Wachten in tijden van crisis

Op deze pagina vind je wat uitleg en tips over de psychische gevolgen van niet ingezet worden. Er zijn twee groepen vrijwilligers die momenteel niet ingezet worden:

• Een eerste groep vrijwilligers mag niet ingezet worden omdat men deel uitmaakt van de rampenhulpverlening hulpdienst (HD) en Dringende Sociale Interventie (DSI). Dit is een strategische keuze, deze mensen worden achter de hand gehouden voor de acute noodsituaties.

• Een tweede groep vrijwilligers die geen vrijwilligersactiviteiten mogen opnemen zijn personen die behoren tot de risicogroep of zijn mensen die bezorgd zijn om een kwetsbaar gezinslid te besmetten.

Hulpverleners zijn doeners. Mensen binnen HD en DSI zijn gericht op actie. Een noodsituatie activeert hun geest en lichaam (de adrenaline) en dit werkt zeer goed bij gewone rampen: noodsituatie > actie > einde.
Bij deze trage crisis zorgt dit voor onrust. Je lijf en brein willen iets doen. Wanneer men (nog) niets mag doen ervaart men frustratie en onbegrip. Soms wordt deze boosheid naar zichzelf gericht en voelen mensen zich zeer schuldig.

Onze gevoelens zijn dikwijls sterker dan ons denken. Een risicopatiënt "weet' dat het beter is om thuis te blijven maar heeft toch het gevoel collega's in de steek te laten en voelt zich schuldig.

• Frustratie of schuldig voelen is normaal. Laat dit doordringen.

• Het helpt om jezelf te informeren. Quirijn, die staat te springen om ingezet te worden tipt: "Het Rode Kruis nieuws lezen en erbij stilstaan waarom we nog niet zijn gevraagd." Ook informatie inwinnen bij leidinggevenden en praten met collega's kan helpen zeggen Chantal en Eric (en nog anderen).

• Jette laat weten "Kijk wat je WEL kunt doen: probeer online te helpen. Of als het kan, registreer je als crisisvrijwilliger".

• Wendy P. brengt ons een uitsmijter: "Maak het beste van de huidige situatie. Focus niet op wat niet kan maar op de dingen die wel kunnen. Vind jezelf opnieuw uit."

Besluit: Niet ingezet worden is niet evident. Bekijk hoe je toch iets kan betekenen voor je omgeving of je afdeling, elke kleine bijdrage is zinvol: een telefoontje, een boodschap, een compliment.
#samenerdoor

Wil je praten met iemand? Meer tips? Klik door naar Waar kan ik terecht?