Heks Hasje

Heel, heel lang geleden, toen in Westerwolde alles nog moeras, veen en weide was, leefde er in onze omgeving een heksje temidden van andere heksen, trollen en witte wieven. Dit heksje was erg klein en had altijd koude voeten van het drabbige moeras. Ze was vaak verkouden en niesde daarom ontzettend veel. "Hatsjie, hatsjie"... Al gauw noemden ze haar daarom "Hasje".

Ze werd veel geplaagd door iedereen, vooral door die akelige witte wieven die aan de oevers van het kleine riviertje huisden. Hasje besloot om maar te verhuizen, ze steeg op haar bezempje en zwierf over de moerassen en het Westerwoud. Opeens zag ze een kleine heuvel met berken en wilgen. "Hier blijf ik", dacht ze. Ze maakte warme slofjes van zachte blaadjes en een stel nieuwe bezempjes van wilgentakken. Als het donker werd stookte ze een vuurtje om zich te warmen en om een beetje licht te hebben. De weinige mensen die 's avonds hun weg zochten over de tangen (zandpaden) door het moeras, zagen het lichtschijnsel en belandden op Hasje's heuvel van waar ze de volgende dag hun weg weer vonden. Als Hasje op haar bezem rondvloog en kwaadwillende mensen zag aankomen, ging ze vlug naar beneden en doofde het vuurtje, zodat ze verdwaalden met alle gevolgen van dien.

Zo verging het ook een rijke koning, die met een kar goud door het moeras reisde. Hasje had vernomen dat hij zijn onderdanen had uitgemergeld en ze zeer slecht had behandeld en toen hij vlak bij de heuvel was, doofde ze het vuur. Hij was bijna boven toen de wagen wegzakte, kantelde en met de koning in het moeras zonk. tot nu toe heeft men nog niets van het goud opgedolven!

Zo langzamerhand noemden de mensen die zandheuvel "Hasjesberg", later werd het verhaspeld tot Hasseberg of hasselberg... Er kwamen door de jaren heen steeds meer mensen wonen in Westerwolde, deze gingen het veen uitgraven en er ontstonden vennen en bouwland. Het moeras verdween, er werd gezaaid en geoogst. Hasje begon zich steeds minder op haar gemak te voelen in het Westerwoldse land en vloog op haar bezem zuidoostwaarts verder en verder tot ze zich weer neerliet op een hogere en meer beboste heuvel in de buurt van een grote rivier midden in Duitsland. Daar ligt dan nu ook een plaatsje Hasselberg waar Hasje en haar familie nog altijd wonen en zich thuis voelen.

Misschien ... als u op een donkere avond of nacht eens op de Hasseberg gaat kijken, vindt u nog familie van haar tussen de struiken of in een holle boom. En ... als u een vuurtje in het donker ziet op de Hasseberg weet u het zeker!

Naar de top van deze pagina