Ontbladeringen
Voorwoord
Deze foto riep bij mij inspiratie op. Het gezegde “partir est mourir un peu” en het gegeven dat de afkorting PM van Pro Memorie ook “Post Mortum” betekend, werd zo mooi in beeld gebracht.
In deze bundel heb ik dan ook, bij wijze van de uitzondering op de bekende regel van mijn levenslustige en vrolijke aard, een aantal dodelijk ernstige gedichten bijeen gerijmeld.
Het zijn uit het leven gegrepen dichtsels rond het doodgaan en het hiernamaals. Deze bevatten overigens geen enkele boodschap over het wisselen van het tijdige met het eeuwige. Want echte boodschappen hebben mijn werken niet, zoals u wellicht al weet uit mijn andere dichtsels of u bij het lezen zeker zal ontdekken. Eigenlijk heb ik nergens echt een boodschap aan of over. De dichtsels zijn oorspronkelijk slechts geschreven vanuit mijn belangstelling voor de gerontologie en het besef dat ook ik, bij nog leven maar wel onwel zijn, eens de genoegens van de geriatrie zal moeten smaken, alvorens definitief afscheid van dit aardse leven te kunnen nemen.
De achtergrond van mijn werk is beperkt tot het op een relativerende wijze speels in woorden vatten van de waarnemingen rond dit gebeuren. Hopelijk is deze bundel dus voor u een (h)erkenning van deze waarnemingen en een innige deelneming aan de spelvreugde van de verwoording. Mijn werken worden verder gekenmerkt door de gevoelswaarde die mijn naam oproept. Ook in deze verzameling wordt de dodelijke ernst van het einde van het dagelijkse leven op een vrijmoedige wijze via humor, spot, ironie en een vleugje cynisme inhoud gegeven.
Op mijn persoonlijke zielroerselen wil ik in dit voorwoord niet anders ingaan dan te vermelden dat niets menselijks mij vreemd is en dat ik dus net als u een sterfelijk wezen ben.
Veel leedwezen ermee,
© Simon Vrijmoedt