Als we in de Chiro zijn, kijken we niet lijdzaam toe op alles wat er gebeurt. We smijten ons in een spel, we verdedigen ons standpunt op de leidingskring, we vinden het jammer als er ruzie gemaakt wordt en we zoeken manieren om ermee om te gaan. Wie gaat er nu naar de Chiro om passief te zitten wezen? We mogen die actieve betrokkenheid op wat er gebeurt niet verliezen, we moeten het koesteren, maar het maakt Chiro nog niet tot Chiro. In een goede school, in een gezin waar kinderen alle kansen hebben om te ravotten, ook daar gebeuren een resem dingen en ontstaat er betrokkenheid.

Het leven in de Chiro komt niet bij iedereen hetzelfde over. Het ene spel is populairder bij de één en minder bij de ander. Een uitbrander van een boseigenaar maakt meer indruk op de ene dan op de andere. Niet alleen in de Chiro verschillen de ervaringen van onze leden, ook buiten de Chiro maken ze verschillende dingen mee. Ze gaan naar een verschillende school, de één mag al uitgaan, de ander nog niet. In de Chiro proberen we daarop in te spelen. We steken variatie in onze activiteiten, zodat ieders voorkeuren en sterke kanten aan bod kunnen komen. We gaan in op wat minder sterk aanwezig is in onze groep, om zo verborgen talenten boven te laten komen. We benaderen het ene kind anders dan het andere (het ene kind heeft nood aan een luisterend oor, de andere wil zich kunnen meten, nog een ander zit vol vragen waarop je een antwoord moet verzinnen).

Het leven in de Chiro is met andere woorden niet alleen actief, ieders ervaringen krijgen er een plaats. Het is met andere woorden ervaringsgericht. Maar je raadt het al, ook dat op zich maakt Chiro niet tot Chiro. Het is eigenlijk gewoon het logische gevolg van die actieve betrokkenheid. Iedereen ervaart die activiteit op zijn/haar eigen manier en dat willen we een plaats geven. Onze zoektocht zullen we moeten verderzetten.

Als we iets verder afstand nemen van het leven in de Chiro en gaan kijken naar een soort onderstroom, komen we misschien gemakkelijker tot een gemeenschappelijk kenmerk, iets wat ons anders maakt dan andere organisaties of situaties. En dan komen we uit bij wat we eigenlijk willen bereiken, waar we naartoe willen. Ook dat zal verschillend ervaren en uitgelegd worden door Chiromensen. Maar toch, we denken dat de Spiegelteksten een goede verwoording zijn van wat onze Chirodroom is: de Chirowaarden rechtvaardigheid, innerlijkheid en graag zien.

Er blijft echter nog een grote kloof tussen het leven in de Chiro en de Chirowaarden. Het ene is zeer concreet, het andere zeer abstract. Die afstand wordt overbrugd door ‘de Chiromethoden’: ‘manieren waarop’ we onze droom willen waarmaken in de Chiro, ‘de richting waarin’ we stappen om die droom waar te maken. Die Chiromethoden zijn niet zomaar ‘waardenvrij’, het is niet zo dat het doel de middelen heiligt. In die methoden zien we er nauwgezet op toe dat de waarden niet met voeten getreden worden en dus op een zuivere manier dichterbij gebracht worden. Die methoden zijn misschien wel de sleutel om te begrijpen wat Chiro tot Chiro maakt.

• De gemeenschapsgerichte methode

• De participatieve methode

• De intuïtieve methode