Hoewel de aandacht voor kanker de afgelopen jaren een beetje is weggeëbd vanwege de corona-pandemie, is het nog steeds een vaak voorkomende ziekte die bij mensen enorme schade aan kan richten. Tijdens het behandelen van de ziekte moeten er soms tumoren weggesneden worden. Als dit in het gezicht moet gebeuren en er een (deel van een) oor, oog of neus wordt weggesneden, ziet het gezicht er incompleet uit. Om het gezicht weer ‘compleet’ te maken kunnen mensen dan een gelaatsprothese nemen. Het probleem met zo’n prothese is echter dat mensen moeite kunnen hebben met het dagelijks aanbrengen daarvan.
Samen met de opdrachtgever is een opdracht opgesteld. Het doel van dit project is om het leven van patiënten met een gelaatsprothese makkelijker te maken. De opdracht luidt: ontwerp een hulpmiddel waarmee het aanbrengen van een gelaatsprothese makkelijker wordt. Dit hulpmiddel moet goed en makkelijk te gebruiken zijn door de patiënten, ook als ze oud zijn en/of een beperkte motoriek hebben. Om tot het beste ontwerp te komen, wordt de opdracht opgedeeld in meerdere deliverables. Voor elke deliverable is één teamlid verantwoordelijk.
Welke eisen zijn er voor een nieuw hulpmiddel voor patiënten bij het aanbrengen van gelaatsprotheses?
Wat voor gelaatsprotheses zijn er?
Van welke materialen zijn gelaatsprotheses gemaakt?
Hoe worden gelaatsprotheses gemaakt?
Hoe worden gelaatsprotheses aangebracht?
Welke problemen komen patiënten nu tegen bij het aanbrengen van gelaatsprotheses?
Welke verbeteringen willen patiënten graag zien?
Bij deze Meesterproef is Tjitske Bannink de opdrachtgever. Mevrouw Bannink werkt op de afdeling gelaatsprothetiek van het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. In de gelaatsprothetiek worden er protheses gemaakt voor delen van het gezicht. Zo kunnen mensen die bijvoorbeeld een oor, neus of oog kwijt zijn geraakt, dit onderdeel van hun gezicht kunstmatig laten vervangen. Deze epithesen worden met behulp van 3D-technieken gefabriceerd.
Als PhD-studente doet mevrouw Bannink vooral onderzoek. Haar onderzoeken zijn gericht op het gebruik van 3D-technologie in de anaplastologie (gelaatsprothetiek). Deze 3D-technologie is bij anaplastologie nog een relatief nieuw gebeuren. Voorheen bestond het hele proces namelijk uit handwerk. Dit was niet praktisch, aangezien dit bijvoorbeeld betekende dat er een gipsen mal gemaakt moest worden van het gezicht van de patiënt. Nu kan dat met behulp van een 3D-scan, waarbij het gezicht niet aangeraakt hoeft te worden. De huidige methode is een stuk efficiënter en minder intrusief. Daarom is de gelaatsprothetiek geleidelijk over aan het gaan op het gebruiken van 3D-technologie voor het maken van bepaalde producten. In het verleden heeft mevrouw Bannink een onderzoek gedaan dat "Implementation of 3D technologies in the workflow of auricular prosthetics: A method using optical scanning and stereolithography 3D printing" heet. In dit onderzoek wordt er een nieuw proces beschreven waarmee oorprotheses gemaakt kunnen worden door gebruik te maken van 3D-technologie. Dat is dan ook het gebied van expertise van de opdrachtgever.
Shirley Bouman is de expert bij deze Meesterproef. Mevrouw Bouman maakt, samen met Rene Wolterink, gelaatsprotheses voor patiënten van het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Dit doet ze al ruim dertien jaar.
Voordat ze in het ziekenhuis begon, heeft mevrouw Bouman een opleiding gevolgd in Toronto (Canada). Hier heeft ze gebruik leren maken van technieken en materialen die ontzettend belangrijk zijn bij de gelaatsprothetiek. Deze opleiding is er in Nederland nooit geweest, en ook in Canada bestaat de opleiding niet meer. Doordat er zo weinig mensen geschoold worden in het gebruik maken van de belangrijke technieken en materialen, zijn er maar een handjevol mensen die zo veel weten van de gelaatsprothetiek als mevrouw Bouman. Om deze reden zal zij uiterst geschikt zijn als expert voor dit project.