B2TB Gramsbergen by night

's avonds: een verhandeling over het bakken van pannenkoeken op elektriciteitsfornuizen

Elke rechtgeaarde piraat zal desgevraagd beweren dat er niets boven het zeemansleven gaat. Boten vouwen, in bossen rondrennen, 's nachts door bungalowparken struinen op zoek naar schatten. Niets liever zal hij je zeggen. Wat hij niet zal zeggen, of zelfs toegeven, is dat dezelfde piraten ook diep van binnen verlangen naar een goede pannenkoek op z'n tijd.

Op onbekende wijze had de Leiding hier toch weet van gekregen en de zaterdagavond gezegend met een pannenkoekenavond. De twee zeerovers die hier de verantwoordelijkheid voor kregen stuitten echter al snel op een complicatie: als echte bandieten wisten ze alles van vuur, maar waren ze onbekend met elektriciteit. Zowaar was er niets anders een elektriciteitsfornuis! Dapper bakte de interpiratenploegenbond erop los, pogend zo snel mogelijk de overige veertien hongerige piraten van pannenkoeken te voorzien.

Na ettelijk baktechnieken toegepast te hebben, rondvliegende ziektes aanschouwd te mogen hebben en alle permutaties van pannen en fornuisstanden beproefd te hebben wist het duo toch elke bandiet tot een verzadigde staat te brengen. Hun taak volbracht, zegen zij neer op stoelen, tevreden wachtend op wat de rest van de avond hen mocht brengen.

's avonds: Gramsbergens nachtleven

Nog bruisend van energie was het voor menig piraat nog te vroeg om na het programma direct hun kooi in te duiken. Het plan werd opgevat om het dorp in te trekken. Een inventarisatie van beschikbare drank beloofde al weinig goeds voor Gramsbergen. Er was Metaxa – Griekse cognac dat beter Griekse spiritus genoemd zou kunnen worden. Ook aanwezig was Scot's Grey – zelden zal zulke smerige whisky weer gedronken worden. Tot slot was er Grolsch, dat tegelijkertijd fervente aanhangers en tegenstanders heeft. Zo bewapend werd Gramsbergen onveilig gemaakt.

Al snel werden inheems vrouwen aangetroffen die maar al te bereid waren ons te instrueren in de lokale omgangsvormen. Meisjes versieren? De magische woorden zijn: “hey, doe rustig aan hè, maar niet te rustig, want dan val je om”. Drugs? Ga naar The Alley (uitgesproken: de ellie). Verder bleek Gramsbergen te mogen spreken van wel twee uitgaansgelegenheden. Eén daarvan, Het Station, is ook nog eens onderdeel van een lokale dubbelzinnigheid. Wanneer een man naar Het Station gaat, gaat ie dan treinen of gaat hij minderjarige meisjes dronken voeren? Niemand die het weet.

Meer van Gramsbergen wensend te zien, trok de groep over stoepen en paden, door kruispunten en het donker om uiteindelijk in een speeltuin te belanden. Hier werd ontdekt dat fluiten op een lege Grolsch fles zeer veel lawaai maakte, tot veler plezier. Hier splitste de groep zich ook op, sommigen verlangden nu toch naar hun kooi. Anderen trokken nog tot diep in de nacht door het drop, het leven zuur makend van menig Gramsberger.

(c) Arthur