Theme: Central Thai, Fantasy-Romance, Western
ณ จังหวัดหนึ่งแถบลุ่มน้ำเจ้าพระยา ประมาณปี 23xx ช่วงกลียุค ดินไม่สามารถทำการเกษตรได้อย่างเต็มที่ โจรร้ายกำลังชุกชุม อัตราการก่ออาชญากรรมสูง ผู้มีอำนาจใหญ่คดโกง เอารัดเอาเปรียบผู้น้อยจนชาวบ้านได้รับความลำบากอยู่เป็นนิตย์ แต่สิ่งหนึ่งที่สามารถทดแทนได้คือ “คุณไสย” แม้จะน้อยคนที่สามารถใช้ได้อย่างเต็มที่ แต่ส่วนมากก็พอรู้วิธีการป้องกันตัวจากโจรบ้าง
จากเหตุการณ์โจรชุมนั้นตกกระทบถึงครอบครัวของ “แหวน” สาวนางรำคนหนึ่งที่เป็นผู้รอดชีวิตคนเดียวจากการฆ่าปล้นยกครัว จึงต้องระหกระเหินเร่ร่อนเพื่อตามหาที่อยู่และหาเงินเลี้ยงชีพเพื่อชีวิตใหม่ หนทางสุดท้ายที่เธอมีจึงเป็นการไหว้วาน “เสือบุญ” เพื่อขอตามติดไปจนกว่าจะได้ที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่ง ถูกตำรวจตามตลอดเส้นทางก็ยอม ทว่าชีวิตของการเป็นเสือก็ไม่ได้ดีกว่าการเป็นโจรนัก เขาจึงเปิดเผยว่าตนก็มีความฝันอยากเป็นนักดนตรี ทั้งเสือบุญและแหวนจึงทำข้อตกลงกันว่าเขาจะช่วยเธอตั้งต้นชีวิตใหม่ และเธอก็จะช่วยเขาในการไล่ตามความฝันของตัวเอง ปลายทางเดียวกันคือพระนคร
เสือบุญกางแผนที่เตรียมพเนจร แหวนเก็บเสื้อผ้าขึ้นบนหลังม้า และระหว่างการเดินทางนั้น ความสัมพันธ์ของเสือบุญและแหวนจึงเริ่มผูกพันขึ้น.
Theme: Period Thai, Fantasy, Dark magic
ด้วยสภาวะกลียุคในอมรปุระ แขวงสองพันบุรี มนุษย์เหลือรอดน้อย ไร้ที่อยู่อาศัยและพึ่งทางจิตวิญญาณ ผีห่าวิญญาณร้ายออกอาละวาดทั่วเมือง จึงต้องมีผู้กำจัด
กลุ่มวิญญาณร้ายถูกควบคุมโดยคนกลุ่มหนึ่ง พวกเขาเรียกตัวเองว่า อมรบาล แปลว่าผู้รักษาความเป็นนิรันดร์ นำโดยผู้ใช้คุณไสยดำผู้มีพลังแก่กล้า ด้วยความยิ่งใหญ่เหนือเหล่าวิญญาณทั้งปวงนี้ทำให้มีชาวบ้านนับถือเป็นจำนวนมาก โดยเชื่อว่าการควบคุมผีจะทำให้ชีวิตของชาวบ้านสงบสุข
เมื่อมีผู้นับถือ ก็ตามมาด้วยผู้ต่อต้าน พวกเขามองว่าผู้คนกำลังหลงเชื่อในสิ่งที่ผิด กลุ่มอมรบาลกำลังชักจูงผู้คนด้วยคุณไสยมืด เขาเหล่านั้นเรียกกลุ่มของตนเองว่า สุรชน แปลว่าคนผู้เป็นที่พึ่งและเป็นนักรบ นำโดยเพชฌฆาตหญิงผู้เป็นอดีตนักรบ ชาวบ้านที่เสื่อมศรัทธาและยึดถืออุดมการณ์เดียวกันก็ยกย่องและเข้าร่วมกลุ่มสุรชนเพื่อล้างบางกลุ่มอมรบาล และเพื่อนำพาทุกคนให้หลุดจากกลียุคแห่งมนต์ดำ
***ผลงานนี้ถูกจดลิขสิทธิ์ทรัพย์สินทางปัญญากับทางมหาวิทยาลัยศิลปากรแล้ว
Theme: Pre-History SEA, Cosmic Horror
“ เพื่อสื่อสารกับผี จึงต้องมีสื่อกลางคือเทพีขวัญ ข้อแม้หนึ่งเดียวคืออย่าตามหาร่างแท้ เพราะไม่มีทางที่มนุษย์จะสามารถต่อกรกับเทพีตนนี้ได้ ...หรือสิ่งที่เคารพอยู่นั้นอาจไม่ใช่เทพี ”
แนวคิดได้มาจากการตีความเรื่องความเชื่อเกี่ยวกับขวัญและศาสนาผีซึ่งเป็นศาสนาดั้งเดิมที่อยู่ในแถบภูมิภาคอุษาคเนย์มาอย่างช้านาน มีการใช้องค์ประกอบของเครื่องมือทางพิธีกรรมในยุคก่อนประวัติศาสตร์หลักๆ เช่น กลองมโหระทึก ไหเขียนสี เพื่อสื่อถึงแนวคิดความเชื่อให้ชัดขึ้น ออกแบบให้ดูมีความเป็นกึ่งสัตว์ประหลาด ลำตัวเป็นกึ่งควันวิญญาณเพื่อดึงความรู้สึกลึกลับ เข้าถึงยาก จับต้องไม่ได้ แต่ก็ยังมีกายเนื้ออย่างมนุษย์เพื่อให้ยังคงความรู้สึกความเป็นมนุษย์ได้อยู่
เมื่อค้นคว้าเข้าไปอีก จึงพบว่านอกจากจะมีขวัญในคนแล้ว ก็ยังมีขวัญในสัตว์และสิ่งอื่นๆ ด้วยเช่นกัน ในการออกแบบนี้จึงตีความออกมาว่าขวัญคือสิ่งที่ต้องมีภาชนะรองรับ ซึ่งเชื่อมกับความเชื่อของขวัญที่ว่าขวัญต้องมีเจ้าของ จึงมีการออกแบบเสริมให้เป็นลักษณะเหมือนเป็นของเหลวหนืดข้างใน