ประวัติความเป็นมาของศิลปะในยุคเมโสโปเตเมีย

ศิลปะเมโสโปเตเมีย จะมีอายุประมาณ 8,000 - 146 ปีก่อนคริสตกาล โดยเป็นงานศิลปะที่มีความเจริญในลุ่มแม่น้ำไทกรีส -ยูเฟตีส ซึ่งปัจจุบันเป็นดินแดนในบางส่วนของอีรัก อิหร่าน ซีเรีย จอร์แดน เป็นศิลปะที่อยู่ในยุคร่วมสมัยกับศิลปะของอียิปต์อีกกลุ่มหนึ่ง พื้นที่เมโสโปเตเมียมีพื้นที่กว้างขวาง และมีความอุดมสมบูรณ์มาก ทำให้มีกลุ่มชนเผ่าต่างๆ มาตั้งถิ่นฐานประกอบด้วยชนชาติ ซูเมอเรียน บาบิโลเนีย แอสสิเรีย และเปอร์เซีย ตามลำดับ เริ่มจากซูเมอเรียนและบาบิโลเนีย เนื่องจากที่อยู่อาศัยเป็นผลทำให้มีศึกสงครามแย่งชิงดินแดนมาตลอด 

ประติมากรรมในยุคสมัยของศิลปะเมโสโปเตเมีย

ศิลปะเมโสโปเตเมียคือ งานประติมากรรมที่มีทั้งแบบนูนต่ำ แบบนูนสูง และแบบลอยตัว ซึ่งส่วนมากนั้นจะเกี่ยวกับเรื่องราวกิจกรรมของพระมหากษัตริย์ โดยมีการประดับเปลือกหอย หินสี และมีความสามารถในการแสดงออก เลือกวัสดุได้อย่างเหมาะสม ส่วนภาพนูนต่ำเป็นรูปการล่าสัตว์ การทำสงคราม  มีการสร้างประติมากรรมทั้งแบบ นูนต่ำ นูนสูง และลอยตัว ซึ่งในงานประติมากรรมส่วนมากจะเป็นรูปเทพเจ้า และพระมหากษัตริย์ รูปปั้นประตืมากรรมส่วนมากมักมีลักษณะคล้ายคลึงกันคือ ประสานมือไว้ด้านหน้า ใบหน้าใหญ่ มีเครา และมีดวงตาที่กลมโตโดดเด่น นัยน์ตาทำด้วยอัญมณีหรือเปลือหอยที่มีความแวววาว เพราะในสมัยนั้นเชื่อว่าดวงตาคือหน้าต่างของวิญญาณ 

สถาปัตยกรรมในยุคสมัยของศิลปะเมโสโปเตเมีย

 ชาวสุเมเรียเป็นชนชาติแรกที่ริเริ่มใช้อิฐที่ทำจากโคลนร่วมกับไม้ในการก่อสร้าง เพราะอยู่ในแหล่งที่มีดินเหนียวมาก แต่ไม่มีหินใช้ ทำให้ ศิลปะยุคเมโสโปเตเมีย มีหลักฐานทางสถาปัตยกรรมหลงเหลือมาถึงปัจจุบันน้อยมาก อิฐที่ใช้ในการก่อสร้างมีสองประเภทคือ อิฐตากแห้ง และอิฐเผาไฟ ซึ่งป้องกันความชื้นได้ดี เหมาะกับพื้นที่ใกล้น้ำ และในงานด้านสถาปัตยกรรมมักสร้างให้สูงใหญ่เหมือนภูเขา นิยมประดับแก้วหินในสถาปัตยกรรมนั้นๆ ด้วยสถาปัตยกรรมที่โดดเด่น ได้แก่ ซิกกูรัตแห่งเมืองอูร์ สวนลอยแห่งกรุงบาบิโลน ห้องสมุดแห่งแรกของโลก

สนับสนุนโดย : https://artisworlds.com/ศิลปะเมโสโปเตเมีย/