2007 VervanEden Beauvoorde (Veurne)
Marc Cordenier °1959, Poperinge I BE]
Marc Cordenier maakt het doodgewone buitengewoon.
Van snelbouw bakstenen maakt hij een bal, van afgekookte beenderen een woord, een beeld...
Een eerste blik op een van zijn ruimtelijke werken geeft meestal een aangenaam schoon
heidsgevoel. Vergis je evenwel niet, de dialoog tussen vorm, materie en inhoud die een ogenschijnlijke harmonie teweeg brengt is verraderlijk dubbelzinnig. Waar je eerst even wicht ziet, ontdek je algauw een geheel van tegenstellingen, een dialectisch kluwen dat de ogenschijnlijke vanzelfsprekendheid van het werk tot een diepzinniger betekenis verheft. De schoonheid van de bijna bloemvormige urne die hij presenteert staat in een rauw contrast met de beenderen waaruit ze is opgebouwd en de doodsidee die ze symboliseert. "Seul" verrast door het vloeiende handschrift dat is uitgewerkt in onbuigzame harde bot ten en door zijn ontnuchterende kilte.
Marc Cordenier liet zich in het bijzonder opmerken door zijn als door erosie aangevreten bakstenen hoogstructuur bij het West-Vlaamse Provinciehuis Boeverbos.
Werk van hem is te vinden in verschillende publieke ruimtes.
Marc Cordenier rend l'ordinaire, extra ordinaire. Des briques transformees dans une balle, des ossements blanchis en une parole, une image...
Le premier coup d'reil sur ses reuvres dans l'espace donne un sentiment de beaute agre
able. Ne vous trompez pas, le dialogue entre la forme, la matiere et le contenu qui en appa rence vous donne une harmonie est d'une ambiguite traitre. L'equilibre a premiere vue
vous fait rapidement decouvrir un ensemble de contrastes, un desordre dialectique qui releve !'evidence en apparence de l'reuvre vers une signification bien plus profonde.
La beaute representee dans l'urne floriforme, est en contraste rauque avec les ossements de la construction et le symbole de l'idee de la mart.
"Seul" nous surprend par l'ecriture fluide realise parses os durs et inflechissables et la
froideur glaciale.
Marc Cordenier se faisait particulierement remarquer par sa structure haute de briques bouffees par !'erosion dans la Maison Provinciale «Boeverbos» a Bruges.
Vous trouverez ses oeuvres dans differentes places publiques.
Dirk Vonckx
2002 Kunst op Post Middelkerke
"Een beeld heeft een huid en een inwendigheid." Je kunt letterlijk ‘in’ het beeld werken, maar je kunt ook naar een essentie van beeldhouwkunst gaan: krassen in of verzamelen van been. Vanuit dat herwonnen ideaal stel je dan oermenselijke vragen die uit-gebeeld worden in volumes met een nieuwe huid van natuurlijk been. "Wie ben ik?" vraagt het kwetsbaar zelfportret. "Van waar kom ik?" fluistert de zachte bolvorm. "Waar ga ik naartoe?" klimt de benen ladder. Uit een reconstructie van dood leven in zelfgeprepareerde dierlijke beenderen leeft een permanente vraagstelling, een doorleefde reflectie op de mens en zijn tijd.
"Une statue possède une peau et une vie intérieure." À partir de cet idéal retrouvé, vous vous posez des questions primitives qui sont interprétées en volumes possédant une nouvelle peau d’os naturel. "Qui suis-je?" demande l’autoportrait vulnérable. "D’où est-ce que je viens?" murmure la douce sphère. "Où vais-je?" se questionne l’échelle en os.
"Ein Bild hat eine Haut und ein Innenleben". Von diesem wiedergefundenen Ideal ausgehend stellt man sich ewige menschliche Fragen, die in Räumen mit einer neuen Haut und natürlichen Knochen dargestellt werden. "Wer bin ich?", fragt das verletzliche Selbstporträt. „Woher komme ich?", flüstert die sanfte Kugelform. „Wohin gehe ich?" fragt die Knochenleiter.
Raf Coenjaerts
1995 SCULPTUUR ASPECTEN PARK SEBRECHTS 'T ZAND BRUGGE
Tegenover de steeds toenemende uniformiteit van de dingen waarmee
we ons omringen en de nivellering van onze leefwereld -gevolgen van
steeds meer doorgedreven technologische produktieprocessen -stelt
Marc Cordenier de afwijkende, eigenzinnige, niet gestroomlijnde
vorm. In plaats van aandacht voor de manie van de snelheid vraagt hij
aandacht voor de langzaamheid van een beweging. Zijn
"Lentemobiel" (Dans der Mobilanten, Kortrijk, 1994), een
kastvormige, voor de tijd en de beweging van de zon gevoelige
constructie, opende heel traag haar deuren naargelang de warmte
binnen het object toenam met het stijgen van de dagtemperatuur.
Meestal echter wendt Cordenier materialen aan uit de bouwsector, al
dan niet verbonden met andere als terracotta, polyester, pigment of
nylon. Van de in de bouwnijverheid streng toegepaste eiseI).van
regelmatigheid, structuurrepetitie en eenvormigheid wijkt hij heel
bewust af. Aldus wordt het sculpturale, in de ruimte geplaatste object
een vormgegeven verzet tegen de "harde, kille en afstandelijke wereld
die wij zelf gecreëerd hebben."
Jaak Fontier
kunstcriticus AICA