25 kwietnia 2018 r.

odbyła się publiczna obrona mojej rozprawy doktorskiej

(jak się później okazało – wyróżnionej).

Praca pt. „Przestrzenne kształtowanie prętów ściskanych o maksymalnej nośności wyboczeniowej", dotyczyła optymalizacji stateczności konstrukcji – podejmowała bowiem zagadnienie wyznaczenia ich najlepszego, w świetle założonych kryteriów oceny, kształtu. W ogólności więc, praca podejmowała wątek optymalizacji topologii konstrukcji, czyli przeprowadzenia procesu, w trakcie którego dokonano takiego rozkładu ustalonej masy materiału w przestrzeni projektowej, który – przy przyjętych ograniczeniach – realizuje ekstremum założonej funkcji celu. W szczególności zaś, efektem podjętych prac był kształt pręta (na długości i w przekroju) przenoszący maksymalnie dużą siłę krytyczną.

Obliczenia analityczne i numeryczne (MES) oraz badania empiryczne niezbicie pokazały, że takie kształtowanie prętów ściskanych jest możliwe, zaś zabieg ten bardzo korzystnie wpływa wzrost nośności wyboczeniowej i w badanych przypadkach jest niemal dwudziestokrotny.

Rezultaty dysertacji (z którymi można się zapoznać – zał.) można wykorzystać wszędzie tam, gdzie pożądane zwiększenie nośności elementu przy zachowanej jego masie lub poszukiwane jest rozwiązanie równorzędnego zagadnienia dualnego: zmniejszenie masy obiektu rzeczywistego przy zachowaniu stałej nośności wyboczeniowej – tak bardzo pożądanego w przemyśle samochodowym, lotniczym oraz kosmicznym (sic!).

"Wielkie odkrycie rozwiązuje zawsze jakiś wielki problem. Wasz problem może być skromny;

jeśli jednak zaciekawi on was i pobudzi do czynu wasze zdolności twórcze

i jeśli rozwiążecie go własnymi siłami,

możecie doznać emocji towarzyszącej napięciu umysłu i triumfowi dokonanego odkrycia".

George Polya

Poniżej prezentuję kilka zdjęć z tego wydarzenia oraz kilka fotek z uroczystej promocji doktorskiej.