De trein staat elke maandag voor ons klaar.
We zingen luid in koor al honderd jaar:
Kom snel, kom snel. We hebben zin;
We proppen ons er allen in.
Die stank van zweet in ons compartiment…
Kom snel naar binnen, wees een echte vent!
Op weg naar huis: er is altijd wel wat.
Je wilt gauw naar de buis of fijn in bad.
Te laat, te laat. Een wisselbreuk,
Of seinen liggen in de kreuk.
Je eten moet weer in de magnetron.
Te laat voor nog een uurtje in de zon!
Maar ooit wordt het weer weekend, zeer beslist.
Daarin heb je je nooit een keer vergist.
Wat fijn, wat fijn roept nu je bed,
De wekker krachtig uitgezet!
Wel achtenveertig uren, wonderbaar:
Wat fijn, maar maandag staat de trein weer klaar!
10 januari 2013
staccato