วัดปัวหล่าย (WAT PUA LAI)

ความเป็นมา วัดปัวหล่าย ตั้งอยู่เลขที่ 58 บ้านปัว (บัวหล่าย) หมู่ที่ 8 ตำบลสบบง อำเภอภูซาง จังหวัดพะเยา สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ 1 ไร่ 1 งาน 80 ตารางวา น.ส.3 เลขที่ 578 อาณาเขต ทิศเหนือจดถนน ทิศใต้จดแม่น้ำ ทิศตะวันออกจดถนน ทิศตะวันตกจดถนน อาคารเสนาสนะประกอบด้วย อุโบสถและกุฏิสงฆ์ ปูชนียวัตถุมีพระพุทธรูปทองสัมฤทธิ์ และจิตรกรรมฝาผนัง วัดปัว (บัวหล่าย) สร้างเมื่อ พ.ศ. 2434 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา วันที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2491 เขตวิสุงคามสีมากว้าง 12 เมตร ยาว 15 เมตร

เป็นวัดที่มีศิลปะวัฒนธรรมที่งดงามวิจิตรศิลป์ เป็นที่ยึดเหนี่ยวของประชาชนในตำบลสบบงเป็นอย่างมาก สถานที่มีความร่มรื่นสงบสุขเย็นสบายเป็นสถานที่พักผ่อนกายใจกับคนในชุมชน มีแหล่งเรียนรู้ในด้านต่างๆให้กับนักเรียนและประชาชนในชุมชนศึกษาเรียนรู้

เอกลักษณ์ที่เด่นชัดของวัดปัวหล่าย คือ หน้าประตูวัดจะนิยมปั้นรูปสิงห์หรือราชสีห์ส่วนที่ราวบันไดขึ้นวิหาร โบสถ์ หรือสถานที่สำคัญอันเป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ จะปั้นเป็นรูปนาคเลื้อยทอดตัวลงมา ซึ่งสัตว์ทั้งสองชนิดนี้เป็นสัตว์ที่มีในเทพปกรณัม“เค้ามูลของรูปสิงห์ซึ่งตั้งฟากทางขึ้นบันไดนั้น เดิมราชสีห์ตัวหนึ่งลักราชธิดาของพระยามหากษัตริย์ อัน มีลูกยังเป็นทารกติดไปด้วย 2 คน เอาไปเลี้ยงไว้ ครั้นลูกชายเติบใหญ่ พาแม่กับน้องหญิงหนีกลับมาอยู่ใน เมืองมนุษย์ ฝ่ายราชสีห์เที่ยวตามหา จึงให้สร้างรูปราชสีห์ขึ้นฝากไว้กับเจดีย์สถานที่บูชา เลยเป็นประเพณีสืบมา

และวัดปัวหล่าย ยังเป็นวัดที่มีบรรยากาศดี ร่มรื่น เย็นสบาย มีจุดถ่ายรูป จุดพักผ่อนให้กับผู้มาเที่ยวอีกด้วย วัดปัวหล่ายยังมีศาลาพักผ่อนข้างวัดสำหรับประชาชนทั่วไปและชาวบ้านปัวหล่าย สงบร่มรื่น เป็นเส้นทางวิ่งออกกำลังกาย ข้างทางจะได้ยินเสียงน้ำไหลตลอดเวลา มีลำน้ำที่ทอดยาวไปตามเส้นทางสร้างความร่มรื่น เย็นสบายให้กับประชาชนที่มาพักและออกกำลังกายข้างวัดอีกด้วย

ข้อมูล/เนื้อหา โดย พระอธิการชูชาติ กันตวีโร เจ้าอาวาสวัดปัวหล่าย

เรียบเรียงเนื้อหา โดย นางสาวภาณุมาศ ติ๊ปกรณ์

ภาพถ่าย/ภาพประกอบ โดย นางสาวภาณุมาศ ติ๊ปกรณ์