Janusz Hejnowicz

HEJNOWICZ JANUSZ (1938-2000)

Urodził się 21 października 1938 roku w Gostyniu. Jego rodzicami byli Mieczysław i Helena z Czwójdzińskich. Wcześnie stracił ojca. Rozstrzelali go Niemcy 21 października 1939 roku na gostyńskim Rynku. Najmłodszym z jedenaściorga rodzeństwa Januszem zajmowała się głównie siostra Halina. Wysiedleni na początku wojny znaleźli się w dawnej Kongresówce. Początkowo przebywali w Wilkowicach koło Rawy Mazowieckiej, później w Przęsławicach koło Grójca. Po zakończeniu wojny Hejnowiczowie powrócili do Gostynia, gdzie Janusz ukończył szkołę powszechną. Następnie pobierał naukę w technikum młynarskim we Wrocławiu, a po zdaniu matury rozpoczął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1964 roku otrzymał tytuł magistra prawa i rozpoczął pracę w teatrze studenckim Kalambur. Niebawem zdał też eksternistyczny egzamin w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie.

W teatrze Kalambur pracował nieprzerwanie do roku 1993. Rok później teatr zakończył swoją działalność. Występował między innymi w takich sztukach jak: Kurt Mariana Grześczaka, Cienie Witolda Wirpszy, Don Kichot Miguela de Cervantesa, Chmury Arystofanesa, Dobrodziej złodziei Karola Irzykowskiego, Szewcy Stanisława Ignacego Witkiewicza, W rytmie słońca Urszuli Kozioł, Moje ukochane beznóżki – monolog według Sławomira Mrożka, Ziemia zdradzona Pabla Nerudy, Biała skrzynia Urszuli Kozioł, Żegnaj, kruku Josefa Topola, Ja trzymam, ty trzymasz, ona spada Janusza Tartyłły, Wymyślanie publiczności Petera Handkego. Wystąpił również w filmach fabularnych i spektaklach telewizyjnych. Zagrał m.in. w: W rytmie słońca, spektakl telewizyjny z 1972 roku; Hazardziści, film fabularny z 1975 roku (w roli pracownika banku); Zdjęcia próbne, film fabularny z 1976 roku (rola aktora w domu kultury); Wolny strzelec, film fabularny z 1981 roku; Wyjście awaryjne, film fabularny z 1982 roku (rola lekarza); Na kłopoty Bednarski, serial z 1986 roku – odcinek piąty Znak węża; Konsul, film fabularny z roku 1989.

Był też ceniony i lubiany w gronie rodzinnym. Maria Bayer, jego siostra, pamięta go najdokładniej z okresu końca wojny, kiedy rodzina Hejnowiczów mieszkała w Przęsławicach koło Grójca i prowadziła młyn zbożowy. Wspomina, że trafił tam za sprawą Zofii Hejnowicz, która przywiozła go z Gostynia jako kilkuletniego chłopca. Opis tego wydarzenia znaleźć można w książce Chmury nad domem. Wcześniej Janusz Hejnowicz przez kilka lat przebywał u swego stryja Aleksandra w Gostyniu. Opiekowała się nim Urszula Hejnowicz (zamężna Portalska), córka Aleksandra Hejnowicza.

Zmarł we Wrocławiu 16 lutego 2000 roku, po długiej walce z chorobą nowotworową. Żona Elżbieta do dziś mieszka w stolicy Dolnego Śląska.

L. Męczarski, Janusz Hejnowicz (1938-2000) – aktor rodem z Gostynia, „Rocznik Gostyński” 2017, nr 4, s. 173-176.