Historie

St. Jacobsgracht de bakermat van de Stichting St. Maarten. In het centrum van Leiden, tussen de Doezastraat, de Hoefstraat en de Raamsteeg ligt nog altijd het imposante complex: Huize St.Maarten, al meer dan 250 jaar oud.

In 1739 trokken een aantal notabelen, onder leiding van de bekende Baron Van Swieten in zich het lot aan van de talloze katholieke armen, wezen en bejaarden. Aanvankelijk bestond deze zorg uit het verschaffen van turf, brood en kleding.

Al heel snel, rond 1740, ging men over tot het bieden van huisvesting aan weeskinderen. In het begin werden deze kinderen ondergebracht bij gezinnen, bij zogenoemde weesvaders en -moeders. Maar men had behoefte aan gebouwen waar de weeskinderen bij elkaar konden wonen onder de zorg van volwassenen.

Op de St. Jacobsgracht werden enkele huisjes aangekocht, zodat de wezen hier konden eten, zich warmen maar ook wonen.

Het pand werd daarna stukje bij beetje uitgebreid: aanliggende woningen werden gekocht en werd er in de hoogte gebouwd.

In 1806 werd het toen al zeer uitgebreide complex min of meer verwoest door de ontploffing van het kruitschip in het Rapenburg, maar enkelen jaren later herrees het gebouw mede door een koninklijke gift van Koning Lodewijk Napoleon. Gedenkteken in de muren herinneren zowel aan de verwoesting als het herstel.

Toen In 1939 het 200 jarig bestaan gevierd werd was het gebouw in grote lijnen gelijk aan het pand zoals dit in de latere jaren -tussen 1939 en 1980- in gebruik bleef: een internaat voor kinderen die door Kinderbeschermingsinstanties geplaatst werden en een verblijf voor bejaarden.

In 1916 kwamen de Zusters Dominicanessen van Voorschoten de zorg van het "Oudelieden en Weeshuis" op zich nemen. Een deel van het pand werd aangepast tot "klooster" inclusief kapel, refter en slaapzalen.

In de zeventig gingen de bejaarden over naar bejaarden-oorden en werden verschillende delen van Huize St. Maarten aangepast voor verschillende vormen van hulpverlening aan kinderen en jongeren.

In 1975 ontstond er een crisisopvang voor vrouwen en kinderen.

Het aloude pand had nog nooit zoveel verschillende vormen van hulpverlening gekend. Daarom werd in 1979 drastisch ingegrepen: er werden nieuwe projecten opgezet en er werden andere vormen van huisvesting gezocht in Leiden en omgeving.

Regenten in regentenkamer van het RK Weeshuis en Oudeliedenhuis St. Maarten

Het pand aan de St. Jacobsgracht werd in 1981 verkocht aan de gemeente Leiden.

In de jaren negentig werkte de stichting in nieuwere kleinschalige panden met een staf van begeleiders en een directie verantwoordelijk voor de zorgzamen. Vervolgens transformeerde de stichting naar zijn huidige vorm. In de toenmalige structuur vormden de besturen van de interparochiale caritas (IPC) en stichting St. Maarten een personele unie. Kort na 2000 is er besloten tot een scheiding tussen de twee, waarmee ook een scheiding van taken en boedel plaatsvond. De IPC bleef een organisatie naar kerkelijk recht, de stichting Sint Maarten een stichting naar burgerlijk recht.