ความเป็นมา

ยุคโบราณ (จนถึงปลายศตวรรษที่ 6)

ตั้งแต่ยุคที่มนุษย์ออกล่าสัตว์และเก็บผักผลไม้จนมาถึงยุคที่เพาะปลูกกันเอง จนได้มีการรวมอำนาจปกครองและตั้งขึ้นเป็นราชสำนักยามาโตะ ซึ่งราชสำนักยามาโตะนี้ได้สร้างสุสานขึ้นจำนวนมาก

ยุคขุนนาง (ปลายศตวรรษที่ 6 - ปลายศตวรรษที่ 12)

เป็นยุคที่มีขุนนางเป็นศูนย์กลางโดยเฉพาะตระกูลฟูจิวาระ พระพุทธศาสนาได้เข้ามาสู่ประเทศญี่ปุ่นในช่วงต้นของยุคนี้

ยุคซามุไร (ปลายศตวรรษที่ 12 - ครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19)

ตั้งแต่ มินาโมโตะโนะ โยริโทโมะ ได้สถาปนาการปกครองระบบโชกุนเป็นรัฐบาลคามาคุระ ประเทศญี่ปุ่นก็กลายเป็นยุคของซามุไร จากนั้นยุคที่มีซามุไรเป็นศูนย์กลางได้ถูกสานต่อโดยรัฐบาลมุโรมาจินำโดย อาชิคากะ ทาคาอุจิ, และรัฐบาลเอโดะนำโดย โทคุกาวะ อิเอยาสุ

ยุคสมัยใหม่ (ครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา)

ตั้งแต่เริ่มเป็นรัฐบาลเมจิ ประเทศญี่ปุ่นก็ได้มาถึงการเปลี่ยนแปลงสู่ยุคสมัยใหม่

ประเทศญี่ปุ่นมีรูปแบบรัฐเป็นราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ โดยที่จักรพรรดิมีพระราชอำนาจจำกัด ทรงเป็นประมุขในทางพิธีการ ซึ่งรัฐธรรมนูญบัญญัติว่า ทรงเป็น "สัญลักษณ์แห่งรัฐและความสามัคคีของประชาชน" นายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรีเป็นผู้ใช้อำนาจบริหาร ส่วนอำนาจอธิปไตยเป็นของชาวญี่ปุ่น