Bij een perifere aangezichtsverlamming, ook wel perifere facialisparese genoemd, is er een verlamming van (een deel) van de spieren aan een zijde van het aangezicht. Deze verlamming wordt veroorzaakt door een beschadiging van de aangezichtszenuw.
Wanneer er zich restverschijnselen (afhangende mondhoek, te veel/te weinig spanning, verminderde bewegingsmogelijkheid, ongewenste meebewegingen,...) voordoen na een perifere aangezichtsverlamming, kan mimetherapie een oplossing bieden. Bij mimetherapie leer je om de aangezichtsspieren gecontroleerd te gebruiken in rust, bij gezichtsuitdrukkingen, bij spreken en bij eten/drinken.
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt een gunstig effect van mimetherapie bij een perifere facialisparese (Beurskens, 2003). Mimetherapie wordt gegeven door gespecialiseerde kinesisten en logopedisten met een getuigschrift van een nascholing in de mimetherapie.