“Ik heb besloten dat ik een boek ga schrijven....echt lachen want ik ben woordblind!!!” Trots app ik een vriend over dit besluit. Natuurlijk verwacht ik dat hij gelijk zou vragen waar het over ging en zat ongeduldig te wachten op deze vraag. Ik had het antwoord al klaar. En ja hoor, mijn telefoon meldt al snel met een vogelgeluidje dat er een reactie is. Maar niet wat ik verwachtte, want hij vraagt wat voor genre het gaat worden. Ehhh....Ik type het eerste in wat in mij op kwam: “Literatuur” gevolgd door een smiley dat moet huilen van het lachen. Een lekker bijdehand antwoord, maar er kan nog wel een schepje bovenop en stuur nog een bericht met: “Wetenschappelijk”. Ik ga op in mijn heerlijk gevatte antwoorden en stuur er nog eentje met: “En een stukkie geschiedenis!!!” Zijn antwoord: “Wijsneus”. Voor zo'n eretitel moet je natuurlijk wel zeker weten waar je over praat en zoek toch even de juiste omschrijving van literatuur erbij. Het klinkt heel mooi en ergens weet ik wel wat het betekent, maar toch... Zo'n gevalletje van: “Heeft de klok horen luiden, maar weet niet waar deklepel hangt”.

Omschrijving van Wikipedia:

Literatuur in de betekenis van letterkunde of letteren: De verzamelde schriftelijke neerslag van een land of van een periode, voor zover het geschriften betreft die hun waarde ontlenen aan veronderstelde vormschoonheid of emotioneel effect. Het gaat dus om geschriften die gewaardeerd worden als kunstwerken, met name fictie, drama en poëzie.

En kijk!!!!! Deze wijsneus weet dus heel goed waar ze over praat. Het voldoet hier volledig aan, want het gaat over een periode in mijn leven met veel emotionele effecten en drama. Als het af is, vind ik het vast een kunstwerk. Gelukkig maar.... anders had ik mezelf overbluft. Na een verbolgen app terug over het feit dat ik wijsneus wordt genoemd, fluit de vogel in mijn telefoon al weer en ik denk gelijk: “Nu mag ik eindelijk zeggen waar het over gaat!” Maar nee hoor, door mijn omschrijving vraagt hij of het een enorme pil gaat worden. Ik moet lachen want als ik zelf de omschrijving terug lees, klinkt het wel als een saai, oud, dik boek. Zo een waar niet door hen te komen is: Literatuur, wetenschappelijk en geschiedenis. Snel bedenk ik een leuk antwoord: “Nee, het wordt meer een lachboek om met een moeilijk probleem om te gaan”. En maak nog een compliment om de leuke vragen die hij stelt. Daarop ontvang ik een smiley met een vette glimlach. Nu word ik toch wel ongeduldig en kan het niet laten om het volgende te sturen: “Nu moet je vragen waar het over gaat... Ik moet jou ook alles voorzeggen...” Hij vertelt me daarop dat hij zich niet zo goed voelt. Ik besluit mijn vrolijke gewauwel maar te staken en hem zijn rust te gunnen. Nu weet nog steeds niemand waar het over gaat. Spannend he!!!!

Ik probeer daarna wereldfaam op Facebook te krijgen door te vermelden: “Ik ga een boek schrijven!!” Ook daar word ik verrast door het razendsnelle antwoord van een vriendin: “Ik wil graag de eerste uitgave van de eerste druk reserveren”. Ze meent dit ook echt, ook weer zonder te vragen waar het over gaat. Ik lach, maar ben ook ontroerd door deze reactie. Ik type snel terug dat het eerste exemplaar voor haar gereserveerd is en bedank haar voor een boost aan zelfvertrouwen. Jarenlang liep ik rond en voelde me alleen en ellendig. Maar dankzij aansporing van mijn vrienden kreeg ik de moed om op zoek te gaan naar antwoorden. Mijn vrienden vinden mij geen probleem....voor hen ben ik:

AnnA!!!