Nog één keer op het fietsje naar je baas.
De tegenwind doet rug en voorhoofd zweten.
Je rugzak vol met boterhammen kaas,
De Amstel over, niet de Galgenaas*.
Hoe kun je Amsterdam nu ooit vergeten?
Hoe kan ik Amsterdam nou ooit vergeten?
De trein vertrekt hier onder luid geraas.
Zal ik van de Apollolaan nog weten,
Blijf ik van Mokums geest voorgoed bezeten,
Altijd, tot ik de kraaienmars eens blaas…?
Al moet ik ook in Utrecht verder kloten,
Op Amsterdamse grond, daar staan mijn poten.
11 april 2012
douzijn