28η Οκτωβρίου 1940

Ζωγραφιές των μαθητών της τάξης μας εμπνευσμένες από την ενότητα για την 28η Οκτωβρίου 1940 του σχολικού βιβλίου της Γλώσσας

Η τριήρης

Η τριήρης ήταν ένα αρχαίο πολεμικό πλοίο που, όμως ήταν και εμπορικό. Το όνομά της το πήρε από τις τρεις σειρές κουπιών που περιλαμβάνει το πλοίο. Η κατασκευή τους γινόταν στην Κόρινθο.

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ήταν : οι τρεις σειρές κουπιών και ότι ήταν ελαφρύ σκάφος. Το πλήρωμά του ήταν μεγάλο. Ήταν περίπου 200 άντρες. 1 κυβερνήτης, 10 αξιωματούχοι, 2 τοξότες, 14 στρατιώτες και 170 κωπηλάτες.

Οι βασικότερες κινήσεις ήταν: η κωπηλασία, η ύψωση, η καθαίρεση των ιστίων, η ανάσπαση (ανάσυρση) και το ρίξιμο των αγκυρών.

Χ.Δ.


Τα παιχνίδια στην Αρχαία Αθήνα

Ακινητίνδα

Η ακινητίνδα είναι το σημερινό “αγαλματάκια ακούνητα”. Ένα παιδί είναι με την πλάτη γυρισμένη στους παίκτες και μετράει. Όσο γίνεται αυτό, τα παιδιά κινούνται από πίσω του. Όταν σταματήσει να μετρά, γυρίζει απότομα. Οι παίκτες, μόλις δοθεί το σύνθημα, πρέπει να μείνουν ακίνητοι σε όποια στάση βρίσκονται. Εκείνος που θα κινηθεί, βγαίνει απ’ το παιχνίδι. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να είσαι ο τελευταίος παίκτης που θα μείνει στο παιχνίδι.

Πεντόλιθα

Τα πεντόλιθα ήταν ένα αρχαίο παιχνίδι. Στο παιχνίδι αυτό μπορούν να παίξουν όσα παιδιά θέλουν. Ο κάθε παίκτης έχει έως και 5 πέτρες κοντά στα πόδια του. Ο κάθε παίκτης πρέπει να πετάξει ένα πετραδάκι ψηλά και έπρεπε να το ξαναπιάσει αφού πρώτα είχε πάρει από κάτω ένα ακόμα πετραδάκι.Νικητής ήταν όποιος κατάφερνε να τα σηκώσει όλα χωρίς να του πέσει το βότσαλο κάτω.

Ζατρίκιο

Σήμερα δεν υπάρχει άνθρωπος σε όλο τον κόσμο που να μην ξέρει το σκάκι που στην Αρχαιότητα τον ονόμαζαν ζατρίκιο και που ήταν ένα παιχνίδι το οποίο το επινόησαν των Αρχαίων Ελλήνων από την αρχή της ιστορικής τους διαδρομής

Κάλλαμον περβήναι

Όταν δεν είχαν τα παιδιά αμαξάκι με ρόδες τότε στη φαντασία το παιδιών ένα καλάμι μεταμορφωνόταν σε άλογο. Το παιχνίδι αυτό έπαιζε και ο βασιλιάς της Σπάρτης Αγησίλαος με τα εγγόνια του.

Χ.Σ, Ρ .Κ., Χ.Δ., Π.Κ.

Χρυσόμυγα

Ένα από τα παιχνίδια των παιδιών της αρχαίας Ελλάδας ήταν η χρυσόμυγα, η σημερινή τυφλόμυγα. Σ’ αυτό το παιχνίδι δένει ένα παιδί τα μάτια του και λέει: <<πάω να κυνηγήσω την χρυσόμυγα>>. Τότε τα υπόλοιπα παιδιά αρχίζουν να τον χτυπούν με ραβδιά και του φωνάζουν <<θα την κυνηγήσεις αλλά δεν θα την πιάσεις>>. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να πιάσει ο παίκτης με δεμένα τα μάτια έναν από τους υπόλοιπους παίκτες. Άμα τον πιάσει παίρνει αυτός τη θέση του.

Χ.Δ.

Πηγές:

https://schoolpress.sch.gr/istoriomnemones/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%B1-
%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1/
www.mikrosanagnostis.gr/thema-athina-mathekiafto.asp

Ασκολιασμός

Ο ασκολιασμός ήταν ένα από τα παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στην Αρχαία Ελλάδα. Αυτός που έπαιζε ασκολιασμό προσπαθούσε να ισορροπήσει πάνω σε έναν ασκό γεμάτο κρασί, που ήτα αλειμμένος με λάδι. ήταν παιχνίδι ισορροπίας. Νικούσε όποιος κατάφερνε να σταθεί περισσότερη ώρα πάνω στον ασκό.

Μ.Σ.Σ.Μ.

Πηγή:https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1


Δέλτα

Ένα άλλο παιχνίδι που έπαιζαν τα παιδιά στην αρχαιότητα ήταν το Δέλτα. για να παίξουν το Δέλτα, τα παιδιά σχημάτιζαν στο χώμα ένα τρίγωνο. Τα παιδιά πετούσαν καρύδια προσπαθώντας να πετύχουν να βάλουν μέσα στο τρίγωνο τα καρύδια. Όποιος έβαζε το καρύδι μέσα στο τρίγωνο , νικούσε και έπαιρνε όλα τα καρύδια που είχαν πέσει έξω από το στόχο.

Μ.Σ.Σ.Μ.

Πηγή:http://ebooks.edu.gr/modules/document/file.php/DSDIM-D103/%CE%94%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%A0%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%84%CE%BF/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%20%CE%9C%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%AE/10-0090-02_Istoria_D-Dim_BM.pdf


Πλαταγή

Ήταν μια πήλινη κουδουνίστρα που την έβαζαν στο χέρι του παιδιού και μέσα είχε πετραδάκια. Ο ήχος που έβγαζε η πλαταγή έκανε το μωρό να σταματά τα κλάματα.

Δ.Λ.

Πηγή:https://schoolpress.sch.gr/istoriomnemones/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1/


Άθυρμα

Ήταν το αγαπημένο παιχνίδι των μεγαλύτερων σε ηλικία αγοριών. ήταν ένα πήλινο αλογάκι πάνω σε ρόδες που το έσερναν σε όλο το σπίτι.

Τζ. Ζ.

Πηγή:https://schoolpress.sch.gr/istoriomnemones/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1/


Χαλκή μυία

Έδεναν με ένα μαντίλι τα μάτια ενός παιδιού που φώναζε: «πάω να κυνηγήσω την χαλκή μυία». Οι άλλοι του απαντούσαν: «θα την κυνηγήσεις, αλλά δεν θα την πιάσεις» και τον χτυπούσαν απαλά στην πλάτη με ραβδάκια ή με τις ζώνες τους. Όταν ο παίκτης που είχε δεμένα τα μάτια του έπιανε ένα από τα άλλα παιδιά, το παιδί εκείνο έπαιρνε τη θέση του.

Τζ. Ζ.

Πηγές:https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1#%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%AE_%CE%9C%CF%85%CE%AF%CE%B1_(%CE%A4%CF%85%CF%86%CE%BB%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%B3%CE%B1)

https://schoolpress.sch.gr/istoriomnemones/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1/


Επίσης έπαιζαν γιογιό που τότε ήταν ξύλινο, μεταλλικό ή πήλινο. Έπαιζαν ακόμη και με κομμάτια από σπασμένα αγγεία ή με πέτρες. Αυτά προσπαθούσαν να τα πετάξουν όσο πιο κοντά σε μια γραμμή που χάραζαν στο έδαφος.

Μ.Η.

Πηγή:https://schoolpress.sch.gr/istoriomnemones/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1/



ΣΥΜΗ

Το νησί Σύμη ανηκει στα Δωδεκάνησα και βρίσκεται στα β.δ. της Ρόδου. Η Σύμη έχει περίπου 3.000 κατοίκους ,οι περισσότεροι από αυτούς μένουν στο πάνω μέρος της πόλης που λέγεται Χωριό. Περιοχές της Σύμης είναι ο Γυαλός, που είναι το φυσικό της λιμάνι, το Πέδι, η Μαραθούντα, το Νημποριό, η Ιερή Μονή Πανορμίτη κ.α

Η Σύμη έχει χαρακτηριστεί αρχαιολογικός χώρος γιατί υπάρχουν πολλά μνημεία καθώς και πάρα πολλές εκκλησίες(περίπου 365). Τα σπίτια είναι κτισμένα νεοκλασικά και βαμμένα πολύχρωμα.

Στο νησί σύμφωνα με την μυθολογία γεννήθηκαν οι 3 Χάριτες. Το σημερινό της όνομα οφείλεται κατά μια άποψη στην νύμφη Σύμη που κατά τον μύθο ζευγάρωσε με τον Ποσειδώνα, παιδί τους ήταν ο Χθόνιος που έγινε βασιλιάς του νησιού . Η άλλη άποψη λέει ότι η Σύμη ήταν η κόρη του Ιαλυσού και της Δώτιδας, με την οποία παντρεύτηκε ο Γλαύκος που θεωρείται ο πρώτος κάτοικος στη γη αυτή. Τα προηγούμενα ονόματα της ήταν Καρίκη, Μεταποντίς, Αίγλη.

Σύμφωνα με τον όμηρο από το Σεσκλί ,που λεγόταν παλιά Τευτλούσα, ξεκίνησε ο Νηρέας (βασιλιάς της Σύμης) για τον τρωικό πόλεμο με 3 πλοία .

Η Σύμη συμμετείχε στην επανάσταση του 1821 καθώς και στους άλλους πολέμους που απασχόλησαν την Ελλάδα. Στην Σύμη υπογράφτηκε η ενσωμάτωση των Δωδ/σων με την Ελλάδα την 07 Μαρτίου 1948.

Έως και τον πόλεμο του 1940 η Σύμη άκμαζε οικονομικά λόγω της σπογγαλιείας και του εμπορίου γιατί είχε πολλά καΐκια που συνέδεαν τη Σύμη με τα παράλια της Β.Αφρικής και την Ιταλία. Μεγάλη άνθιση είχαν τότε οι τέχνες και τα γράμματα. Ο πληθυσμός της έφτανε τους 40.000. Σήμερα οι κάτοικοι της ασχολούνται κυρίως με την ναυτιλία, την αλιεία και τον τουρισμό .

Η Σύμη είναι προορισμός για διακοπές για πολλούς ανθρώπους λόγω των πανέμορφων παραλιών και της Ιεράς Μόνης Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Πανορμίτη.

M.K.


Απειλούμενα είδη ζώων

Γιγάντιο πάντα

Γιγάντιο πάντα

Σήμερα υπάρχουν 1864 γιγάντια πάντα ελεύθερα στη φύση. Ζουν στα δάση της Κίνας, εκεί που υπάρχουν δάση από μπαμπού. Τα γιγάντια πάντα δεν έχουν πολλούς φυσικούς εχθρούς. Απειλούνται όμως με εξαφάνιση, γιατί τρέφονται μόνο με μπαμπού, τα οποία δάση μπαμπού καταστρέφονται μετά από κάποια χρόνια και τα πάντα μετακινούνται για να βρουν τροφή. Σήμερα τα Γιγάντια πάντα βρίσκονται απομονωμένα σε περίπου 20 τμήματα μέσα στα δάση της Κίνας. Δημιουργούνται «πράσινοι διάδρομοι» δάσους, για να μπορούν τα ζώα να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους. Ακόμη γίνονται περιπολίες, για να μην υπάρχει παράνομο κυνήγι.

Απομένουν μόνο 1864 πάντα ελεύθερα στη φύση. Ευτυχώς, όμως, που η WWF ίδρυσε το πρόγραμμα προστασίας του στην Κίνα. Έτσι έχει αυξηθεί κατά 40% ο πληθυσμός του από τις αρχές της δεκαετίας του 1880.

M.H., Μ.Σ.

Πηγή: https://www.wwf.gr/endangered-species/panda


https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B7

Τίγρης

Η τίγρης ζει μέσα σε δάση κυρίως στην Ασία και την Αφρική. Απειλείται από τους λαθροκυνηγούς, ιδιαίτερα στην Ασία, και το παράνομο εμπόριο, γιατί πολλά μέρη του σώματός της χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, γιατί τάχα έχουν μαγικές ιδιότητες. Επίσης τα μεγάλα δάση καταστρέφονται, είτε για ξυλεία είτε για οικοδόμηση. Έτσι οι τίγρεις περιορίζονται όλο και περισσότερο στους χώρους που ζούσαν. Μπορούμε να την προστατέψουμε αν προστατέψουμε τα δάση της Ασίας όπου ζει, καθώς και όλα τα οικοσυστήματά τους. Επίσης γίνεται παγκόσμια εκστρατεία ενάντια στο παράνομο εμπόριο άγριων ζώων.

Η τίγρης είναι το μεγαλύτερο αιλουροειδές, καθώς και το τρίτο μεγαλύτερο σαρκοφάγο ζώο στον πλανήτη. Έχει να κάνει αντικείμενο μύθων σε πολλούς λαούς. Η τίγρη χρησιμοποίει κυρίως την όσφρηση και την όραση, παρά την όσφρηση για να εντοπίσει τα θηράματά της. Η τίγρη ζει μοναχική ζωή.

M.H., Μ.Σ.

Πηγή: https://www.wwf.gr/endangered-species/tiger


Κόκκινο ελάφι

Ζει από τα προϊστορικά χρόνια σ’ ολόκληρη σχεδόν την ηπειρωτική Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια ο πληθυσμός του έχει μειωθεί πολύ και τα περισσότερα ζουν στην Πάρνηθα. Το κόκκινο ελάφι απειλείται κυρίως από το λαθραίο κυνήγι και δυστυχώς δεν μπορεί να επεκταθεί σε νέες περιοχές γιατί δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι βιότοποι. Για να αυξηθεί και πάλι ο πληθυσμός του κόκκινου ελαφιού στην Ελλάδα, πρέπει να βελτιωθεί και κυρίως να εφαρμοστεί αυστηρά η σχετική νομοθεσία για την προστασία του. Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα κέντρο περίθαλψης των ζώων. Ακόμη, θα πρέπει να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη, ώστε να προστατεύονται.

M.H.

Πηγή:wwf




Δελφίνι

Στα ελληνικά πελάγη ζουν τέσσερα είδη δελφινιών. Κινδυνεύουν από τον άνθρωπο και από τα προβλήματα που δημιουργεί ο άνθρωπος στο φυσικό τους περιβάλλον: πετρελαϊκή μόλυνση, κλιματική αλλαγή, ηχορύπανση, παρενόχληση από σκάφη, στρατιωτικές ασκήσεις και έρευνες στη θάλασσα. Πιάνονται στα δίχτυα των ψαράδων και δεν βρίσκουν φαγητό. Θα βοηθήσουμε να σωθούν τα δελφίνια αν προσέχουμε και δεν μολύνουμε τη θάλασσές μας και αποφύγουμε πολλές από τις παραπάνω ενέργειες.

M.H.

Πηγή:wwf

Τσακάλι

Ζει στην ελληνική ύπαιθρο, σε χαμηλό ή μεσαίο υψόμετρο. Απειλείται με εξαφάνιση γιατί οι περιοχές που ζει γίνονται καλλιεργήσιμες εκτάσεις, γιατί έχει μειωθεί η κτηνοτροφία και δεν βρίσκει τροφή. Μεγάλο κακό κάνουν και οι πυρκαγιές, καθώς και τα δηλητηριασμένα δολώματα. Μπορούμε να το προστατέψουμε αν δεν καταστρέφουμε τους βιότοπούς του, δεν το δηλητηριάζουμε, δεν το σκοτώνουμε.

M.H.

Πηγή:wwf


https://www.wwf.gr/news/1959-i-kokaini-tis-thalassas-eksontonei-tin-vakita

Βακίτα

Η Βακίτα είναι από τα σπανιότερα θαλάσσια θηλαστικά και μοιάζει αρκετά με δελφίνι. Το είδος αυτό είναι υπό εξαφάνιση εξαιτίας του παράνομου ψαρέματος, στον κόλπο του Μεξικού στην Καλιφόρνια. Έχει χαρακτηριστικούς μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια, έχει μικρότερο ρύγχος από το κοινό δελφίνι, επίπεδα δόντια, και είναι πιο μικρή.

Το όνομά της σημαίνει «Μικρή αγελάδα» και της το έδωσαν οι ντόπιοι ψαράδες στον Κόλπο του Μεξικού. Πρώτοι την αναγνώρισαν οι επιστήμονες Νόρις και Φάρλαντ το 1958. Το μέσο μήκος για το θηλυκό είναι 1,40 μέτρα. Το αρσενικό είναι λίγο μικρότερο 1,34. Τα πτερύγιά του είναι μεγαλύτερα από αυτά που έχουν τα κανονικά δελφίνια.

Μ.Σ.Σ.Μ.

Πηγή:https://www.wwf.gr/news/1959-i-kokaini-tis-thalassas-eksontonei-tin-vakita


http://www.creteplus.gr/news/to-pio-spanio-ailouroeides-tou-planiti-eptelous-auxanetai-120164.html

Λεοπάρδαλη Αμούρ

Η Λεοπάρδαλη Αμούρ ζει μεταξύ Ασίας και Κίνας.

Εξαφανίζεται για τρεις λόγους:

•Κυνήγι για χόμπι

•Τη χρήση της από την Κίνα ως συστατικό για φάρμακα

•Την εξαφάνιση του φυσικού περιβάλλοντος όπου ζει, επειδή οι άνθρωποι κόβουν τα δάση.

Δυστυχώς έχουν μείνει μόνο 30.

Μ.Σ.Σ.Μ.

Πηγή:http://www.creteplus.gr/news/to-pio-spanio-ailouroeides-tou-planiti-eptelous-auxanetai-120164.html


https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82_%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82

Μαύρος Ρινόκερος

Ο Μαύρος Ρινόκερος, είναι ένα από τα πέντε είδη ρινόκερου και ζει στις ανατολικές και κεντρικές περιοχές της Αφρικής, και συγκεκριμένα στην Κένυα, την Τανζανία, το Καμερούν, τη Νότια Αφρική, τη Ναμίμπια και τη Ζιμπάμπουε. Αν και το όνομά του είναι μαύρος, στην πραγματικότητα το χρώμα του είναι γκρι/καστανό/άσπρο.

Μ.Σ.Σ.Μ.


https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82

Άδακας

Ο άδακας, ένα είδος αντιλόπης που υπήρχε κάποτε σε αφθονία στην περιοχή της Σαχάρας, σύντομα θα ζει μόνο σε ζωολογικούς κήπους.Ο πληθυσμός που απομένει σε άγρια κατάσταση είναι πλέον υπερβολικά μικρός για να αυτοσυντηρηθεί, ανακοίνωσε ο διεθνής οργανισμός που παρακολουθεί τα απειλούμενα είδη.

Μ.Σ.Σ.Μ.


https://limassolzoo.com/animals-personal/animals-information/birds/item/%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CE%B1-copy-17-copy-19.html

Μπλε Μακάο

Ο Ρίο, ο μικρός μπλε παπαγάλος, δεν υπάρχει πια ως είδος, καθώς σύμφωνα με τη νέα έρευνα των απειλούμενων πτηνών, το είδος αυτό έχει πλέον εξαφανιστεί από τον πλανήτη μας, με τον ανθρώπινο παράγοντα να ευθύνεται (και) γι’ αυτό το γεγονός.

Το μπλε είδος παπαγάλου της Βραζιλίας που ονομαζόταν Μακάο Spix είναι ένα είδος που, ούτως ή άλλως, ήταν υπό εξαφάνιση από τα τέλη 100 προηγουμένων χρόνων, όταν είχαν απομείνει στη φύση μόλις πέντε τέτοιοι παπαγάλοι.

Μάλιστα, το 2014 πέθανε το προτελευταίο γνωστό Μακάο Spix, του Πρίσλεϊ. Στην 1 Σεπτεμβρίου του 2018 πέθανε ο Πρέσλεϊ, που ζούσε ελεύθερος στα δάση της Βραζιλίας.

Μ.Σ.Σ.Μ.

Πηγή:https://www.protagon.gr/epikairotita/paei-kai-o-ble-papagalos-tis-vrazilias-44341684379

Παπαγάλος του Πουέρτο Ρίκο

Ο Παπαγάλος του Πουέρτο Ρίκο

Το μόνο πουλί που είναι ενδημικό του Πουέρτο Ρίκο. Από το 1994 έχει καταχωρηθεί στην κόκκινη λίστα των απειλούμενων ειδών. Το 2006 υπολογισμοί έδειχναν ότι υπάρχουν 34-40 ελεύθερα και 143 σε αιχμαλωσία.

Χ.Σ.

Πηγή:WIKIPEDIA



Ιβηρικός λύγκας

Ο Ιβηρικός λύγκας

Άλλο ένα άκρως απειλούμενο είδος το οποίο ζει στην Ιβηρική χερσόνησο. Μελέτες που έγιναν το 2005, υπολόγισαν ότι υπάρχουν γύρω στα 100 ζώα από αυτό το είδος. Απειλείται κυρίως από την καταστροφή των οικοτόπων του, δηλητηρίαση και οδικά ατυχήματα.

Χ.Σ.

Πηγή:https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B2%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%BB%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%82


Κόκκινος λύκος

Ο κόκκινος λύκος

Ένα είδος που ζει στη βόρεια Αμερική και το οποίο το 1980 είχαν εξαφανιστεί από την άγρια φύση. Τώρα ο αριθμός τους έχει περάσει τα 100 αλλά ακόμη θεωρούνται άκρως απειλούμενα.

Χ.Σ.

https://www.callisto.gr/lykos


Θαλάσσια χελώνα Hawksbill

Θαλάσσια χελώνα Hawksbill

O λόγος που αυτό το ζώο είναι υπό εξαφάνιση είναι αυτός: το κέλυφός της αποτελεί εξαιρετικό διακοσμητικό. Μέχρι τώρα υπάρχουν μόνο, στο περίπου, 20-23000 θηλυκές! Αυτή η χελώνα ζει κοντά σε κοραλλιογενείς υφάλους.

Μ.Σ.


Πηγές:http://zoa-pros-exafanish.blogspot.com/2014/10/hawksbill.html

WWF-HELLAS


Ελέφαντας της Σουμάτρας

Ελέφαντας της Σουμάτρας

Αυτό το είδος ζει στην Ινδονησία. Αποτελείτε θύμα λαθροθηρίας. Προκειμένου να μην τον σκοτώνουν, το 2004 ιδρύθηκε το εθνικό πάρκο Tesso Nilo National park.

Μ.Σ.

Πηγή: https://www.wwf.gr/news/750-2012-01-24-08-52-24


Ασιατικός Ρινόκερος

Ασιατικός Ρινόκερος

Σε Ασία και Αφρική υπάρχουν πέντε είδη ρινόκερων. Ένα από τα είδη που είναι στο χείλος της εξαφάνισης είναι ο ρινόκερος της Ιάβας. Παλεύουν για να επιβιώσουν, αλλά έχουν μείνει μόνο πενήντα! Η αιτία είναι πως από το Βιετνάμ και διάφορες χώρες ζητούν πολλά λεφτά για το κέρατό του.


Μ.Σ.

Πηγή:https://www.wwf.gr/endangered-species/rhino


Παραγωγή μελιού

Το μέλι παράγεται από τις εργάτριες μέλισσες, που είναι τουλάχιστον το 98% του πληθυσμού της κυψέλης. Για να φτιαχτεί το μέλι χρειάζεται μεγάλος αριθμός μελισσών που είναι χωρισμένες σε ομάδες και η κάθε ομάδα κάνει διαφορετική δουλειά. Κάποιες μέλισσες πετάνε έξω από την κυψέλη ψάχνοντας νέκταρ. Το ρουφάνε από τα λουλούδια και το αποθηκεύουν σε ένα δεύτερο στομάχι τους. Γυρνάνε στην κυψέλη και παραδίδουν το νέκταρ σε μια άλλη ομάδα μελισσών, για να το «μασήσουν». Αυτές το μασούν για περίπου μισή ώρα. Στην ώρα αυτή, ένζυμα μετατρέπουν το νέκταρ σε μέλι με πολύ νερό. Μετά οι μέλισσες ρίχνουν την ουσία αυτή σε κηρήθρες, για να εξατμιστεί το νερό. Για να γίνει γρήγορα η εξάτμιση, κάποιες άλλες μέλισσες κάνουν αέρα με τα φτερά τους. Μόλις τελειώσει η παραγωγή μελιού, μια άλλη ομάδα μελισσών σφραγίζει τις κυψελίδες με κερί έτσι ώστε να προστατεύεται το μέλι.

Οι μέλισσες παράγουν και αποθηκεύουν τα προϊόντα τους ( μέλι, βασιλικό πολτό, πρόπολη κλπ.) για να έχουν οι ίδιες τροφή τον χειμώνα και όταν δεν υπάρχουν ανθισμένα λουλούδια.

Μ.Η.

Πηγή: https://wikifarmer.com/el/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%B9/


Πώς παράγεται το μέλι

Το νέκταρ είναι η πρώτη ύλη του μελιού το οποίο οι μέλισσες το συλλέγουν από τα άνθη. Οι εργάτριες μέλισσες είναι εκείνες που παράγουν το μέλι μέσα από μια περίπλοκη διαδικασία. Για την παραγωγή του μελιού χρειάζεται μεγάλος αριθμός εργατριών μελισσών γιατί μία μόνο μέλισσα δεν μπορεί να παράγει μέλι χωρίς την βοήθεια της υπόλοιπης ομάδας. Κάποιες μέλισσες πετάνε έξω απ’ τη κυψέλη αναζητώντας νέκταρ. Στη συνέχεια, ρουφάνε το νέκταρ από τα λουλούδια και το αποθηκεύουν στον μελόσακο (δεύτερο ειδικό στομάχι, ειδικά σχεδιασμένο για αποθήκευση μελιού) ενώ πετούν πίσω στην κυψέλη. Εκεί παραδίδουν το νέκταρ σε μια άλλη ομάδα μελισσών για να το «μασήσουν» για 30 λεπτά περίπου. Κατά τη διάρκεια μάσησης, το νέκταρ μετατρέπεται σε μια ουσία που περιέχει μέλι με αρκετό νερό. Μετά από το μάσημα, οι εργάτριες διαχέουν την ουσία σε κηρήθρες για να μπορεί το νερό να εξατμιστεί και να γίνει το μέλι πιο πυκνό και παχύρευστο. Για να γίνει η εξάτμιση του νερού μια άλλη ομάδα μελισσών κάνουν αέρα με τα φτερά τους. Μόλις η παραγωγή του μελιού τελειώσει, μια άλλη ομάδα μελισσών σφραγίζει της κυψελίδες με κερί, έτσι ώστε το προϊόν να προστατεύεται. Μόλις σφραγιστούν τα 2/3 της κηρήθρας, τότε ο μελισσοκόμος μπορεί να πάρει το μέλι.

Χ. Σ.

Πηγή: https://wikifarmer.com/el/



Πώς παράγεται το κερί από τις μέλισσες

Το κερί παράγεται από τις νεαρές εργάτριες μέλισσες των 23 εβδομάδων. Χρησιμοποιείται για την κατασκευή των κηρηθρών. Πριν από αυτό το ζυμώνουν με εκκρίσεις των σιελογόνων αδένων. Αρχικά το κερί έχει χρώμα λευκό. Γίνεται κίτρινο, επειδή η γύρη καροτενοειδή. Γίνεται ακόμα πιο σκούρο, επειδή μαζεύει σκόνη ή άλλα υπολείμματα από το μελίσσι.

Χ.Δ.

Το κερί παράγεται από τους κηρογόνους αδένες των νεαρών εργατριών μελισσών, ηλικίας 23 εβδομάδων, και χρησιμοποιείται για την κατασκευή των κηρυθρών. Το κερί παράγεται υπό μορφή λεπιών και αρχικά έχει χρώμα λευκό. Το κίτρινο χρώμα των κηρηθρών οφείλεται σε μία ουσία που περιέχει γύρη.

Το κερί που παράγει ο μελισσοκόμος προέρχεται:

1)από την ανακύκλωση παλιών κηρηθρών

2) από τα απολεπίσματα του τρύγου (τα σφραγίσματα του μελιού)

Χ.Σ.

Πηγές: https://mountathos-eshop.com –https://www.omse.gr

https://www.proionta-tis-fisis.com/keri-melissas-idiotites-hriseis-kai-4-syntages/


Πώς παίρνει ο μελισσοκόμος το μέλι από την κυψέλη

Ο μελισσοκόμος, όταν θέλει να πάρει το μέλι από τις κυψέλες, φοράει μια φόρμα, που τον προστατεύει από το δηλητήριο της μέλισσας, και ένα καπέλο με δίχτυ για να βλέπει αλλά και να προστατεύεται. Κρατάει και μια «κανάτα» που, όταν την πιέζεις, βγάζει καπνό από έναν φυσητήρα που έχει μπροστά.

Ανοίγει την κυψέλη και φυσά τον καπνό πάνω στις μέλισσες. Αυτές ζαλίζονται και δεν τον τσιμπούν. Βγάζει τα τελάρα που είναι τοποθετημένα μέσα στην κυψέλη με προσοχή, σπρώχνει απαλά τις μέλισσες που είναι καθισμένες πάνω τους και βγάζει με ένα ειδικό εργαλείο σαν σπάτουλα το βουλοκέρι, για να μπορέσει να βγάλει το μέλι.

Μετά βάζει τα τελάρα σε ένα μηχάνημα ,το οποίο γυρίζει γύρω γύρω και το μέλι γλιστράει από την κηρήθρα και αποθηκεύεται σε ένα δοχείο . Στην πορεία ,το στραγγίζουν με ένα μαντίλι ,για να πάρουν το καθαρό μέλι και όχι λουλουδάκια ή κομματάκια κεριού που έχει μέσα . Το μέλι είναι έτοιμο για κατανάλωση.

Χ.Δ.

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82


Νερό

Τρόποι εξοικονόμησης νερού


Για να εξοικονομήσουμε νερό και να μην το σπαταλάμε:

1. Όταν βουρτσίζουμε τα δόντια μας έχουμε τη βρύση κλειστή. Την ανοίγουμε μόνο για να ξεπλύνουμε το στόμα μας.

2. Κάνουμε ντουζ και όχι μπάνιο γεμίζοντας την μπανιέρα. Όση ώρα σαπουνιζόμαστε, έχουμε τη βρύση κλειστή.

3. Χρησιμοποιούμε πλυντήριο ρούχων και πλυντήριο πιάτων. Αν πρέπει να πλύνουμε τα πιάτα στο χέρι, έχουμε τη βρύση κλειστή, όταν τα σαπουνίζουμε.

4. Σφουγγαρίζουμε τα μπαλκόνια. Αποφεύγουμε να πλένουμε συχνά με το λάστιχο αυλές και μπαλκόνια.

5. Χρησιμοποιούμε αυτόματο πότισμα για τα φυτά μας ή ποτιστήρι για τις γλάστρες και όχι το λάστιχο.

6. Στο σχολείο κλείνουμε τις βρύσες.

7. Επιδιορθώνουμε τις βλάβες, αν υπάρχει διαρροή νερού σε βρύση ή καζανάκι.


Μ. Η.

Αφαλάτωση

Το γλυκό νερό ( των ποταμών, των λιμνών, των πηγών) είναι πολύ λίγο σε σχέση με το αλμυρό και συνεχώς μειώνεται.

Η αφαλάτωση είναι η διαδικασία που σκέφτηκαν οι άνθρωποι να αφαιρέσουν με διάφορα μηχανήματα το αλάτι και άλλες ουσίες από το θαλασσινό νερό για να μπορούμε να το χρησιμοποιούμε σαν το γλυκό.

Σε πολλά μέρη που έχουν έλλειψη νερού χρησιμοποιούν την αφαλάτωση για να έχουν νερό.

Μ. Η.


Αποκριάτικες δημιουργίες των μαθητών της Δ΄ τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ρεθύμνου

Οι χαρταετοί της Δ΄ τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ρεθύμνου

Οι μαθητές της Δ΄ τάξης με τους όμορφους χαρταετούς που κατασκεύασαν στην ώρα των Εικαστικών με τη βοήθεια της κυρίας Χαράς.


Η ελιά


Η ΕΛΙΑ

Η ελιά είναι καρποφόρο δέντρο και υπάρχουν αρκετές ποικιλίες. Αναπτύσσεται σε όλες τις χώρες της Μεσογείου κυρίως.

Είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους. Πιθανότατα να κατάγεται από την ανατολική Μεσόγειο. Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που καλλιέργησαν την ελιά στην Ευρώπη. Η αρχαία ελληνική παράδοση λέει πως πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και πως η θεά Αθηνά φύτεψε την πρώτη ελιά την Ακρόπολη.

Τα δεντράκια της ελιάς φυτεύονται σε σειρές ή σχηματίζονται σε ρόμβους. Ανθίζουν προς το τέλος Μαΐου και ο καρπός ωριμάζει και μαζεύεται στα τέλη του φθινοπώρου και τις αρχές του χειμώνα.

Μετά το μάζεμα οι ελιές καταλήγουν στο ελαιοτριβείο, όπου βγαίνει το λάδι. Κάποιες ποικιλίες ελιών είναι για να τις τρώμε (επιτραπέζιες).

Ο καρπός της ελιάς είναι πολύ βασικός για τη μεσογειακή διατροφή. Έχει καλά λιπαρά οξέα, φυτικές ίνες και μέταλλα, καθώς και βιταμίνη Ε.

Εκτός από τον καρπό της ελιάς που τρώμε και το λάδι που χρησιμοποιούμε σε χιλιάδες συνταγές μαγειρικής, αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής, φτιάχνονται σαπούνια, αφρόλουτρα και κρέμες περιποίησης προσώπου και σώματος με ελαιόλαδο.

Συνταγή: μυρωδάτο κέικ με ελαιόλαδο και πορτοκάλι

Υλικά: 500 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, 1 κούπα ελαιόλαδο, 2 κούπες ζάχαρη, 5 αυγά, 1 κούπα φρέσκο χυμό πορτοκάλι, ξύσμα δύο πορτοκαλιών (βιολογικά ακέρωτα)

Εκτέλεση: χτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη, προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά, το ξύσμα, τον χυμό και τέλος ρίχνουμε σιγά σιγά το αλεύρι. Αδειάζουμε το μίγμα σε βουτυρωμένο και αλευρωμένο ταψάκι διαμέτρου 25-30 εκ. ή σε μεγάλη φόρμα κέικ. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στον αέρα σους 180 βαθμούς για μια ώρα περίπου. Περιμένουμε να κρυώσει και το αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα.

Μ.Η.

Πληροφορίες για τη συνταγή: cookpad

Πληροφορίες για την ελιά: βικιπαίδεια


Η ελιά

Η ελιά που όλοι γνωρίζετε βγάζει το λάδι ή το ελαιόλαδο. Το ξέρατε όμως ότι η ελιά έχει τρία ονόματα; Την λένε ελιά ή ελαιόδεντρο ή λιόδεντρο. Είναι γένος καρποφόρων δέντρων και ανήκει στην οικογένεια των Ελαιοειδών. Το δέντρο αυτό το συναντάτε πολύ συχνά στην Ελλάδα. Επίσης το σύμβολο της θεάς Αθηνάς ήταν η ελιά. Η ελιά κατάγεται από την Μεσόγειο και σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, η πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα. Μάλιστα η θεά Αθηνά φύτεψε την πρώτη ελιά στην ακρόπολη. Οι πρώτοι που καλλιέργησαν την ελιά στον Ευρωπαϊκό χώρο ήταν οι Έλληνες.

Μ.Σ.Σ.Μ.

Πηγή: Βικιπαίδεια


Η ελιά

Η ελιά καλλιεργείται στις χώρες της Μεσογείου όπως την Ιταλία, την Ισπανία, την Ελλάδα, την Αλγερία και την Τουρκία. Η ελιά ανήκει στο γένος των καρποφόρων, οικογένειας ελαιοειδών. Ελιά είναι και το όνομα του καρπού, απ’ τον οποίο παράγεται το ελαιόλαδο. Είναι αειθαλές δέντρο, με πράσινα φύλλα. Έχει λευκά άνθη, μικρά και λεπτά ενώ ανθίζουν στα τέλη του Μαΐου. Ο καρπός συλλέγεται στα τέλη του Φθινοπώρου, αρχές Χειμώνα. Η συγκομιδή γίνεται, είτε με τον παραδοσιακό τρόπο (δίχτυα), με τον σύγχρονο (ελαιοραβδιστικά). Στα ελαιοτριβεία διαχωρισμός φύλλων και καρπών και από την άλεση παράγεται το λάδι.

Στην αρχαία ελληνική παράδοση, η παράδοση ήταν η Αθήνα και το πρώτο δέντρο φυτεύτηκε στην Ακρόπολη από την θεά Αθηνά, για αυτό ήταν και το σύμβολό της. Από την ελιά έφτιαχναν, στην αρχαία Ολυμπία, τον «κότινο» ένα στεφάνι απ’ τα κλαδιά του δέντρου. Με αυτό στεφάνωναν τους Ολυμπιονίκες .

Από την ελιά παράγεται – εκτός από το λάδι που είναι θρεπτικό- το πράσινο σαπούνι που παράγεται από το κουκούτσι, διάφορα είδη καλλυντικών και ο καρπός ωμός με διάφορους τρόπους.

Το ελαιόλαδο στον οργανισμό προσφέρει ωφέλιμα λιπαρά, βιταμίνη Ε και αντιοξειδωτικά συστατικά γι’ αυτό σημαντικό στη Μεσογειακή διατροφή.

Χ.Σ.

Πηγή: wikipedia (ελιά)


Συνταγή με ελαιόλαδο

Λαδοκούλουρα


Υλικά:

2 ποτήρια ελαιόλαδο

2 ποτήρια ζάχαρη

1 ποτήρι φρέσκο στυμμένο χυμό πορτοκάλι

1 κ.γ. σόδα

1 φακελάκι μπέικινκ πάουντερ

1 φλιτζανάκι κονιάκ

1 κ.γ. κανέλα

Σησάμι

800 γρ. αλεύρι (περίπου)

Εκτέλεση:

Σε μια μικρή λεκάνη βάζουμε τη ζάχαρη με το λάδι και τα ανακατεύουμε. Σε ένα μπολ βάζουμε το χυμό, τη σόδα, το κονιάκ, το μπέικινκ και την κανέλα. Τα ανακατεύουμε και τα ρίχνουμε στη λεκάνη. Ρίχνουμε το αλεύρι και πλάθουμε τη ζύμη σε κουλουράκια. Απλώνουμε στο ταψί ένα κομμάτι λαδόκολλα, αν θέλουμε. Ρίχνουμε σησάμι πάνω στα κουλουράκια και το ψήνουμε στο αερόθερμο στους 180 για 20 λεπτά.

Χ. Σ.


https//www.elliniki-diatrofi.gr (συνταγή)


Η ελιά ή ελαιόδεντρο συναντάται πολύ συχνά στην Ελλάδα. Ο καρπός του ονομάζεται ελιά και από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο. Η ελιά υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς.

Συμφώνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την θεά Αθηνά στην Ακρόπολη.

Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε η Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι.

Είναι δέντρο αειθαλές καρπός της ωριμάζει και συλλέγεται κατά τα τέλη του φθινόπωρου και αρχές του χειμώνα. Ο καρπός της ελιάς είναι οζώδης και καλύπτεται από τεφρόφαιο φλοιό.

Η ελιά ευδοκιμεί σε κλίματα εύκρατα χωρίς ακρότητες θερμοκρασίες και υγρασίας, γι’ αυτό είναι ευρύτατα διαδεδομένη στη μεσογειακή ζώνη.

Η ελιά παραδοσιακά μαζεύεται με το χέρι, και το μάζευα της ελιάς αποτελεί εδώ και αιώνες σημαντική αγροτική δραστηριότητα σε πολλές περιοχές της Μεσογείου.

Η ελιά αποτελεί ιερό δέντρο από τα αρχαία χρόνια και βρίσκεται υπό την προστασία της Αθηνάς . Όπως μα θυμίζει ο μύθος, στον αγώνα μεταξύ των θεών για την ανάδειξη του προστάτη των Αθηνών , που έγινε στον ιερό βράχο της ακρόπολης, νικήτρια βγήκε η Αθηνά δωρίζοντας στους Αθηναίους την πρώτη ελιά του κόσμου.

Οι πρώτες έξι Ολυμπιάδες είχαν έπαθλο ένα μήλο. Μετά καθιερώθηκε ως έπαθλο των Ολυμπιάδων ο κότινος, το στεφάνι από κλαδί ιερής αγριελιάς που είχε βλαστήσει έξω από τον οπισθόδομο του ναού Δια, στην Ολυμπία.

Τα προϊόντα της ελιάς πολλά, μερικά από αυτά είναι : λάδι, σαπούνι ,γλυκό του κουταλιού , πάστα ελιάς, πυρηνόξυλο- πέλλετ, πυρηνέλαιο, τέλος το κατακάθι από την παραγωγή του λαδιού χρησιμοποιείται από τους ψαράδες στο πυροφάνι . Συχνά τα φύλλα ελιάς χρησιμοποιούνται για ροφήματα.

Η ελιά και τα παράγωγα της είναι ωφέλιμα για τον άνθρωπο. Από το 4000 π.Χ. ήταν γνωστή η χρήση του ελαιολάδου για θεραπευτικούς σκοπούς . Οι βιταμίνες Α, D, E και K, που περιέχονται στις ελιές, βοηθούν την ανάπτυξη των οστών σε παιδιά και ενήλικες. Δύο κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο μας δίνουν το 20% της ημερήσιας συνιστώμενης πρόσληψης σε βιταμίνη Ε. Tο ελαιόλαδο είναι επίσης πλούσιο σε σκουαλένιο(ουσία με θαυμαστές ιδιότητες ), λιποδιαλυτές βιταμίνες και φαινόλες (σημαντικά αντιοξειδωτικά, και όχι μόνο).

Όμηρος το παρομοίασε με χρυσό υγρό. Ο Ιπποκράτης ο πατέρας της Ιατρικής το περιγράφει σαν τέλειο θεραπευτικό. Στις εργασίες του αναφερόταν σε περισσότερες από 60 φαρμακευτικές και ιατρικές χρήσεις του ελαιολάδου όπως στους: πονοκέφαλους , μυϊκούς πόνους ,πυρετό κτλ.

Μ.Κ.


Ελιόψωμο

Υλικά:

8 γρ. ξηρή μαγιά

λίγη ζάχαρη

300 γρ. νερο

500 γρ. αλεύρι γ.ο.χ

1 κ.σ. ξερή ρίγανη

1κ.γ. αλάτι

4 κ.σ. ελαιόλαδο

150 γρ. φέτα

100 γρ. ελιές ψιλοκομμένες

Ανακατεύουμε τα υλικά στο μίξερ ή σε μια λεκάνη και αφήνουμε το μείγμα να φουσκώσει για 1 ώρα. Πλάθουμε ψωμάκια και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 c για μίση ώρα.

Μ.Κ.

Πηγές:

-Βικιπαίδεια

-www.enallaktikidrasi.com

-akispetretzikis.com

Η ελιά είναι καρποφόρο δέντρο και υπάρχουν αρκετές ποικιλίες. Αναπτύσσεται σε όλες τις χώρες της Μεσογείου κυρίως.

Είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους. Πιθανότατα να κατάγεται από την ανατολική Μεσόγειο. Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που καλλιέργησαν την ελιά στην Ευρώπη. Η αρχαία ελληνική παράδοση λέει πως πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και πως η θεά Αθηνά φύτεψε την πρώτη ελιά την Ακρόπολη.

Τα δεντράκια της ελιάς φυτεύονται σε σειρές ή σχηματίζονται σε ρόμβους. Ανθίζουν προς το τέλος Μαΐου και ο καρπός ωριμάζει και μαζεύεται στα τέλη του φθινοπώρου και τις αρχές του χειμώνα.

Μετά το μάζεμα οι ελιές καταλήγουν στο ελαιοτριβείο, όπου βγαίνει το λάδι. Κάποιες ποικιλίες ελιών είναι για να τις τρώμε (επιτραπέζιες).

Ο καρπός της ελιάς είναι πολύ βασικός για τη μεσογειακή διατροφή. Έχει καλά λιπαρά οξέα, φυτικές ίνες και μέταλλα, καθώς και βιταμίνη Ε.

Εκτός από τον καρπό της ελιάς που τρώμε και το λάδι που χρησιμοποιούμε σε χιλιάδες συνταγές μαγειρικής, αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής, φτιάχνονται σαπούνια, αφρόλουτρα και κρέμες περιποίησης προσώπου και σώματος με ελαιόλαδο.

Μ.Η.

Πηγή:ελιά βικιπαίδεια


Κέικ με ελαιόλαδο και πορτοκάλι

Κέικ με ελαιόλαδο και πορτοκάλι

Υλικά: 500 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, 1 κούπα ελαιόλαδο, 2 κούπες ζάχαρη, 5 αυγά, 1 κούπα φρέσκο χυμό πορτοκάλι, ξύσμα δύο πορτοκαλιών (βιολογικά ακέρωτα)

Εκτέλεση: χτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη, προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά, το ξύσμα, τον χυμό και τέλος ρίχνουμε σιγά σιγά το αλεύρι. Αδειάζουμε το μίγμα σε βουτυρωμένο και αλευρωμένο ταψάκι διαμέτρου 25-30 εκ. ή σε μεγάλη φόρμα κέικ. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στον αέρα σους 180 βαθμούς για μια ώρα περίπου. Περιμένουμε να κρυώσει και το αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα.

Μ.Η.

Πηγή:https://cookpad.com/gr/sintages/7319227-keik-portokaliou?via=search&search_term=%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%BA%20%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B9

Μελέτη περιβάλλοντος

Δημοτικός κήπος Ρεθύμνου

Ρέθυμνο, 09/04/2019 Φωτογραφίες:Φαρμάκης Ηλίας

Ο Δημοτικός Κήπος του Ρεθύμνου βρίσκεται στο κέντρο της πόλης , δίπλα στην πλατεία των Τεσσάρων Μαρτύρων.

Είναι πνεύμονας πρασίνου που διαθέτει παιδική χαρά, βρύσες με τρεχούμενο νερό και καφετέρια. ο Δημοτικός Κήπος Ρεθύμνου είναι ο τρίτος κατά σειρά που δημιουργήθηκε στη πόλη το 1925, μετά από αυτόν που υπήρχε στη σημερινή σχολή αστυνομίας και αυτόν στην περιοχή του σημερινού Τελωνείου στο παλιό λιμάνι.

Πριν γίνει κήπος ήταν τούρκικο νεκροταφείο. Όταν έφυγαν οι Τούρκοι το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να σεβαστεί τους νεκρούς που ήταν θαμμένοι εκεί και να μη χτίσουν κτίρια στην περιοχή , αλλά να γίνει κήπος. Δημιουργήθηκε το 1925. Ήταν το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο έργο του δημάρχου Μενέλαου Παπαδάκη , αλλά και του Τίτου Πετυχάκη , μετέπειτα δημάρχου.

Στον κήπο υπάρχουν εκατοντάδες από τα πιο σπάνια δέντρα και φυτά του κόσμου και λίγα που κατάγονται από την Κρήτη: ο πυροσβέστης, ένα φυτό που δεν καίγεται, φραπονεραντζιά, το κίνγκο μπίλοβα(ένα αρχαϊκό φυτό), γκρεβιλέας, ερυθρίνη, συστάδες από καλάμια μπαμπού κα πολλά είδη φοίνικα, κάποια από αυτά σπάνια,όπως η δράκαινα.

Μ.Η. , Χ.Σ. Μ.Κ.

Πληροφορίες:rethemnosnews.gr, terrabook

https://greece.terrabook.com/el/rethymno/page/dimotikos-kipos-rethumnou/

Περισσότερες πληροφορίες στα ακόλουθα video

Ιστορία

Μέγας Αλέξανδρος

Η ζωή και το έργο του Μ. Αλεξάνδρου

O Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 20 ή 21 Ιουλίου το 356 π.Χ. στην Πέλλα της Μακεδονίας. Πατέρας του ήταν ο βασιλιάς της Μακεδονίας ο Φίλιππος Β΄ και μητέρα του Ολυμπιάδα, κόρη του βασιλιά της Ηπείρου Νεοπτόλεμου.

Στα παιδικά του χρόνια εκπαιδεύτηκε από τους παιδαγωγού Λεωνίδα τον Μολοσσό και τον Λυσίμαχο τον Ακαρνάνα. Σε ηλικία 13 ετών μαθήτευσε κοντά στον Αριστοτέλη. Ο μεγάλος φιλόσοφος τον μόρφωσε με τα Ελληνικά ιδεώδη και του ενέπνευσε το θαυμασμό και την αγάπη για το ελληνικό πνεύμα και τον πολιτισμό. Έλεγε πως στον πατέρα του χρωστάει ‘’τον ζην’’ και στον δάσκαλό του το ‘’ευ ζην’’.

Από τον πατέρα του πήρε μαθήματα πολιτικής και στρατηγικής και βρισκόταν δίπλα του όταν συζητούσε με απεσταλμένους. Ήταν στις εκστρατείες και πολύ νωρίς απέκτησε στρατιωτική ωριμότητα.Σε ηλικία 16 ετών, απουσία του πατέρα του, κατέπνηξε την επανάσταση της φυλής των Μαίδων, ενώ όταν ήταν 18 ετών διακρίθηκε ως διοικητής για τις πολεμικές αρετές του στη μάχη της Χαιρώνειας (2 Αυγούστου 338 π.Χ.).

Μετά τη δολοφονία του πατέρα του το 336 π.Χ. έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας σε ηλικία 20 ετών. Αντιμετώπισε συνωμοσίες εναντίον του τις οποίες διέλυσε. Με αποφασιστικότητα εξεστράτευσε σε πόλεις της νότιας Ελλάδας οι οποίες επαναστάτησαν μόλις έμαθαν τον θάνατο του Φιλίππου. Δήλωσαν αμέσως υποταγή και σε συνέδριο στην Κόρινθο Ηγεμόνα της Ελλάδας και αρχιστράτηγο της εκστρατείας εναντίον των Περσών.

Γυρνώντας στη Μακεδονία απάλλαξε το βασίλειο του από κινδύνους προτού εκστρατεύσει εναντίον των Περσών. Εκστράτευσε εναντίον των βαρβαρικών φυλών, βόρεια της Μακεδονίας (335 π.Χ.). Νικώντας τις έφτασε ως τον Δούναβη και επέστρεψε στην Πέλλα και άρχισε τις προετοιμασίες εναντίον των Περσών.

Την Άνοιξη του 334 π.Χ. ξεκίνησε με 50.000 πεζούς και 6.000 ιππείς αφήνοντας για επίτροπο στην Μακεδονία τον στρατηγό Αντίπατρο. Προχώρησε από τη Θράκη και έφτασε στον Ελλήσποντο. Εκεί τον Περίμενε ο στόλος του με 120 πολεμικά πλοία. Έφτασε στην Τροία και τίμησε τον Αχιλλέα.

Φτάνοντας στον Γρανικό Ποταμό τον περίμενε ο περσικός στρατός. Εκεί έγινε η πρώτη μάχη μεταξύ των Ελλήνων και των Περσών (22 Μαΐου 334 π.Χ.) όπου νικητές ήταν οι Έλληνες.

Ο Αλέξανδρος προχώρησε νότια και ελευθέρωσε τις ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας. Το χειμώνα του 334 π.Χ. έφτασε στην πόλη Γόρδιο όπου εκεί ξεχειμώνιασε. Στο βασιλικό ανάκτορο βρίσκεται ο περίφημος Γόρδιος Δεσμός. Η παράδοση έλεγε πως όποιος τον λύσει θα κυρίευε την Ασία. Ο Αλέξανδρος απλά τον έκοψε με το σπαθί του.

Την άνοιξη του 333 π.Χ. βάδισε προς τα νότια. Συνάντησε τότε για δεύτερη φορά τον στρατό των Περσών που αποτελούνταν από 500.000 μαχητές και έδωσε μάχη κοντά στην πόλη Ισσό της Κιλικίας (12 Νοεμβρίου 333 π.Χ.). Ο Αλέξανδρος διέλυσε τον Περσικό στρατό και ο Δαρείος κινδύνεψε και γλύτωσε μόνο με τη φυγή. Στην Ισσό ο Αλέξανδρος αιχμαλώτισε την οικογένεια του Δαρείου αλλά της φέρθηκε μεγαλόψυχα.

Αντί να κυνηγήσει τον Δαρείο προχώρησε νότια και κατέκτησε την Φοινίκη, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Κοντά στις εκβολές του Νείλου, στις ακτές της Αιγύπτου όρισε να χτιστεί η Αλεξάνδρεια. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος σχεδίασε τα τείχη και τους δρόμους της.

Στην επιστροφή του για την Ασία συνάντησε στα Γαυγάμηλα πέρα από τον Τίγρη ποταμό, νέο πολυάριθμο περσικό στρατό και τον νίκησε ( 1 Νοεμβρίου 331). Η μάχη των Γαυγαμήλων ήταν μία από τις Μεγαλύτερες μάχες στην ιστορία. Ο στρατός του Αλέξανδρου προχώρησε προς στα Σούσα και κατέκτησε όλη την Περσία.

Ο Αλέξανδρος προχώρησε ανατολικά και κατέκτησε τις Ινδίες. Οι στρατιώτες του όμως κουράστηκαν και αρνήθηκαν να προχωρήσουν και αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω, κάποιοι πέθαναν στις αμμώδεις περιοχές.

Ο Αλέξανδρος για να διοικήσει το απέραντο κράτος χρησιμοποίησε Πέρσες αξιωματούχους. Ήθελε να τον προσκυνάνε σαν βασιλιά αυτό όμως δεν άρεσε στους στρατιώτες του. Για αυτό τον λόγο μερικοί από τους στρατηγούς του συνωμότησαν εναντίον του αλλά ο Αλέξανδρος τους ανακάλυψε και τους τιμώρησε σκληρά. Οι πολλές διοικητικές φροντίδες, οι κόποι αλλά και ο θάνατος του φίλου του Ηφαιστίωνα, του έφθειραν την υγεία και έτσι αρρώστησε βαριά και στις 10 ή 11 Ιουνίου πέθανε στη Βαβυλωνία σε ηλικία μόλις 33 ετών.

Χ. Σ.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/8



Βασιλικοί Τάφοι Βεργίνας

Οι βασιλικοί τάφοι της Βεργίνας βρισκόταν στη Βεργίνα, 13 χιλιόμετρα μακριά από τη Βέροια και περίπου 80 χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Έγιναν γνωστοί από την τελική ανασκαφή του Μανόλη Ανδρονίκου, το 1977.

Οι βασιλικοί τάφοι της Βεργίνας ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια ανασκαφών στο Μεγάλο Τύμβο το 1977-1978. Ο καθηγητής κλασικής αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης Μανόλης Ανδρόνικος, ήταν υπεύθυνος των ανασκαφών. Βρέθηκαν δύο τάφοι μέσα στο Μεγάλο Τύμβο. Ο μεγαλύτερος από αυτούς θεωρείται ότι είναι ο τάφος του βασιλιά Φίλιππου Β’ της Μακεδονίας. Ο άλλος τάφος ονομάζεται ο περίφημος «τάφος του πρίγκιπα» καθώς περιείχε τις στάχτες ενός νέου άνδρα.

Ο τάφος του βασιλιά Φίλιππου είναι ένα κατασκεύασμα που αποτελείται από δύο χώρους με ύψος 5,30 μ. Τα πολύτιμα οστά του νεκρού βασιλιά βρέθηκαν τυλιγμένα σε ένα χρυσό ύφασμα. Φυλάσσονταν σε μία μεγάλη χρυσή λάρνακα, ένα μοναδικό έργο τέχνης με ένα εντυπωσιακό ανάγλυφο αστέρι στο καπάκι της, το μακεδονικό αστέρι με τις 12 ακτίνες. Η λάρνακα βρισκόταν μέσα σε μία μεγάλη μαρμάρινη σαρκοφάγο. Επίσης βρέθηκαν τα όπλα του βασιλιά και ένα χρυσό στεφάνι, πολύ σπουδαίο έργο τέχνης. Υπήρχε κι ένας δεύτερος νεκρός στον προθάλαμο. +

Μέσα σε χρυσή λάρνακα, που επίσης βρισκόταν μέσα σε μαρμάρινη σαρκοφάγο, βρέθηκαν τα αποτεφρωμένα οστά μιας γυναίκας, πιθανότατα κάποιας συζύγου του Φίλλιπου Β΄.Το περίεργο με τον προθάλαμο αυτού του τάφου είναι ότι αν και περιείχε τα οστά γυναίκας περιλάμβανε και πολλά όπλα. Μέσα στη λάρνακα υπήρχε και εδώ ένα υπέροχο στεφάνι μυρτιάς και ένα κομψό γυναικείο διάδημα, το πιο όμορφο κόσμημα του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Ο δεύτερος ασύλητος τάφος, ο περίφημος «τάφος του πρίγκιπα» πρόκειται για τον τάφο ενός μέλους της βασιλικής οικογένειας. Ανήκει πιθανότατα στον Αλέξανδρο Δ΄, γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης.

Ο τάφος της Περσεφόνης

Το μνημείο ανήκε σε μια νεαρή γυναίκα περίπου 25 χρονών που πρέπει να πέθανε κατά τη διάρκεια της γέννας και θάφτηκε εδώ μαζί με το βρέφος της.

Μ.Η. , Χ.Δ.

Πηγές:

https://www.discovergreece.com/el/mainland/macedonia/vergina

http://hellonet.teithe.gr/GR/aboutgreece/macedonia/vergina_gr.htm

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B1


Ο φάρος της Αλεξάνδρειας

Ο φάρος της Αλεξάνδρειας έχει καταταχθεί στα επτά θαύματα του κόσμου. Χτίστηκε κατά τον 3ο αι. π.Χ. Έμεινε σε λειτουργία μέχρι τον 14ο αι. μ.Χ., επειδή καταστράφηκε πλήρως από δύο σεισμούς την ίδια χρονολογία. Ο πύργος αυτός είχε ύψος 140 μέτρα και ήταν από τα πιο ψηλά κτίσματα μετά από τις πυραμίδες στην Αίγυπτο. Κατασκευάστηκε από κομμάτια άσπρης πέτρας και ήταν δομημένος σε τέσσερα επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο ήταν η χαμηλότερη βάση. Το δεύτερο ήταν ένα τετράγωνο κτίσμα, το τρίτο ένα οκτάγωνο και το τέταρτο και τελευταίο ένα κυκλικό που στην κορυφή είχαν τοποθετήσει το άγαλμα του Απόλλωνα ή του Ποσειδώνα. Επίσης, στο τέταρτο επίπεδο υπήρχε ένας καθρέφτης ο οποίος την ημέρα αντανακλούσε το φως του ήλιου, ενώ την νύχτα έκαιγε μια φλόγα για να προειδοποιεί τα ερχόμενα καράβια γιατί υπήρχαν εμπόδια. Η λέξη "φάρος" υιοθετήθηκε από πολλές χώρες και χρησιμοποιήθηκε κυρίως στα λατινικά.

Ο φάρος χτίστηκε στη νησίδα Φάρος. Από εκεί πήρε το όνομά του ο φάρος, όπως γίνεται και με τους σύγχρονους φάρους συνήθως. Είναι γνωστός με το όνομα φάρος της Αλεξάνδρειας, επειδή βρίσκεται κοντά στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Τεχνητά συνδεόταν με ένα είδος γέφυρας, που λεγόταν Επταστάδιο. Αυτό, όπως λέει και τ’ όνομά του, είχε μήκος επτά στάδια. Αυτό το είδος γέφυρας σχημάτιζε το ένα μέρος του λιμανιού της Αλεξάνδρειας.

Ο φάρος κατασκευάστηκε, επειδή η διαμόρφωση του λιμανιού και της ευρύτερης περιοχής ήταν επίπεδη και δεν υπήρχε κανένα κτίσμα για να προειδοποιεί τα πλοία που έρχονταν. Έτσι, ο φάρος χρησίμευε στο να δίνει σήμα στα πλοία που έρχονταν. Αρχιτέκτονας του Φάρου ήταν ο Σώστρατος ο Κνίδιος, μηχανικός και αρχιτέκτονας, που ήταν γιος του αρχιτέκτονα Δεξιφάνους. Αρχικά, η μελέτη του έργου είχε αρχίσει από τον Πτολεμαίο Α΄, στρατηγό του Μεγαλέξανδρου.

Μετά τον θάνατο του Μεγαλέξανδρου ο Πτολεμαίος Α΄ ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά της τεράστιας αυτοκρατορίας, που είχε δημιουργήσει ο Μεγαλέξανδρος το 305 π.Χ. Μέσα στα χρόνια της βασιλείας του είχε αρχίσει η κατασκευή του φάρου της Αλεξάνδρειας, αλλά ο Πτολεμαίος Α΄ δεν πρόλαβε να τον δει ολόκληρο επειδή πέθανε. Όμως ο γιος του, ο Πτολεμαίος Β΄ τον είδε να ολοκληρώνετε 12 χρόνια μετά από την αρχή της δομής του το 270 π.Χ.

Μετά από τις πυραμίδες στην Αίγυπτο, ο φάρος της Αλεξάνδρειας είναι το μεγαλύτερο μνημείο της περιοχής που σε χρονική διάρκεια έχει διασωθεί από τη σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή του από τρεις σεισμούς το 196, το 1303 και το 1323 μ. Χ.

Ο Φάρος κατά τη διάρκεια των χρόνων υπέστη πολλές καταστροφές τις οποίες επισήμανε ο Άραβας περιηγητής Ιμπν Μπατούτα ο οποίος τον επισκέφθηκε το 1325 μ.Χ. και το 1349 μ.Χ..

Το 1480 μ.Χ. ο Σουλτάνος της Αιγύπτου, Καΐτ-μπεης, χρησιμοποίησε τα εναπομείναντα ερείπια του κατεστραμμένου Φάρου, μεταφέροντάς τα για το χτίσιμο κάστρου στον ίδιο χώρο, πάνω στη θεμελίωση του Φάρου.

Το φρούριο αυτό ανακαινίσθηκε το 19ο αιώνα αλλά κατεδαφίστηκε από τους κατακτητές Άγγλους το 1882.

Έτσι χάθηκε ό,τι είχε απομείνει να μας θυμίζει ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, τον φάρο της Αλεξάνδρειας.

Χ.Δ.

Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας

Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα των Ελληνιστικών χρόνων. Ο Δημήτρης Φαληρέας όταν έφτασε στην Αίγυπτο το 297 π.Χ. για να υπηρετήσει τον Πτολεμαίο Ά, είχε την ιδέα μιας βιβλιοθήκης που θα υπήρχαν κείμενα όλου του κόσμου. Έτσι πείστηκε να χτιστεί στην Αλεξάνδρεια.

Υπάρχουν διάφορες μαρτυρίες για τον αριθμό των βιβλίων, ο Σενέκα έκανε λόγο για 40.000, ο Αμμιανός Μαρκελλίνος για 700.000 τόμους και ο Επιφάνιος για 54.800 βιβλία.

Αποτελούνταν από μια αίθουσα και στοά που στο εσωτερικό βρισκόταν 4 αίθουσες, στις τρεις από αυτές φυλάσσονταν οι πάπυροι και στην τέταρτη που ήταν και η μεγαλύτερη βρισκόταν το αναγνωστήριο.

Επί Πτολεμαίου ΄Γ ιδρύθηκε παράρτημα για την στέγαση μεγάλου όγκου βιβλίων το οποίο ενσωματώθηκε στον ναό του Σέραπι (Σεραπείο) και λειτούργησε ως βιβλιοθήκη.

Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την καταστροφή της βιβλιοθήκης. Το σύνολο της Ελληνικής γραμματείας, των Αιγυπτιακών, Εβραϊκών και περσικών διασώθηκε το 10%.

Μια πρώτη εκδοχή θέλει η αρχή να έγινε το 48 π.Χ. από τον Ιούλιο Καίσαρα ο οποίος βοηθώντας την Κλεοπάτρα στη διαμάχη που είχε με τον Πτολεμαίο ΙΓ, πυρπόλησε τα πλοία των αντιπάλων και η φωτιά επεκτάθηκε στα κτήρια της παραλίας. Αποτέλεσμα ήταν να καούν 40.000 βιβλία.

Μια δεύτερη θεωρία είναι ότι η καταστροφή έγινε από τους χριστιανούς επί αυτοκρατορίας του Θεοδοσίου ο οποίος παραχώρησε στους χριστιανούς τον ιερό ναό του Βάκχου για τις λειτουργίες τους. Ειδωλολάτρες εξεγέρθηκαν εναντίον των χριστιανών θεωρώντας ότι έκαναν άσεμνες τελετές. Αποτέλεσμα της εξέγερσης ήταν οι ειδωλολάτρες να κλειστούν στο Σεραπείο και οι χριστιανοί να τους επιτεθούν καταστρέφοντας τα πάντα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η βιβλιοθήκη καταστράφηκε αλλά δεν ξέρουμε τον ακριβή τρόπο και χρόνο της καταστροφής.

Χ.Σ.

ΠΗΓΗ: https://geonews.gr/βιβλιοθήκη-αλεξάνδρειας-η-αρχή-και-το/

Περισσότερα:


Ο Κολοσσός της Ρόδου

Ο Κολοσσός της Ρόδου θεωρείται ως ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Φιλοτεχνήθηκε γύρο στο 293 π.Χ. από τον Λίνδιο Χάρη, μαθητή του Λύσιππου. Ήταν ένα τεράστιο χάλκινο άγαλμα του θεού Απόλλωνα, ψηλό 70 πήχες (31 μέτρα περίπου). Ο Ρόδιοι πούλησαν (300 τάλαντα) τις πολιορκητικές μηχανές του Δημητρίου όταν έκοψε την πολιορκία και έκαναν το άγαλμα που η κατασκευή του κράτησε 12 χρόνια.

Αρχαίοι και Μεσαιωνικοί μιλούν για αυτό. 66 χρόνια παρέμεινε στη θέση του, και στον σεισμό που έγινε το 227 π.Χ. δεν το ξαναέστησαν, επειδή φοβόταν κάποιο χρησμό. Το 633 μ.Χ., μετά από 9 αιώνες πεσμένο, τον πήρε ο χαλίφης Αράβων Μωαβίας και τον πούλησε για χαλκό σε έναν Εβραίο. Για να μεταφερθεί χρειάστηκαν 900 καμήλες.

Στη βάση του ήταν χαραγμένη μία φράση που έλεγε «όχι μόνο πάνω από το πέλαγος αλλά και στην ξηρά». Φαντάστηκαν λοιπόν ότι στεκόταν με ανοιχτά τα σκέλια στην είσοδο του λιμανιού με το ένα πόδι να ακουμπάει στη μια άκρη και το άλλο στην άλλη, ενώ στο σηκωμένο του χέρι να βαστάει φως σαν φάρος για τα καράβια.

Νεότεροι μελετητές καταλήγουν ότι το μόνο σημείο που μπορούσε να στηθεί ήταν η αυλή ενός ναού, πιθανόν το Ιερό του θεού Ήλιου, που βρίσκεται σήμερα το παλάτι του Μαγίστρου των ιπποτών. Όπως τον περιγράφει ο Στράβωνας φαίνεται ότι τον είδε στην ξηρά. Αν ήταν στη θάλασσα θα χανόταν τελείως. Ο Κολοσσός της Ρόδου είναι ύμνος στην ελευθερία και την τέχνη.

Χ.Σ.

Πηγή:

www.rodosislandinfo.gr

Μελέτη περιβάλλοντος

Χελωνάκια νερού

Δεν είναι τόσο συνηθισμένο να έχεις ένα χελονάκι νερού για κατοικίδιο.Παρ’ όλα αυτά δεν είναι δύσκολο να το φροντίζεις. Τα χελωνάκια νερού αντέχουν πολλές μέρες χωρίς φαγητό.

Συνήθειες χελωνών

Αμα έχεις μια χελώνα που της αρέσει πολύ να λιάζεται, τότε βγάλτη στον ήλιο και μπορεί να παρατηρήσεις ότι είναι σε μια θέση λες και τεντώνεται. Ο ήλιος βοηθά το καβούκι της να παραμένει γερό. Αυτές οι χελώνες τρώνε μικροσκοπικές γαρίδες. Το χειμώνα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη, πρέπει να ζεσταίνεις το νερό σε θερμοκρασία 25-29ο C και να τους το βάζεις για να ξυπνήσουν και να φάνε το φαγητό τους. Οι χελώνες νερού ζουν πολλά χρόνια και το καβούκι τους μπορεί να φτάσει έως και τα 30 εκ.

Κ.Ρ.

Θρησκευτικά

Μετέωρα Φωτογραφία μαθητή Χ.Δ.

Μετέωρα

Τα Μετέωρα είναι ένα θεαματικό σύμπλεγμα βράχων από ψαμμίτη, κοντά στη Καλαμπάκα, που δημιουργήθηκαν πριν από 65.000.000 χρόνια. Τα Μετέωρα έχουν ύψος 331 μ.

Σήμερα, είναι δεύτερο σημαντικό συγκρότημα μοναστηριών μετά από το Άγιο όρος. Τα μοναστήρια των Μετεώρων είναι κτισμένα στην κορυφή των βράχων. Από τα τριάντα μοναστήρια που λειτουργούσαν παλιά, σήμερα λειτουργούν μόνο έξι. Αυτά από το 1988 περιλαμβάνονται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Τα Μετέωρα πήραν το σημερινό τους σήμα από τους σεισμούς. Η δημιουργία του γεωγραφικού τοπίου έχει απασχολήσει πολλούς γεωλόγους. Όμως, δεν έχει ερμηνευτεί. Ωστόσο, ούτε καν η ελληνική Μυθολογία δεν έχει αναφέρει τίποτα γι’ αυτούς.

Ο Αλεξάντερ Φίλιπσον πιστεύει πως η δημιουργία αυτών των βράχων οφείλεται στο ότι υπήρχε ένας δελτοειδής κώνος, που δημιουργήθηκε από ασβεστολιθικά πετρώματα. Για εκατομμύρια χρόνια τον έδερνε η θάλασσα που κάλυπτε τότε τη Θεσσαλία. Αυτός διαβρώθηκε και σχημάτισε άλλους βράχους.

Κείμενο και φωτογραφία του μαθητή της Δ΄ τάξης Χ.Δ.

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%AD%CF%89%CF%81%CE%B1

Ιερά Μονή Πρέβελη

Η Μονή Πρέβελη βρίσκεται νότια του Ρεθύμνου και δυτικά από τις όχθες του ποταμού Κουρταλιώτη μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο. Μέσα σε αυτήν υπάρχουν δύο μοναστήρια. Το πρώτο είναι η κάτω μονή του προδρόμου που βλέπει ο επισκέπτης που έρχεται από το Ρέθυμνο, η οποία είναι ερειπωμένη. Ιδρύθηκε το 10-11 αι. και οι εκτάσεις της ήταν ιδανικές για κτηνοτροφία και καλλιέργεια, ωστόσο λεηλατήθηκε από διάφορους κατακτητές

Η δεύτερη μονή είναι η πίσω Μονή του Θεολόγου. Είναι επισκέψιμη και λειτουργεί ως ανδρικό μοναστήρι. Χτισμένη σε ύψωμα τον 16 αι. με ωραία θέα στη θάλασσα. Αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο και στον ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Το 1646 και 1770 επί τουρκοκρατίας καταστράφηκε. Το όνομα της μονής προήλθε από τον Ακάκιο Πρέβελη ο οποίος την ανακαίνισε το 1670. Το όνομά της είναι συνδεδεμένο με τους απελευθερωτικούς αγώνες των μοναχών.

Ο Μελχισεδέκ Τσουδερός (1803-1823) ήταν ηγούμενος της Μονής και σημαντική προσωπικότητα της Κρήτης. Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρία και την επανάσταση του 1821 στην Κρήτη, ο οποίος σκοτώθηκε ηρωικά το 1823.

Στις 28 Αυγούστου 1941 οι Ναζί αιχμαλώτισαν όλους τους μοναχούς, λεηλάτησαν τη Μονή και έκλεψαν τον Τίμιο Σταυρό. Tον επέστρεψαν όμως στις 13 Σεπτεμβρίου, την παραμονή της εορτής του, αφού το αεροπλάνο που τον μετέφερε δε μπορούσε να απογειωθεί για τη Γερμανία.

Χ.Σ.

Πηγή:http://www.preveli.org/files/moni/index.html

Πηγή φωτογραφίας:http://www.preveli.org/files/moni/enindex.htm

Άγιο Όρος

Το Άγιο Όρος βρίσκεται στη χερσόνησο του Άθω της Χαλκιδικής στη Μακεδονία. Περιλαμβάνει είκοσι Ιερές Μονές και από το 1988 συγκαταλέγεται στον κατάλογο Μνημείων Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UNESCO).

Σύμφωνα με την απογραφή πληθυσμού του 2001 στο Άγιο Όρος απογράφηκαν 2.416 άτομα ενώ μόνιμοι κάτοικοι δήλωσαν οι 1.961.

Η επικράτηση του ονόματος " Άγιον Όρος" φαίνεται να έγινε κατά το πρώτο μισό του 12ου αιώνα. Σ υγκεκριμένα σε χρυσόβουλο έγγραφο του Αυτοκράτορα Αλέξιου Α΄ Κομνηνού προς την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας το 1144, η οποία αναγνωρίζεται και ονομάζεται επίσημα από Όρος Άθως σε Άγιον Όρος. Σε μεταγενέστερα αυτοκρατορικά έγγραφα ονομάζεται ως το Αγιώνυμων Όρος Άθως.

Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία , το Όρος Άθως συνδέεται με την γιγαντομαχία μεταξύ Γιγάντων και Ολυμπίων Θεών, ηγέτης των πρώτων ήταν ο Άθως. Ο Άθως πέταξε από την Θράκη ένα τεράστιο βράχο εναντίων του Ποσειδώνα, αλλά αστόχησε και ο βράχος έπεσε στη θάλασσα, δημιουργώντας το Όρος, στο οποίο δόθηκε το όνομα του.

Σύμφωνα με άλλο μύθο, ο θεός Απόλλωνας ερωτεύτηκε την Δάφνη, κόρη του βασιλιά της Αρκαδίας. Η Δάφνη, προκειμένου να κρατηθεί αγνή, βρήκε καταφύγιο στον κύριο λιμένα του Άθωνα, δίνοντας έτσι το όνομα της σε αυτόν. Από αυτόν το μύθο φαίνεται από τους αρχαίους χρόνους η περιοχή συνδέθηκε με τον αγώνα κατά της σάρκας.

Το πότε ακριβώς διαδόθηκε ο Χριστιανισμός στην Άθω δεν είναι γνωστό. Κατά μια ρωσική παράδοση φέρεται η ίδια η Θεοτόκος να εμφανίζεται στην περιοχή και οι κάτοικοι να ασπάζονται το Χριστιανισμό. Συγκεκριμένα η Θεοτόκος μαζί με τον Ευαγγελιστή Ιωάννης παραπλέοντας τον Άθω, πηγαίνοντας στην Κύπρο, για να επισκεφτούν το Λάζαρο, λόγω φοβερής θαλασσοταραχής αποβιβάστηκαν στην ακτή όπου βρίσκεται σήμερα η Ιερά Μονή των Ιβήρων. Εκεί ,η Θεοτόκος θαυμάζοντας το χώρο, ακούστηκε φωνή εξ ουρανού που έλεγε: "Έστω ο τόπος ούτος κλήρος σος και περιβόλαιον σον και παράδεισος έτι δε και λημίν σωτήριος των θελόντων σωθηναι".

Έτσι το Άγιο Όρος καθιερώθηκε να λέγεται ως κλήρος και περιβόλι της Παναγίας.

Η παράδοση λέει ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε στον Άθω μερικούς ναούς . Είναι πιθανό ότι μεμονωμένοι ερημίτες ασκήτεψαν στον Άθωνα κατά την διάρκεια κατά τον 4ο και 5ο αιώνα, ενώ κατά τον 8ο αιώνα έγιναν οι πρώτες προσπάθειες για οργάνωση σε μοναστηριακές κοινότητες . Από τον 9ο αιώνα το Άγιο Όρος αποτελεί πλέον και ιστορικά το σημαντικότερο μοναστικό κέντρο της εποχής και όλων των μετέπειτα εποχών. Πρώτος ησυχαστής αναφέρεται ο Πέτρος ο Αθωνίτης, του οποίου η άφιξη χρονολογείται στον 6ο αιώνα, ενώ ο δεύτερος είναι ο Ευθύμιος ο Νέος που ήρθε από την Θεσσαλονίκη. Τέλος, με χρυσόβουλο του Αυτοκράτορα Βασιλείου Α΄ το 885 ο Άθως ορίστηκε ως αποκλειστικός τόπος διαμονής ασκητών αποκλειόμενων άλλων κοσμικών ακόμα ποιμένων ή γεωργών.

Κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας οι Μονές τους Άγιου Όρους διατήρησαν τα προνομία που τους είχαν δοθεί κατά την διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας

Το αυτόνομο καθεστώς του Αγίου Όρους αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά διεθνώς πριν την αναγνώριση της κυριαρχίας του Ελληνικού Κράτους στη Χαλκιδική με την Συνθήκη του Βερολίνου το 1878. Αυτή η συνθήκη προέβλεπε ότι οι μοναχοί του Άγιου Όρους ανεξάρτητα από την χωρά καταγωγής τους, διατηρούν τις κτήσεις και τα πρότερα πλεονεκτήματα τους.

Όταν εκδηλώθηκε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος η μοναστική κοινότητα του Άθω δεν αδιαφόρησε . Μάλιστα οι νεότεροι μοναχοί μετέβηκαν προκειμένου να λάβουν φύλλο πορείας για το μέτωπο. Όμως το Ελληνικό κράτος αρνήθηκε τη συμμέτοχη εθελοντών στον πόλεμο ιδιαίτερα αν ήταν κληρικοί η μοναχοί. Επίσης οι μονές διέθεσαν τα άλογα και τα μουλάρια τους χωρίς αποζημίωση. Διοργάνωσαν ακόμα εράνους για να συγκεντρώσουν χρήματα για τρόφιμα και ρούχα για να βοηθήσουν τον Ελληνικό Στρατό.

Οι Είκοσι Ιερές Μονές του Αγίου Όρους είναι:

Ιερά Μονή Χιλανδαρίου (1197, Σερβική)

Ιερά Μονή Ζωγράφου (919, Βουλγαρική)

Σύμφωνα με το άρθρο 105 του Συντάγματος της Ελλάδος, το Άγιο Όρος αποτελεί αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους. Διοικητικά τελεί υπό την εποπτεία του κράτους και πνευματικά υπό την εποπτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Η διοίκηση του Αγίου Όρους γίνεται από τις είκοσι μονές που το αποτελούν μέσω των αντιπροσώπων τους που αποτελούν την Ιερή Κοινότητα. Οι είκοσι μονές διαιρούνται σε πέντε τετράδες και καθεμία ασκεί ανά πενταετία την Ιερά Επιστασία. Αυτή έχει έδρα στις Καρυές όπου μένουν διαρκώς οι Επιστάτες. Η σφραγίδα της Ιεράς κοινότητας παραδίδεται κάθε έτος στην νέα επιστασία.

Όλες οι Ιερές Μονές του Αγίου Όρους αποτελούν θρησκευτικά πνευματικά ιδρύματα και όλες χαρακτηρίζονται ως «Κυρίαρχες», «Βασιλικές», «Πατριαρχικές» και «Σταυροπηγιακές». Κυρίαρχες επειδή έχουν το ιδιοκτησιακό και οργανωτικό αυτοδιοίκητο του χώρου τους, και δεν έχουν κανένα περιορισμό ως προς τον αριθμό των μοναχών. Βασιλικές επειδή η ίδρυσή τους οφείλεται σε εντολή ή συνδρομή των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων ή η ίδρυσή τους επικυρώθηκε με αυτοκρατορικό χρυσόβουλο.

Πατριαρχικές ονομάστηκαν αργότερα με την έκδοση πατριαρχικών σχετικών σιγιλλίων, όταν συνδέθηκαν με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, που ανέλαβε την πνευματική και μόνο εποπτεία τους. Σταυροπηγιακές , γιατί κατά την ίδρυσή τους τοποθετήθηκε σε αυτές σταυρός, ο οποίος απεστάλη από το Οικουµενικό Πατριαρχείο.

Οι Αθωνικές Μονές σήμερα είναι όλες κοινόβιες. Παλιότερα ορισμένες ήταν ιδιόρρυθμες. Στις κοινόβιες οι αδελφοί έχουν τα πάντα κοινά και τίποτε ιδιόκτητο. Στην κάθε Μονή προΐσταται ισόβιος ο Ηγούμενος, ο Κοινοβιάρχης, έχοντας γύρω του τη Γεροντία και τους Επιτρόπους, εκλεγόμενος με πλειοψηφία από τη Γεροντία σε μυστική ψηφοφορία, από κατάλογο υποψηφίων, που και αυτός καταρτίζεται από πλειοψηφία από τους έχοντες δικαίωμα ψήφου μοναχών. Για τον Ηγούμενο απαιτούνται ορισμένα πνευματικά και ηθικά προσόντα. Στις ιδιόρρυθμες Μονές οι μεν μοναχοί μένουν μεμονωμένα ο καθένας.

Το ΄Αγιο ΄Ορος έχει σχέση με όλα τα Ορθόδοξα κράτη. Εκτός της Ελλάδας δέχεται σημαντική χρηματοδότηση από τη Ρωσία και τη Σερβία.

Όλοι όσοι μονάζουν στο ΄Αγιο Όρος έχουν την ελληνική ιθαγένεια. Όσοι βρίσκονται στο Άγιο Όρος απαγορεύεται να είναι ετερόδοξοι ή σχισματικοί.

Στο ΄Αγιο Όρος επικρατεί το λεγόμενο άβατο για τις γυναίκες δηλαδή απαγορεύεται η είσοδος στις γυναίκες θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να διατηρήσουν την παράδοση που θέλει μόνο την Παναγία να έχει περάσει την είσοδό του.

Μ.Κ.

Πηγή:https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF_%CE%8C%CF%81%CE%BF%CF%82

Περισσότερες πληροφορίες: https://www.pemptousia.gr/video/i-istoria-tou-agiou-orous/

ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Διατροφική πυραμίδα

Πασχαλινά έθιμα

O χαλκουνοπόλεμος

Στο Αγρίνιο o χαλκουνοπόλεμος είναι ένα έθιμο του Πάσχα που γίνεται κάθε Μεγάλη Παρασκευή. Η ιστορία του Χαλκουνοπόλεμου, όπως λέγεται το έθιμο, ξεκίνησε από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Το έθιμο γίνεται μετά την περιφορά του Επιταφίου, όπου οι "χαλκουνάδες" κατευθύνονται στην κεντρική πλατεία, όπου παίρνουν μέρος στον "χαλκουνοπόλεμο". Όταν ανάβουν τα χαλκούνια, εντυπωσιακές φλόγες φωτίζουν την κεντρική πλατεία, προσφέροντας ένα ξεχωριστό θέαμα. Οι χαλκουνάδες, αναζητουν πάντα τον καλό "χαρτό" , δηλαδή το κατάλληλο μείγμα μπαρουτιού, για να είναι ασφαλές. Η προετοιμασία του χαλκουνιού ξεκινάει περίπου δύο μήνες πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Τα χαλκούνια είναι αυτοσχέδιες εκρηκτικές κατασκευές. Αποτελούνταν από έναν μεγάλο κύλινδρο γεμάτο με μείγμα μπαρουτιού και ένα φιτίλι στο άκρο.

ΧΔ.

Πασχαλινές ζωγραφιές

Γλώσσα

Όλου του κόσμου τα παιδιά

Οι μαθητές της Δ τάξης ζωγραφίζουν για τα δικαιώματα των παιδιών με αφορμή το ποίημα" Όλου του κόσμου τα παιδιά" που βρίσκεται το βιβλίο της Γλώσσας

Γλώσσα Δ΄ τάξης, τεύχος γ, σ. 34

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Προσωπικότητες