การละเล่นว่าว
การละเล่นว่าวเป็นการละเล่นที่มีมาช้านานของไทย ซึ่งไม่เพียงแต่เป็นการละเล่นสนุกสนาน แต่ยังสะท้อนถึงวัฒนธรรมและภูมิปัญญาไทยอีกด้วย การเล่นว่าวต้องอาศัยทักษะและความรู้ในการประดิษฐ์ว่าว การเลือกช่วงเวลาและสถานที่ที่เหมาะสม รวมถึงเทคนิคในการบังคับว่าวให้ลอยอยู่บนท้องฟ้า
ลิเก
ลิเกเป็นการแสดงพื้นบ้านของภาคกลาง แต่มีการแสดงที่คล้ายคลึงกันในภาคอื่นๆ เช่น ลิเกป่า (หรือลิเกบก) ในภาคใต้ และลิเกฮูลู ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ลิเกป่าหรือลิเกบก มักพบในชุมชนชาวไทยมุสลิมทางชายฝั่งตะวันตกของภาคใต้ ส่วนลิเกฮูลูเป็นการละเล่นของชาวมุสลิมในภาคใต้เช่นกันแสดงในงานต่างๆ เช่น งานเทศกาล งานพิธีต่างๆ งานเฉลิมฉลอง
การละเล่น จ้ำจี้
เป็นการละเล่นของเด็กไทยที่พบได้ทั่วไปในหลายภาค รวมถึงภาคตะวันตก โดยมีลักษณะการเล่นที่เรียบง่ายและสนุกสนาน โดยผู้เล่นจะนั่งล้อมวงกัน วางมือลงบนพื้น แล้วให้คนหนึ่งเป็นผู้จิ้มหรือร้องเพลง "จ้ำจี้" ไปตามนิ้วมือของผู้เล่นแต่ละคน เมื่อเพลงจบลงที่นิ้วของใคร คนนั้นจะต้องพับนิ้วนั้นเก็บ หรือถอนนิ้วออกไป แล้วจึงเริ่มเล่นใหม่ วนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะมีผู้ที่พับนิ้วหมดก่อน หรือมีมือเหลืออยู่เป็นคนสุดท้าย ซึ่งจะเป็นผู้ชนะ
การเล่นกลองยาว (เถิดเทิง)
เป็นการละเล่นพื้นบ้านของไทยที่มีความสนุกสนานและเป็นที่นิยมในงานรื่นเริงต่างๆ เช่น งานประเพณี งานบวชนาค งานแห่ และงานเทศกาลต่างๆ. การเล่นกลองยาวมักจะมีการตีกลองยาวเป็นหลัก พร้อมกับเครื่องดนตรีอื่นๆ เช่น ฉิ่ง ฉาบ กรับ โหม่ง
หนังตะลุง
หนังตะลุงได้รับอิทธิพลจากหนังใหญ่ ซึ่งเป็นการแสดงหุ่นกระบอกขนาดใหญ่ และมีการปรับเปลี่ยนรูปแบบให้มีขนาดเล็กลง และใช้ภาษาท้องถิ่นในการแสดง
หนังตะลุงเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมและภูมิปัญญาไทยที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนาน เป็นการแสดงที่สะท้อนวิถีชีวิต ความเชื่อ และคติธรรมต่างๆ ของคนในภาคใต้