Szlakiem Polskiej Miedzi z Lubina do Polkowic.

Długość trasy – 53 km.

Najwyższy punkt 217 m n.p.m., najniższy punkt 129 m n.p.m.

Szlak niebieski.

Rozpoczynamy w lubińskim Rynku przy siedzibie PTTK. Ulicami Mieszka I, Grodzką i Armii Krajowej kierujemy się do Alei Niepodległości. Tą ulicą w lewo do ulicy Skłodowskiej-Curie. Na światłach kierujemy się w prawo (na północ; później północny-wschód). W ten sposób dojeżdżamy do drogi nr 3, tzw. "dwupasmówki" i wzdłuż płotu Zakładów Górniczych LUBIN docieramy do przejścia podziemnego, którym przemieszczamy się na drugą stronę. Przy salonie Volxwagena drogą asfaltową jedziemy w kierunku lasu. Przy ostrym zakręcie w prawo my jedziemy na wprost, do lasu. Szlak jest dobrze oznakowany (czerwiec 2011). Wielokrotnie ostro skręca, więc należy uważać na znaki szlakowe. Na trasie natykamy się na głaz narzutowy z tablicą poświęconą nadleśniczemu Grzegorzowi Stolasiowi. Dojeżdżamy do szosy biegnącej do Rynarcic. Na tej szosie skręcamy w prawo (na północny-wschód). Wnet jednak szlak zagłębia się w las po drugiej stronie tej szosy (w lewo). Znowu meandrujemy lasem spotykając głaz narzutowy "Piotrek" oraz głaz "pro memoria" nadleśniczemu Tadeuszowi Gmurowi. Ponownie dojeżdżamy do szosy, którą jedziemy niewielki kawałek (w lewo). Za szybem kopalni LUBIN skręcamy w las - w prawo. Ostry zjazd w dół z licznymi zakrętami, potem dwa podjazdy w górę. Drugi podjazd na najwyższe wzniesienie powiatu lubińskiego - Górę Grzybową (217 m n.p.m.). Na szczycie tego wzniesienia znajdujemy kolejny głaz narzutowy, a napis na nim "GRZYBOWA GÓRA" prowokuje do zrobienia zdjęcia. Przejeżdżamy przez wzniesienie i przy końcu grzbietu skręcamy w lewo, a na dole znowu w lewo. Po wycince lasu "zniknęło" drzewo ze znakiem szlakowym. Znowu "kręcimy" się po lesie jadąc do Rynarcic. Niestety, od tego momentu, oznakowanie szlaku jest gorsze, a momentami słabe i tak jest do samych Polkowic. Od Grzybowej Góry niebieski Szlak Polskiej Miedzi wielokrotnie łączy i rozłącza się z czerwonym szlakiem rowerowym. Tak jest do samych Polkowic. Przed Rynarcicami wyskakujemy na szosę. Na głównym skrzyżowani kierujemy się w lewo (na zachód). Krótki odcinek i po prawej stronie, na wzgórzu, widzimy kościół św. Marcina. Podjeżdżamy do kościoła i przejeżdżamy przez jego teren. Za terenem znajdującym się za kościołem kierujemy się w lewo (na zachód). Polną drogą docieramy do szosy i dalej podążamy na wprost (na zachód) w kierunku Żelaznego Mostu. Po niewielkim kawałku drogi kierujemy się drogą w prawo (aleja kasztanowa). Tuż za zabudowaniami szlak biegnie skosem w lewo. Niestety jest zarośnięty (czerwiec 2011) i kto nie lubi pokrzyw, niech może skorzysta z innej wersji. Aleją kasztanową podjechać około 100 metrów dalej i już wyraźnie wytyczoną drogą polną skieruje się w lewo (na zachód). Jadąc prosto dojeżdżamy do leśniczówki "Janówka". Tutaj oznakowania szlakowego nie znalazłem (czerwiec 2011). Najlepiej za stawem skierować się w lewo (południowy-zachód). Droga leśna dojeżdżamy do Żelaznego Mostu. Na szosie w prawo (na zachód). Docieramy do głównej części wsi. Zjeżdżamy z głównej drogi w lewo i podjeżdżamy do kościoła św. Barbary. Objeżdżamy kościół i wracamy do drogi głównej. Tablica we wsi pokazuje inny przebieg szlaku (czerwiec 2011) niż mapa powiatu lubińskiego. Według tej tablicy szlak biegnie po północnej granicy wsi, poza domostwami, razem z czerwonym szlakiem rowerowym. Za wsią wjeżdżamy w pole (w prawo (na północ) i łączymy się w czerwonym szlakiem rowerowym. Skręcamy na dobrą szutrową drogę w lewo (na północny-zachód). Dojeżdżamy do Pieszkowic. Na szosie skręcamy w prawo (na północny-wschód) i szosą tą przejeżdżamy przez wieś. Wjeżdżamy w las. W lesie wnet skręcamy w lewo (na zachód). Uwaga w czerwcu 2011 r. niebieski znak szlakowy znajdował się już w lesie. Trzeba bardzo uważać. Kilka razy ostro skręcając docieramy do szosy biegnącej z Rudnej do Polkowic. Na szosie w lewo i po chwili w prawo w las. Jedziemy w kierunku Polkowic. Docieramy do ciągu rur niosących masę poflotacyjną. Jedziemy wzdłuż tych rur do przepustu pod rurami. Przejeżdżamy na drugą stronę i dojeżdżamy do ulicy Wojska Polskiego. Tą ulicą w lewo i dalej różnymi ulicami do polkowickiego Rynku. Tutaj można oglądać odnowiony Rynek oraz kościół św. Michała Archanioła. Dalej Szlak Polskiej Miedzie podąża przez Grodowiec do Głogowa.

Powrotną część trasy rozpoczynamy jadą od polkowickiego Rynku do drogi nr 3 (dwupasmówka). Kierujemy się do Polkowic Dolnych. Droga biegnie w kierunku Chocianowa. Przejeżdżamy przez Polkowice Dolne i za tą miejscowością, za torami, kierujemy się w lewo, w polną drogę (na południe; południowy-zachód). Trasa biegnie brzegiem lasu, a potem lasem. Szlak żółty. Gdy nasza droga krzyżuje się z drogą poprzeczną, którą biegnie szlak niebieski rowerowy, skręcamy w lewo (na południowy-wschód). Do Sobina oba szlaki podążają razem, a w Sobinie rozdzielają się. W Sobinie podziwiać można kościół św. Michała. Za tą wsią nadal podążamy na południowy-wschód. Tym razem niebieskim szlakiem rowerowym. Gdy ten szlak ostro skręca w lewo (na północ) my nadal jedziemy prosto na południowy-wschód i dojeżdżamy do Szklar Górnych. Tutaj znajduje się kościół św. Piotra i Pawła oraz odnowiony pałac, w którym znajduje się ośrodek szkolno-wychowawczy. Obok pałacu zaniedbane, ale bardzo interesujące architektonicznie zabudowania gospodarcze. Przejeżdżamy drogą pomiędzy tymi zabudowaniami a pałacem. Gdy docieramy do głównej szosy przeskakujemy przez nią i podążamy szlakiem czarnym - na wprost. Jadąc prosto polami, a potem meandrując lasem dojeżdżamy do wsi Obora. Szosą główną, mijając kościół św. Antoniego, docieramy do ścieżki rowerowej biegnącej równolegle do drogi do Lubina. Tak jadąc docieramy ulicą Jana Pawła II do Hutniczej. Hutniczą, Osiedlową, Parkową, Bilińskiego dojeżdżamy do skrzyżowania Alei Niepodległości z ulicą Skłodowskiej-Curie i trasą z początku pętli wracamy do lubińskiego Rynku.

Paweł Niewodniczański - 2011