เป็นการขับร้องโดยทั่วๆ ไปที่ไม่มีการบรรเลงดนตรีประกอบผู้ขับร้องสามารถ ร้องตามระดับเสียง ที่ตนถนัดหรือต้องการได้ โดยไม่ต้องคำนึงถึงเสียงของเครื่องดนตรี แต่ต้องร้องให้ระดับเสียงคงที่อีกทั้งต้องระมัดระวัง เนื้อร้อง ทำนองและจังหวะให้ถูกต้องเป็นไปตามแบบฉบับ เช่น การขับร้องเพลงเขมรไทรโยคหรือการฝึกหัดขับร้องในห้องเรียนผู้ร้องเพียงแต่ร้องให้ถูกต้องตามจังหวะเท่านั้น
การขับร้องประกอบดนตรี เป็นการขับร้องให้เข้ากับวงดนตรีไทยที่อาจจะเป็นวงปี่พาทย์ วงมโหรี วงเครื่องสาย หรือวงดนตรีไทยอื่น ๆ ก็ได้ การเพลงประเภทนี้ผู้ขับร้องจะต้องดำเนิน ตามแนวทำนองเพลง ระดับเสียง จังหวะ และ รูปแบบของบทเพลงที่สอดคล้องและกลมกลืนกัน ระหว่างเสียงร้องของนักร้อง กับการบรรเลงของ นักดนตรี
การขับร้องประกอบการแสดง เป็นการขับร้องบรรยายเนื้อเรื่องประกอบท่าทางของผู้แสดงในการแสดง ต่าง ๆ อาทิ โขน ละคร หุ่นกระบอก ผู้ขับร้องจำเป็นต้องสอดแทรกอารมณ์ในการขับร้องทั้งนี้เพื่อช่วยให้ผู้ฟังเกิดอารมณ์คล้อยตาม บทบาทของผู้แสดงแต่ละตัว
การขับร้องหมู่ หมายถึง การร้องเพลงพร้อมกันตั้งแต่ 2 คนขึ้นไป ซึ่งมีอยู่ 2 ลักษณะ ดังนี้
4.1 การร้องทำนองเดียวกัน เป็นการร้องเพลงที่มีเนื้อร้องและทำนองเดียวกัน ผู้ร้องทุกคนต้องให้มีระดับเสียงเท่ากันเนื้อร้อง ทำนองเพลงจะต้องถูกต้องแม่นยำและพร้อมกัน
4.2 การร้องประสานเสียง เป็นการร้องเพลงเพลงเดียวกันแต่ร้องคนละแนวหรือคนละทำนองตามที่ได้เรียบเรียงประสานไว้