การละเล่นพื้นบ้านถือเป็นหนึ่งวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ ของแต่ละท้องถิ่น ซึ่งมีส่วนสัมพันธ์ใกล้ชิดกับการดำเนินชีวิตและสภาพแวดล้อมเป็นสำคัญ ในอดีตการละเล่นพื้นบ้านนั้น ถือเป็นกิจกรรมการผ่อนคลายในยามว่าง หรือเป็นการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ หลายการละเล่นมีลักษณะเป็นกุศโลบายเสร้างเสริมความสามัคคีและการเอื้อเฟื้อซึ่งกันและกัน
การละเล่นพื้นบ้านนั้นมีรากฐานมาจากการเล่นของเด็ก ยามที่ว่างจากการเรียน เพื่อพัฒนาทักษะความรู้ จิตใจ สังคม และอารมณ์เป็นหลัก นอกจากนั้นจะพบว่าการละเล่นพื้นบ้านหลายชนิดที่เป็นกิจกรรมผ่อนคลายความเครียดระหว่างงาน หรือยามเสร็จสิ้นภารกิจการงานเป็นที่น่าเคลือบแคลงอย่างยิ่งว่า การละเล่นพื้นบ้านที่ที่เคยเป็นวัฒนธรรม กลับถูกกลืนหายด้วยนวัตกรรมสมัยใหม่ และโลกแห่งเทคโนโลยีการสื่อสาร จนเดี๋ยวนี้เด็กยุคใหม่แทบจะไม่รู้จักการละเล่นพื้นบ้านไทยเสียด้วยซำ้ไป