de Pitchfork - 13

Nieuwsbrief Golfclub Echt-Susteren

Eerste Pitchfork van het seizoen

Nog niet eerder is er dit seizoen een Pitchfork uitgebracht. Dit is de eerste van het huidige seizoen.
Het niet eerder verschijnen heeft diverse redenen maar goed, hij is er weer!

Een oproep aan de leden:
We hebben hulp nodig met het samenstellen van de nieuwsbrief!
Ben je handig met Google sites? Vind je het leuk om af en toe content aan te leveren? Ben je goed in het redigeren van teksten? Kom je regelmatig leuke (golf)weetjes tegen die je met de leden zou willen delen?
Stuur dan een mail naar info@golfclubechtsusteren.nl tav Youp.

NGF-voorjaarscompetitie 2022 heren senioren

Na 2,5 jaar corona kunnen we eindelijk, eindelijk weer competitie spelen en weer oude golfvrienden van andere golfclubs ontmoeten. Het was een groot familietreffen met uitwisseling van de ‘wel en wee’s' van de afgelopen jaren.

Het team van Golfclub Echt-Susteren bestond dit jaar uit twee ervaren en vier nieuwe spelers. De laatsten hebben beleefd wat competitie spelen betekent, nl. geconcentreerd blijven en veel baanmanagement. Maar daarvoor krijg je een hoop gezelligheid terug en je wordt opgenomen in de grote golfgemeenschap van de Zuid Nederlandse golfbanen. Het kunnen spelen op andere golfbanen geeft een ‘senang’ gevoel en bevordert je spelinzicht. Het gezamenlijke borreluurtje achteraf met wedstrijdanalyses van hoe het anders had kunnen lopen en daarna het diner levert veel gekwek en gelach op. Iedereen keert dan ook huiswaarts met een voldaan gevoel over een welbestede dag.

Ons team is een hecht team geworden dat gereed is voor de najaarscompetitie. Ons advies is dan ook: Geef je op voor een van de NGF-competities en je gaat nog meer genieten van je golfspel.

NGF-voorjaarscompetitie 2022 dames senioren

Na twee jaar gedwongen rust mochten we dan eindelijk NGF-competitie gaan spelen. Het team bestond uit de volgende dames senioren: Lilian Obers, Janine Haane, Hajer Harzi, Dorien van Pelt, Ingrid Wolters, Hannie Elschott, Siv Golüke en onze captain Juliëtte Stans. We werden ingedeeld in een poule met dames senioren van Golfclub De Tongelreep uit Eindhoven, Golf & Country Club Hoenshuis uit Voerendaal, Golfclub Internationaal Maastricht en Golfbaan Het Woold uit Asten.

In maart zijn we gestart met de eerste vergaderingen en de planning van het zogeheten ‘voorspelen’. Om bekend te raken met de spelvorm (single en greensome) van de NGF-competitie, (een aantal van onze groep speelde de NGF-competitie voor de eerste keer), organiseerden het herenteam senioren een oefenwedstrijd. We weten niet wat we geleerd moesten krijgen, maar alle dames wonnen de wedstrijd van de heren. Het weer gooide af en toe wat roet in het eten. Het voorspelen voor de eerste wedstrijd werd afgelast in verband met barre en boze weersomstandigheden.

Een week later op 7 april startte de officiële wedstrijd. Het weer zou ook die dag een spelbreker kunnen worden. Sommige teamcaptains in onze poule hadden ’s morgens nog gebeld of het wel door zou kunnen gaan, want de weersvoorspelling was meer dan herfstachtig; regen, wind en hagel. Het antwoord was: “Het gaat wel door- we zorgen dat het goed komt”. En onze ladies van De Tongelreep deden er alles aan om de regen te verdrijven. Zowel verbaal als fysiek (door met hun armen te slaan). Zij veranderden als het ware in echte weersgodinnen. Gelet op de weersvoorspelling, was het de dames aardig gelukt. In de namiddag had het nog een beetje geregend en is er nog wat hagel gevallen. De wind bleef wel waaien, Door de wind moest je ‘gezuiverd’ slaan, wat dat ook mag wezen. In ieder geval een nieuwe term om te onthouden. De borrelplank en het diner hebben veel van de weersongemakken doen vergeten. Ons aantal behaalde punten moeten we wel verbeteren.

De week erna waren wij te gast bij Golf & Country Club Hoenshuis in Voerendaal. De dames uit Voerendaal dachten “hoe gaan wij dat nu aanpakken met het weer”. Maar wat de dames allemaal hadden ondernomen en welke weergodinnen zij hadden aangeroepen, het deed er niet meer toe. Het weer was zonnig - in een woord ’s zomers - te noemen. Na een geweldige ontvangst en welkom met koffie en vlaai was het credo - nu spelen maar-. En dat hebben we na hartenlust gedaan op een prachtige parkbaan. Voor de dames van Hoenshuis was er wel één stressvol momentje. Voor de spelers op de golfbaan is het verliezen van een bal stressvol. Voor de organisatie van Hoenshuis waren dat zeker niet de golfballen, maar de bitterballen. Golf en bitterballen horen nu eenmaal bij elkaar, zij hadden hier fiks voor betaald. En de bitterballen werden maar niet geserveerd. Toen de bitterballen er eindelijk waren, werden ze zelfs geteld, want er werd per bitterbal afgerekend. Het is allemaal goed gekomen en de bitterballen smaakten heerlijk! Onze behaalde punten hadden we verdubbeld ten opzichte van de eerste week. We gaan vooruit!

Op 21 april waren we te gast bij Internationaal Golfclub Maastricht. We werden verwelkomd door de golfengelen (daarover later meer) van de Maastrichtse Internationale Golfclub. De engel speelt een belangrijke rol in de geschiedenis van Maastricht.

‘D’n Ingel vaan Mestreech’ staat onder andere symbool voor verbinding. En deze verbinding hadden wij met alle deelnemers van onze poule ook opgebouwd en verstevigd tijdens de afgelopen NGF-competitieweken. Voor de geïnteresseerden van deze geschiedenis verwijs ik naar Wikipedia. Maar één ding wil ik wel toelichten uit deze ‘engelgeschiedenis’. Engelen zijn onze steun en toeverlaat. En dat hadden de golfengelen laten zien op deze zonnige dag. De golfbaan was letterlijk en figuurlijk grensoverschrijdend. We hadden zowel in Nederland als in België gespeeld. De andere grensoverschrijding was hun prachtige baan met veel bulten, oftewel veel hoogteverschillen en diepe dalen. Voor sommigen onder ons was het wel wat vermoeiend de laatste holes. Ook de eerste ‘PHPD’s (Pijntje-Hier-Pijntje-Daar) werden zichtbaar. Maar na de bitterballen en een heerlijk diner waren we dat ook snel weer vergeten. Ons aantal behaalde punten steeg, maar was zeker nog niet genoeg.

Golfclub Het Woold; de gastvrije ontvangst en de verzorging door de golfladies van het Woold waren geweldig. Het weer was perfect om te golfen. De baan zag er uitstekend uit; bos en open vlakten met heel mooie biotopen. Daar wilde je geen bal inslaan. Maar met golfen is soms zo, dat wat je echt niet wilt toch gebeurt. Een bal die in de biotopen ligt, mag je er niet uit halen. Tijdens het golfen werden we begeleid en aangemoedigd door een prachtig fluitconcert van veel mooie vogels. Ook de tips van de pro bij elke hole waren ‘helpfull’ en soms ook verwarrend. Zoals het woord geonduleerd”. Na afloop van de wedstrijd werd er op het terras uitgebreid nagepraat in gemengde groepen. Onze verbinding ontwikkelde zich verder, je gaat steeds meer naar elkaar toegroeien. En de term ‘geonduleerd’ werd natuurlijk opgezocht, wat glooiing op de green betekent. Weer wat bijgeleerd! De uitstekende borrelplank was een heerlijk voorgerecht voor het daarna eveneens heerlijke diner. We hebben wel nog wat punten erbij gesprokkeld,maar het was zeker niet genoeg.

Golfclub Echt-Susteren; op 5 mei was de laatst wedstrijddag en de afsluiting van de NGF-competitie op onze baan. Het was zowel voor de gasten als voor ons een hele uitdaging. De gastspelers moesten in de baan nogal wat obstakels overwinnen zoals prachtige bloemen en redelijk wat oneffenheden en niet te vergeten onze prachtige waterpartijen. De stress om ballen te verliezen was groot. Vandaar dat wij ook een prijs hadden bedacht als tegemoetkoming voor de golfdame die de meeste ballen had verloren. Onze zorg was ook de golfbaan, de entourage en het clubhuis. We verkeerden al een aantal maanden in een bijzondere situatie, namelijk een failliete golfbaan. Een failliete golfbaan en dan toch de afsluiting organiseren was in eerste instantie geen geweldige combinatie. We hadden wel onze gastspelers al voorbereid op onze situatie, maar hun support heeft ons geholpen om de wedstrijd en de afsluiting te organiseren.

We kijken terug op een prachtig NGF-toernooi, met veel nieuwe contacten, prachtige andere golfbanen met op iedere golfbaan andere accenten en uitdagingen.

Namens de dames senioren Golfclub Echt-Susteren,

Siv Golüke

NGF-voorjaarscompetitie 2022 heren team 1

Lieve golfvrienden van Golfclub Echt-Susteren,

Hier een verslag over de zware competitie die wij gespeeld hebben met team 1.
Een pauze door corona was een beproeving maar we mochten aan de slag.

Ons doel was ‘volop naar de eindoverwinning’. Helaas, door veel tegenstand, kwamen onze verwachtingen op een duik in de vijver niet uit. Op dag 2 gingen we weliswaar met de dagoverwinning aan de haal maar het was te weinig. We eindigden op plaats 4 (van de 5).

We waren wel tevreden, alle dagen hadden we heerlijk weer en leuke medestanders. Voor degenen van ons cluppie die nog nooit aan deze competitie deelnamen, een verrijking voor de golfcarrière.

Ook mooi om mee te maken is welk het beste team was; team 1 of team 2. De felicitaties gaan natuurlijk uit naar Edwin die met team 2 op plaats 3 eindigde. Dus ik, als captain buig voor hem. Maar wij als team gaan ervoor vechten om de eer van team 1 terug te veroveren. Als laatste woordje van captain Bert ook een dikke buiging voor de dames en heren senioren. Ook zij hebben zich kranig geweerd.

Een advies aan niet-competitiespelers; meld je gewoon aan voor volgend jaar. Je krijgt er geen spijt van.

Heel veel golfgroeten, nu een fijne zomer en daarna op naar de najaarscompetitie.
Captain Bert

NGF-voorjaarscompetitie 2022 heren team 2

Tsjonge, wat een mooie ervaring was het om deel te nemen aan de NGF-voorjaarscompetitie! Team 2 was een beetje het ‘rookie team’ van de golfclub. Een aantal spelers had al eerder deel willen nemen maar dit was bruut verstoord door een klein beestje met de naam COVID-19. Voor anderen was het sowieso de eerste keer want die waren pas één jaar lid van de club. Een kersverse captain. Kortom volop ingrediënten voor een paar mooie weken.

Team 2; 5e klasse poule 275 en ingedeeld in een soort van ‘restpoule’ met 4 teams (Maastricht, Wittem, Hoenshuis). Dit betekende een iets andere opzet dan normaal, namelijk zelf ook gewoon spelen op de thuisbaan en ergens in het schema is er dan een wedstrijd die niet meetelde voor het klassement, maar die stond te boek als vriendschappelijke wedstrijd.

We begonnen met een gedegen voorbereiding; ‘captains meeting’ waar we de kneepjes van het vak leerden van ervaren rotten Jo M en Bert H. Vervolgens een onderlinge trainingsmatch tussen team 1 en team 2, mails met de captains van de andere teams, een team-whatsapp, een captains-whatsapp en ga zo maar door. Niets werd aan het toeval overgelaten!

Duidelijk was ook dat we, door de vakanties midden in de competitie, heel wat teamleden nodig hadden: Roger S, Frank D, Patrick R, Youp K, André P, Maurice V, Marcel D, Wim P, Wout P, Edwin G waren in verschillende samenstelling teamlid.

Wij hadden het geluk te beginnen met een vriendschappelijke match op de baan van Maastricht tegen het team van Hoenshuis. Een vertraagde start vanwege de vorst, maar uiteindelijk een prachtige dag qua weer. Qua spel moesten we duidelijk nog leren…

Tweede wedstrijd uit naar Wittem; prachtige baan, prachtig weer en uiteindelijke een duidelijke nederlaag tegen de thuisploeg.

Uit naar Hoenshuis; wederom tegen de thuisclub en tevens de gedoodverfde kampioen. Hoenshuis maakte zijn aspiraties waar en wederom moest team 2 genoegen nemen met een nederlaag. Wel was inmiddels duidelijk geworden dat team 2 en Hoenshuis niet voor elkaar onder deden als het ging om gezelligheid, flauwekul en bierdrinken! Ook op het gebied van bitterballen en snacks zaten deze twee teams duidelijk op dezelfde lijn en regelmatig werden Maastricht (ook wel GC Daalhof genoemd) en Wittem op de hak genomen. Terecht ook, aangezien we zowel bij Maastricht als Wittem afgescheept werden met maar liefst 2 bitterballen per persoon.

Laatste dag was op onze thuisbaan en er stond veel op het spel!

Wij wilden per sé winnen van Maastricht en daarin slaagden we met lof. Zo lacherig als men deed over onze baan en greens vooraf, zo stil waren velen na afloop. Meerdere keren hoorden we uitspraken als “heb jij nog ballen?”. Hoenshuis kon kampioen worden en dat lukte ze met 1 punt verschil! Dus, belofte maakt schuld; de mannen van Hoenshuis gingen de vijver in op hole 9. De diverse filmpjes zijn opgeslagen in het archief.

Wij wilden ook iedereen een fantastische dag bezorgen, ondanks op dat moment het faillissement van de baan. In overleg met Talitha en dankzij de fantastische kookkunsten van onze eigen Master Chef Youp, hadden we een onvergetelijke laatste competitiedag. De tegenstanders praten er nog over; bier, bier, heel veel snacks, prosecco namens de captain van Wittem en Youp’s zelf gemaakte kippenpasteitje met friet. Er zijn ook nog pogingen gedaan laat op de avond om vanaf het dak van het clubhuis een neary op hole 9 te slaan! Helaas haalde niemand de green….

MVP van team 2 seizoen 2022: Youp Kilkens vanwege het aantal gehaalde punten en zijn onovertroffen kookkunsten.

Captain Edwin

Verrassingstreffen 14 mei 2022

Met stralend weer zat de commissie klaar om ons te ontvangen in het clubhuis, onze betaling in ontvangst te nemen en daarna uitleg te geven over de wedstrijd.

Er stonden 3 heerlijke vlaaien klaar en Bert zorgde voor koffie of thee. Bijna als vanouds ….

Het speltype: Duo Matchplay met 6 stokken + putter en stokkenroof bij het andere duo bij winst van de hole.
Om 14.00 uur het startshot en wij mochten op Hole 3 starten. Om de beurt afslaan en met de gespeelde bal beurtelings verder spelen.

Soms ging het goed, soms wat minder, bij beide teams gelukkig. Maar ja, er kan maar 1 duo de winnaar zijn!
Vooral de stokkenroof is een inbreuk op je spel, des te groter de voldoening als je de volgende hole wint en je stok weer terug kunt “eisen”. Tot het de volgende hole weer mis gaat.

Onderweg ook nog genieten van ouderparen Gans met kroost. Ze gedijen goed op onze baan. Sommige Meerkoetjes zijn al weer ijverig bezig om een nest voor de tweede leg te bouwen. Dus niet alleen oog voor de bal, maar ook voor de natuur.

Helaas , wij konden niet winnen, maar hebben een heel gezellige dag gehad met na afloop op het terras een drankje en snacks, met dank aan Bert.

En dan was er natuurlijk ook een prijsuitreiking, zoals het hoort bij een wedstrijd.
Alle gewonnen Duo’s kregen een doosje eieren, vers gelegd.
En alle deelnemers een heerlijke portie asperges, zo van het veld.
Dit was weer een heel geslaagde middag dankzij Wilma, Jeanine en Peter, commissieleden die zich enthousiast inzetten voor onze golfclub.

Nog nooit meegedaan? Drempelvrees? Gewoon inschrijven voor de volgende keer. Meedoen is belangrijker dan winnen.

s’Juul Pas

Maandbeker 2022

Voor de zomerstop zijn er inmiddels 4 wedstrijden gespeeld voor de maandbeker.
Jo Smeets staat momenteel fier bovenaan met maar liefst 14 punten.
Tweede is Frits van Vlijmen gevolgd door Ronald Haane.
Met nog drie wedstrijden te gaan is er nog van alles mogelijk...
Zaterdag 3 september is de eerstvolgende maandbeker.

HIJ Hangt

Vorig jaar oktober op het 15 jarig jubileumfeest heeft de golfclub een mooie messing scheepsbel van Rogier en Talitha gekregen. Nadat de bel lang heeft liggen wachten is hij eindelijk opgehangen, schuin achter de green van hole 8.

Tussen de afslag en de green van hole 8 liggen hoge bunkers waardoor je niet kunt zien wanneer de voorgaande flight van de green af is. Deze bel biedt uitkomst. Als je bent uitgeholed trek je aan de bel, zodat de persoon of meerdere personen die achter je spelen weten dat de green vrij is en dat zij zonder het risico te lopen iemand te raken naar de green kunnen slaan.

Je kunt hem natuurlijk ook gebruiken als je je flight bij terugkomst in het clubhuis een rondje wil geven.

Het zal even wennen zijn maar vanaf nu bellen als je hole 8 verlaat.

Ons lid Jo Mastenbroek stuurde deze quote in.
Denk dat we er ons allemaal wel in herkennen, of heb jij nog nooit zo'n slag geslagen?

The greatest game ever played

Een fantastisch film voor een regenachtige zondagmiddag.

Francis Ouimet bestrijdt klassenvooroordelen terwijl hij golf beheerst, een spel dat wordt bewaakt door de bovenlaag. Francis werkt als caddie bij de exclusieve Brookline Country Club en verfijnt zijn vaardigheden tijdens de vrije uren.

(Martin van Bedijk)

Clubkampioenschappen Matchplay

Het klassieke onderdeel van de golfsport; matchplay. Al sinds het begin van het bestaan van de golfclub wordt deze wedstrijd gespeeld. Ook dit jaar uiteraard. De dameswedstrijd werd afgelast, omdat er te weinig aanmeldingen waren. Erg jammer, aangezien dit een van de leukste spelvormen is. Voor de heren zijn er 12 matadoren geweest die deze strijd aangingen.

Er werden 4 poules geformeerd, waarin verbeten werd gevochten voor de overwinningen. Uiteindelijk bleven de beste 8 over. Kwartfinale tijd dus!

Ook nu weer spannende wedstrijden; je weet het immers maar nooit bij matchplay. Je speelt per hole, dus een goed hole geeft geen enkele garantie voor de volgende. Hetzelfde geldt ook andersom. Een heel slechte hole moet je snel weer vergeten, omdat de volgende hole alweer gespeeld moet worden. Nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Omdat een aantal spelers op reis moest, vielen er wat wedstrijden weg, maar een finale kwam toch tot stand: Op zondag 26 juli was de finale Edwin Grootendorst tegen Roger Smeets.

Mart Heuts had inmiddels al beslag gelegd op de derde plek en was aandachtig

toeschouwer. Een handvol mensen had zich verzameld om met de twee finalisten mee te lopen.

Na een nerveuze start werd het spel van beiden steeds beter en er ontspon zich een zeer spannende strijd. All square na negen holes, er was geen verschil. Na hole 14 stond Roger 1 up. Tijd voor de lange hole 15 (hole 6). Een klein misslagje van Edwin zorgde ervoor dat er een klein gaatje van 2 ontstond. Op hole 15 sloegen bij beiden de zenuwen toe; afslag rechts in de struiken. Roger lag er nog enigszins goed voor en kreeg de bal nog op de fairway. Edwin lag slecht en pakte de strafslag. Hij moest dus het risico nemen om de bal van ver op de green te slaan. Helaas lukte hem dit niet en na een tweede poging was het klaar. Edwin gaf op en er was een winnaar!

Toch wel onverwacht is Roger clubkampioen geworden met Edwin Grootendorst op de tweede plaats en Mart Heuts als derde. Een mooie beker was er voor alle drie. Het plaatje aan de muur en de eeuwige roem is er echter maar voor een van de drie: Roger Smeets. Helaas is er geen dameskampioen dit jaar, maar volgend jaar doen er vast meer dames mee.

Geef je volgend jaar vooral op voor deze mooie wedstrijd, meedoen is leuk en leerzaam. Dat geldt zeer zeker voor de dames.
(Roger Smeets)

Clubkampioenschappen Matchplay (nu door de ogen van een finalist)

Matchplay, misschien wel de leukste spelvorm bij het golf. Het was weer zover. Helaas maar 12 deelnemers, maar dat mocht de pret niet drukken. Er werd een mooie poule-indeling gemaakt door de WeCo, gebaseerd op de verschillende handicaps van de deelnemers.

Ik was ingedeeld bij Jan (Schoenmakers) en Bert. Niet gemakkelijk dus! Jan vanwege zijn mooie en goede spel, Bert omdat hij altijd barst van het zelfvertrouwen.

Eerst maar eens Jan. Gelijk opgaand in het begin, maar na de eerste negen kwam Jan voor. Uiteindelijk was een inhaalrace niet genoeg, Jan pakt met een gelijke laatste hole de overwinning.

Dju, dan maar winnen tegen Bert. Het mentale spel begint al snel, aangezien Bert van Jan had gewonnen. Het begin ging nog gelijk op. Maar na de voorspelde regenbui ging het snel de goed kant op voor mij. Bert werd steeds stiller en stiller. Hij realiseerde zich dat hij niet ging winnen en sloeg aan het rekenen. Wat te doen om toch nog tweede in de poule te worden? Dat lukte hem op het nippertje bleek achteraf, maar na hole 14 was het namelijk

gedaan en kon ik me opmaken voor de kwartfinale tegen André Plaatsman.

Op een zonnige zaterdag hadden we een gaatje gevonden om te spelen. Het weer was fantastisch! Ik begon goed en speelde steeds beter en beter. André had helaas niet zijn beste dag en kwam er maar niet in zijn spel. Laten we het kort houden, André verloor en ik was verder. Het was nog even gezellig op het terras, de lunch smaakte prima!

De halve finale liep een beetje mis. De info bij de wedstrijd was niet door iedereen goed begrepen of gelezen. Laten we wat dat betreft de kerk in het midden houden. Het werd een walk over en de finale was mijn deel. Liever had ik ervoor gespeeld, maar ja, ‘het is wat het is’.

Eerst afwachten tegen wie, Mart of Edwin. Het werd Edwin. We lopen regelmatig in verschillende samenstellingen een rondje samen. Dus dat Edwin een erg goede speler is, wist ik al. Veel beter normaal gesproken, het verschil in handicap is dan ook 5 punten. Maar wel een leuke tegenstander en beiden hadden we er zin in.

Eindelijk was het dan zondag, 12.00 uur. Toch wel een beetje nerveus. Wakker worden, koffie, de honden uitlaten en zo langzaam aftellen. Geweldig weer, zo leek het. De voorspellingen waren goed! Toch begonnen we met een beetje regen. Maar dat mocht de pret niet drukken.

Afslag op 1; in gedachten leg ik de bal ergens bij de bunker. Helaas, misslag en beiden zijn niet goed begonnen. De eerste nerveuze slagen zijn een feit. Toch pak ik de eerste hole nog. Het begint harder te regenen, dat maakt het er niet makkelijker op. We blijven qua score dicht bij elkaar, maar ik heb niet het gevoel dat ik lekker sta te spelen. Maar toch, het blijft qua score spannend en na 9 holes staan we gelijk. Het stopt met regenen en de zon komt tevoorschijn. Regelmatig kijk ik eens omhoog naar de steeds blauwer wordende lucht.

Het lijkt wel of door de verdwenen bewolking de hulp van boven begint te komen. Hole 10 voor mij, 11 voor Edwin, weer gelijk. Slag 2 op hole 12, ‘risk and reward’, bijna op de green. Edwin maakt een foutje en de voorsprong is binnen. Hole 13, par putt om de hole te delen, net mis. Scheelt niets! Maar toch; weer gelijk.

Op de volgende hole (14) is de afslag heel belangrijk en we weten dat allemaal. Ik kijk nog maar eens naar de blauwe lucht die inmiddels net zo blauw is als mijn korte broek. Afslag perfect! Tweede bal op de green! Hole voor mij. Dan de moeilijkste hole van de baan. De driver vertrouw ik niet helemaal, dus laat die maar in de tas. Wel een goed afslag, midden fairway. Was het de wind die hem de goede kant op duwde? Of toch de hulp van de blauwe lucht? Wie het weet mag het zeggen. Een goede slag over het water levert voor het eerst een voorsprong op van twee.

Nog drie te gaan en in mijn hoofd doemt al het scenario op van de laatste hole. Deze twee verliezen en het zou beslist worden op de laatste. Niet aan denken, rustig afslaan. Nou, dat ging dus verkeerd. Bal naar rechts, in de hei. Edwin gebeurde hetzelfde, dus zoeken. Ik had mijn bal redelijk snel gevonden en met hulp van de toeschouwers vonden we ook Edwins bal Ik kon met een ijzer nog wel de fairway op met een beetje geluk (of is dat hulp?) en dat lukte. Mijn bal ligt klaar om de green opgespeeld te worden. Edwin ligt dusdanig slecht dat hij een strafslag moet pakken, zijn bal is onbespeelbaar. Dan moet hij wel risico nemen en de bal in één keer op de green slaan. Als iemand dat kan is hij het wel. Mijn hart bonkt inmiddels al in mijn keel, de handjes beginnen al een beetje te trillen. Ik ben wel heel dichtbij nu. Edwin gaat klaar staan en slaat zijn bal. Deze vliegt de struiken in. Slag drie! Nog een strafslag en hij waagt nog een poging. Ook deze gaat mis en dan weet hij het; dit wordt niks meer.

Sportief als hij is schudt hij mij als eerste de hand en feliciteert mij met de overwinning. Ik ben clubkampioen! En dat vind ik best een beetje heel erg leuk! Ook al waren er (te) weinig deelnemers, degene die niet meedoet kun je ook niet verslaan. Ik steek de handen in de lucht en kijk nogmaals naar de strak blauwe lucht. Was daar nou die hulp? Of heb ik me dat allemaal ingebeeld? Dat maakt allemaal niet meer uit. De eerste plek is mijn deel en we drinken gezamenlijk een verdiend glas bier (of twee, drie…..).

De bekers worden uitgereikt en de foto’s worden gemaakt. Rest nog, het plaatje aan de muur. Eeuwige roem is mijn deel en dat vind ik erg sjiek! Volgend jaar doe ik zeker weer mee en hopelijk schrijven zich meer leden in dan dit jaar. Hoe meer zielen hoe meer vreugd!

Op naar de stroke play! Inschrijven dames en heren! Zodra dat kan.

Groet van een trots clubkampioen!

Roger Smeets

Welkomstbijeenkomst 13 juli 2022

Door diverse omstandigheden was het er nog niet van gekomen, maar op woensdagavond 13 juli jl. was er toch eindelijk de welkomstbijeenkomst voor nieuwe leden. We hadden een hele goede opkomst, namelijk 27 deelnemers.

De avond begon met een welkomstwoord van de voorzitter, Lilian Obers en de ‘koffie met vlaai’. Vervolgens was er een wedstrijd(je). Youp Kilkens, de voorzitter van de WeCo, had bij de start al aangegeven, dat het geen wedstrijd was met één winnaar. Het ging erom welk duo in de flight de beste score had. Zoals gezegd geen winnaars maar één score mag wel vermeld worden, de birdie van Anita op hole 9.

Aansluitend was er nog ‘de borrel’. Toen later op de avond de schaal met bitterballen werd opgediend, lag er speciaal voor Anita in het midden het bekende ‘Golfclub Echt Susteren birdie-golfballetje’.

Resumerend een geslaagde bijeenkomst, waarbij sommigen het nog best laat hebben gemaakt.

Peter Tilburgs

Page updated

Google Sites

Report abuse