ลำไผ่เฮี้ยประโยชน์ล้ำ แหล่งน้ำตกมากมี
มวลประชาสามัคคี ประเพณีปราสาทผึ้ง
รวมถึงข้าวพันก้อน เอื้ออาทรผู้มาเยือน
ตำบลห้วยเฮี้ย มีพ่อเฒ่าโสภา บุญญาฤทธิ์ เป็นคนพาลูกหลานมาตั้งถิ่นฐานบ้านเรือนอยู่ในลำน้ำห้วยเฮี้ย ซึ่งเป็นลำห้วยที่มีไม้เฮี้ยขึ้นอยู่หนาแน่น เป็นหมู่บ้าน ตำบล ที่ตั้งอยู่กลางสองลำห้วย คือ ลำห้วยเฮี้ยและลำน้ำคื้อ ชาวตำบลห้วยเฮี้ยมีขนมธรรมเนียมประเพณีที่สืบทอดและถือปฎิบัติกันมาตั้งแต่โบราณ คือ ประเพณีทำบุญปราสาทผึ้ง ประเพณีแห่ต้นดอกไม้ ประเพณีแห่ข้าวพันก้อน ประเพณีเลี้ยงบ้าน เลี้ยงปู่
ประเพณีทำบุญประสาทผึ้ง จะทำขึ้นในเดือนเมษายนของทุกปี หรือหลังวันสงกรานต์มีกำหนดวันที่ 17-18 เมษายนเป็นประจำทุกปี โดยประสาทผึ้งนั้นทำมาจากไผ่สานเป็นประสาท ชาวบ้านเรียกว่าต้นประสาทผึ้งและตกแต่งด้วยดอกไม้ที่ได้มาจากขี้ผึ้งที่หลอมด้วยความร้อนจนขี้ผึ้งละลาย เสร็จแล้วจึงเอาพิมพ์ดอกผึ้งซึ่งทำมาจากมะละกอไปชุบและแช่ในน้ำเย็นแล้วนำไปประดับที่ประสาทผึ้งโดยชาวบ้านจะช่วยกันทำตั้งแต่เช้าและให้แล้วเสร็จในตอนเย็น
หลังจากที่ได้ทำประสาทผึ้งเสร็จเรียบร้อยแล้ว ขั้นตอนต่อไปคือการแห่ประสาทผึ้งที่วัด โดยเชิญชวนกันสร้างบุญประสาทผึ้งด้วยข้าวสาร อาหารแห้ง เครื่องใช้สำหรับนำไปถวายให้พระสงฆ์ที่วัดของหมู่บ้าน ด้วยการตีกลองร้องเพลง เต้นรำสนุกสนาน พบปะพูดคุย แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน สร้างความสามัคคี ความรักใคร่ปรองดอง พอถึงวัดก็จะแห่รอบวัด 3 รอบ หลังจากนั้นก็ทำพิธีถวายปราสาทผึ้งให้กับพระสงฆ์ในวัด
ประเพณีทำบุญประสาทผึ้ง ถือว่าเป็นการร่วมสืบทอดประเพณีอันงดงามของตำบลห้วยเฮี้ย ซึ่งในปัจจุบันยังมีคนในชุมชนบ้านห้วยกอก บ้านห้วยเฮี้ย บ้านลาดคื้อ บ้านแก่งลาด และบ้านทรัพย์โสภา ที่ยังทำการสืบทอดประกอบประเพณีทำบุญประสาทผึ้งรักษาไว้ให้คนรุ่นหลังๆ
ผู้เขียน/เรียบเรียงโดย
นางสาวเสาวรส แก้วบัวดี ครู กศน.ตำบลห้วยเฮี้ย
ผู้ให้ข้อมูล
นายสังวาลย์ สุดแก้ว /นายอนุวัต แก่นโงน /นายไชยนาม พรมนันท์ /นางเพ็ญพร มั่นคง
ถ่ายภาพโดย
นายอนุวัต แก่นโงน /น.ส.วรรณิดา ปัญญาแก้ว