Istorija

Sadašnji grad je nastao u 7. veku. Osnovan je na mestu naselja koje potiče iz kamenog doba i razvio se drugog najvažnijeg grada današnje Poljske. Nastao je kao zaselak na brdu Vavel i već do 365. je zabeležen kao trgovački centar slovenske Evrope. Bio je prestonica Poljske od 1038. do 1596, Državne zajednice Poljske i Litvanije od 1569. do 1596. Slobodnog grada Кrakova od 1815. do 1846, Velikog vojvodstva Кrakov od 1846. do 1918. Sa osnivanjem novih univerziteta i drugih kulturnih ustanova sa osnivanjem Druge poljske republike 1918. i tokom 20. veka, Кrakov je ponovo potvrdio svoju ulogu glavnog nacionalnog akademskog i umetničkog centra. Posle invazije Poljske na početku Drugog svetskog rata, Кrakov je postao glavni grad nemačkog Generalnog gubernatorstva. Okupator je Poljake i Jevreje klasifikovao kao nižu rasu i bili su meta za eventualno istrebljenje. Jevrejsko stanovništvo grada je premeštena u ograđenu zonu poznat kao Кrakovski geto, odakle su slati u nacističke logore smrti poput Aušvica i okolne logore poput Plazova.

Nadbiskup Кrakova Кarol Vojtila je 1978. izabran za papu Jovana Pavla II, prvog slovenskog papu i prvog neitalijanskog papu posle 455 godina. Iste godine ceo Stari grad Кrakova je uvršen u Uneskovu listu Svetske baštine. U Кrakovu se nalazi Jagelonski univerzitet, jedan od najstarijih univerziteta na svetu i tradicionalno najuglednija visokoobrazovna ustanova u Poljskoj.