Κώστας

Ημερομηνία δημοσίευσης: Feb 19, 2011 10:50:10 AM

Το δικό μου παραμύθι

Ο ΛΑΓΟΣ ΚΑΙ Η ΧΕΛΩΝΑ

    Έφτασε επιτέλους η Κυριακή. Ήταν η μέρα που θα γινόταν ο αγώνας δρόμου. Στο δάσος, όλοι ήταν προετοιμασμένοι. Άλλοι για να πάρουν μέρος στον αγώνα, άλλοι για να ενθαρρύνουν και άλλοι για να πουλήσουν καρύδια, φουντούκια, βατόμουρα στο πανηγύρι.

Ο λαγός και η χελώνα είχαν αρχίσει την προπόνηση εδώ και μέρες. Μόλις άκουσαν την ανακοίνωση, ενθουσιάστηκαν και άρχισαν την προετοιμασία.

    Τώρα, όλοι ήταν έτοιμοι. Η κουκουβάγια κάλεσε τα ζώα να πάρουν τις θέσεις τους. Ο λαγός και η χελώνα μαζί, πιασμένοι χέρι-χέρι, το κουνάβι μαζί με τον ασβό, το ελάφι μόνο του, ο σκίουρος, η νυφίτσα, το αγριογούρουνο και το λυκόπουλο, στάθηκαν μπροστά από τη γραμμή που είχε χαραχτεί στο χώμα. Ο κριτής, που ήταν η κουκουβάγια, σήκωσε το πλατανόφυλλο που κρατούσε στα χέρια της και το κατέβασε με δύναμη. Ταυτόχρονα, ο κόρακας που καθόταν σ’ ένα κλαδί πιο ψηλά, έκρωξε δυνατά … κρααα…κρααα…. 

Αυτό ήταν και το σύνθημα έναρξης του αγώνα.

    Τα ζώα ξεκίνησαν με ορμή. Η σκόνη σηκωνόταν πίσω τους. Στη διαδρομή, οι φίλοι τους και οι οικογένειές τους, φώναζαν δυνατά για να τους ενθαρρύνουν.

- Μπράβο, ελάφι! - Συνέχισε, λύκε! - Κράτα δυνατά, αγριογούρουνο!  Και τα ζώα-αθλητές, έτρεχαν μπροστά με ακόμα περισσότερη δύναμη.

    Ο λαγός και η χελώνα, είχαν τρέξει αυτή τη διαδρομή, αρκετές φορές τις προηγούμενες μέρες. Στην προπόνησή του ο λαγός, είχε μάθει καλά κάθε ανωμαλία στο έδαφος, τους βράχους που ξαφνικά βρισκόταν μπροστά τους, τις στροφές στο μονοπάτι, τη γέρικη καρυδιά που ήταν δεξιά και το ρυάκι που κυλούσε αριστερά. Σήμερα, μαζί με τη χελώνα, είχαν βάλει τα δυνατά τους. Η χελώνα έκανε ότι περισσότερο μπορούσε. Σήκωνε τα βαριά της ποδαράκια, τα τέντωνε και τα κατέβαζε με ταχύτητα στο χώμα. Λαχανιασμένη ήταν αλλά δεν το έδειχνε, το καβούκι της, τη βάραινε πολύ, αλλά κανείς δεν το αντιλαμβανόταν. Πιασμένοι χέρι-χέρι με το λαγό, προσπαθούσαν να τα πάνε όσο γινόταν καλύτερα.

Ο λαγός σκόνταψε σε μια πέτρα, μα ήταν συνηθισμένος σ’ αυτά. Άκουγε τις φωνές των φίλων του, που τον επευφημούσαν.

– Έλα λαγέ, μπράβο χελώνα, τα πάτε περίφημα. Συνεχίστε!...  Μύριζε το δροσερό αέρα του δάσους, που περνούσε μέσα από τα έλατα, τις οξιές και τα πλατάνια. Κρατούσε το χέρι της χελώνας κι έστριβε σε κάθε στροφή της, επιτάχυνε σε κάθε επιτάχυνσή της, σήκωνε το πόδι του μαζί της, σε κάθε εμπόδιο. Άκουγε και τους συναθλητές του, που τρέχανε μαζί τους.  Άλλος βρισκόταν πιο μπροστά, άλλος πιο πίσω.

Σε λίγο, έφτασε στα ρουθούνια του, η μυρωδιά από ψημένο κάστανο. Πλησίαζαν στο τέρμα! Ολόκληρο πανηγύρι είχε στηθεί εκεί. Όλοι περίμεναν τους αθλητές με χαρά και αγωνία! Οι φωνές των ζώων ξεσήκωσαν το δάσος. Οι αθλητές έφταναν στο τέλος της διαδρομής. Τα κατσικάκια μαζί με την οικογένεια του λύκου, οι αλεπούδες μαζί με τις αγριόπαπιες, οι σκίουροι οι σκαντζόχοιροι, η οικογένεια του αρκούδου, τα αηδόνια, οι κόρακες και όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι του δάσους, ζητωκραύγαζαν! 

Πρώτο στον αγώνα βγήκε το ελάφι. Δεν άκουγε καλά. Του φώναξαν δυνατά πως ήταν ο πρωταθλητής. Δεύτερη βγήκε η νυφίτσα με την κομμένη ουρά. Ο λαγός και η χελώνα, έφτασαν στο τέρμα τελευταίοι. Δεν τους πείραζε όμως. Η χαρά τους ήταν πολύ μεγάλη.΄Ολοι τους αγκάλιαζαν και τους κερνούσαν λιχουδιές του δάσους, καρπούς και φρούτα, μαζί με δροσερό νεράκι. Ο λαγός ήταν κατενθουσιασμένος που κατάφερε να πάρει μέρος σ’ αυτόν τον αγώνα. Είχε πάντα μαζί του την αγαπημένη του φίλη, τη χελώνα, που τον στήριζε και τον βοηθούσε με το ρυθμό της  στις μετακινήσεις του. Δεν είχε σκεφτεί κανείς να φτιάξει ένα λευκό μπαστούνι για να κρατάει ο τυφλός λαγός. …

18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011