Emily Williamson.
Etta Lemmon.
Ambas naceron a mediados do século XVIII en Gran Bretaña, cando as mulleras apenas tiñan dereito como persoas, e aínda así fundaros a actual ROYAL SOCIETY FOR THE PROTECTION OF BIRDS, a nosa sociedade homónima en Gran Bretaña. Ademáis estas dúas mulleres conseguiron deter o comercio de plumas e peles de aves para o seu comercio e o uso de sombreiros en Inglaterra grazas á aprobación dunha lei en 1921.
Emily Williamson no 1891, fundou a Gentlewomen's Empolyment Association en Manchester, e tamén iniciou dous programas influíntes dentro deste grupo: el Princess Christian Training College for Nurses e. en 1898, o Loan Training Fund, que axudou a subsidiar os costos de máis educación para mulleres novas. Aínda que non existen rexistros destas organizacións, díxose que no Fondo de Capacitación de Préstamos foi o primeiro deste tipo no país.
Margaret Morse Nice.
Foi unha ornitóloga que comezou, en 1928, a observar o gorrión cantor (unha das aves máis comúns dos EE. UU.), e durante 8 anos anelou todos os exemplares do lugar onde vivía (en Columbus, Ohio) e con coidado. Observou todos os comportamentos que estaba observando. Esta forma de traballar, metódica, concienzuda e que tomaba en detalle a ecoloxía e o comportamento das aves, foi o inicio da Ornitoloxía moderna.
Rosemary Grant.
Unha ornitóloga británica recoñeceu, xunto co seu marido, o estudo que realizaron sobre os pinzóns da illa “Daphne Mayor” do arquipélago das Galápagos. En 1973 comezaron a acudir anualmente á illa e anelar todos os exemplares que puideron, tomando tamén mostras biométricas. O detalle e a serie de anos de recollida de datos puideron determinar que cambios na ecoloxía e no medio ambiente poden inducir cambios evolutivos para dar lugar a novas especies.
Estas son só unha pequena mostra dos marabillosos ornitólogos que foron pioneiros tanto na conservación como no estudo das aves.
Manuela G. Forero
Manuela G. Forero é científica superior da Estación Biolóxica de Doñana onde tamén dirixe o Departamento de Bioloxía da Conservación e o Laboratorio de Isótopos Estables. Traballou no estudo da ecoloxía e da conservación principalmente das aves, e particularmente das aves mariñas e rapaces, pero tamén con outras especies. Durante a etapa máis recente da súa carreira, a súa investigación baséase principalmente no estudo da ecoloxía trófica e espacial das aves mariñas e nas aplicacións dos isótopos estables na ecoloxía. As súas publicacións máis recentes arroxaron luz sobre o uso que estas especies fan dos recursos antropoxénicos (pesqueiras, vertedoiros) e a súa interacción coas actividades humanas.
Paola Laiolo
É bióloga da Universidade de Turín e doutora en Bioloxía pola Universidade de Pavía, Italia. Dende 2004 investigo en España, primeiro na Estación Biolóxica de Doñana e dende 2008 na Unidade Mixta de Investigación en Biodiversidade (Consello Superior de Investigacións Científicas, Universidade de Oviedo). A súa investigación céntrase na Ecoloxía Animal, sendo as aves, o seu comportamento, a ecoloxía e a evolución o seu principal modelo de estudo
Beatriz Arroyo
Realizou a súa tese de doutoramento sobre a ecoloxía e a conservación do Harrier de Montagu na Universidade de Oxford (Reino Unido). Posteriormente, traballou como investigadora durante catro anos no Centre d'Etudes Biologiques de Chizé (CNRS, Francia) e durante seis anos no Centre for Ecology and Hydrology (NERC, Escocia, Reino Unido). En 2006 obtivo a praza de Científico Titular no CSIC, e dende entón traballa no Instituto de Investigación de Recursos Cinexéticos (Cidade Real).