne yapılır diyorum ben de

Denizden uzak ömrün herhangi başka bir şeyine içilir

Kadehimi kaldırıyorum

Bir sabah deniz kıyısında uyanabilme ihtimalime bir gün

Ve biraz daha

Sökülüyor yapraklarım

...

Hakim de üşür müydü?

Sırılsıklam yürüyorum sonra

Uyuyorum uyanıyorum

Günler geçiyor

Ben kapılardan geçiyorum

Biraz eski penceleri, gıcır gıcır ruhsuz uzun camlara tercih ediyorum

Ruhu olan pencerelerin tadını çıkarmak bir yana dursun

Ben o vakitlerde

Kendim mahkemesinde yargılanmakla meşgulüm

Hakim tanıdık ve acımasız

Ona neden böyle acımasız olduğunu soruyorum

Kendim kendime yanıt vermeyi reddediyor*um*

Keşke bazen sarılabilsem hakime

Belki iyi gelirdi diyorum

Hem ona hem kendime

Günler geçiyor

Ben kapılardan geçiyorum

Sırıksıklam yürüyorum sonra

Daha da ıslanıyorum

Bazen esiyor

Bir deniz kenarındayım

Sanırım mutluyum

Bazen bir kışın kenarındayım

Esmesin istiyorum

Hal bu ya böyle düşününce

Her şeyin ne kadar göreceli olabildiğine şaşıyorum

Keşke diyorum

Yürüseydi bir kez hakim de

Bir deniz kenarında

Sırıksıklam

25 Eylül 23

Gün batımından yıldızların çıkışına dek uzandığım

Tahta bankın sırtımı acıttığı

Önümde bambaşka bir grup insanın dualar okuyarak sallandığı

Benimse bir saatcik daha diye diye çalışmaya kendimi zorladığım

Şu anda

Eski bir binanın terasında

Ilık Eylül havasını tenimde hissettiğim

Görece sıradan diyebileceğim bir Bloomington akşamındayım

Hayatın bu denli çeşitli oluşuna hayret ediyorken

İçten içe de seviniyorum

Başkalarını başka görmedikçe kendine daha da yaklaşıyor insan

Hayata dair yeni öngörüler kazanıyorum

Olmalı mı olmamalı mı? Biraz olmalı, biraz olmamalı.

21 Eylül 23

Denize çıkmayan sokakların ucunda

Batıyor güneş

Dünyanın bir ucunda, tek bir dağın bile olmadığı

Dümdüz tarlalar kocaman gökyüzlerini doğuruyor

Yalnız yıldızlar daha o kadar da dokunulası değil

Deniz gibi yıldızlar

Yıldızlar gibi denize batan gün

Bir hayal

Gözlerimin önünde

Ama hiçbir rotasyonda

Değil tenimin üstünde yolunun

Ortogonal

03 Aralık 23

Işığın içinden seslendim sana

Bir ışık yılının öyle rastgele aklıma yer etmiş bir metrik olmasını dileyerek

Bekledim belki görürsün beni başın yerden, başın duvardan ötede

Yıldızların da bir ömrü var nasılsa diye

O bir ömrü bekledim

Şimdi yüzüm güneşe dönük

Yüzüm sıcak

İçim sıcak

Tutuşuyorum

Düşünüyorum da

Yüzüğünü ilk taktığın günün üstünden 5860 gün batımı geçmiş

Benim semaya ayak uyduruşumun üstünden iki milyon yıl

Bitti ya, beni görmen yakın

Bir gün batımını da seninle tutuşarak görmek için

Yollara düşüyorum

5904.ncü güneşe

Page updated

Google Sites

Report abuse