กลอนสุภาพ

กลอนนิราศ คือคำกลอนที่แต่งขึ้นเพื่อเล่าเรื่องการเดินทางไปยังแห่งใดแห่งหนึ่งโดยรำพันถึงการจากคนที่รักไปยังแห่งนั้น และไม่จำเป็นว่าคนที่รักจะมีตัวตนจริงหรือไม่ การประพันธ์ต้องใช้ศิลปะในการรำพันให้ไพเราะกินใจผู้อ่าน กลอนนิราศที่นิยมว่าแต่งดีได้แก่ นิราศของสุนทรภู่ เช่น นิราศภูเขาทอง นิราศพระบาท เป็นต้น ส่วนนิราศเรื่องอื่นที่นับว่าไพเราะด้วยความพรรณนา เช่น นิราศลอนดอน นิราศรอบโลก

กฎการแต่งกลอนนิราศ

๑. กลอนนิราศขึ้นต้นด้วยวรรครับของบาทเอก ส่วนวรรคสดับเว้นว่างไว้

๒. วรรคหนึ่งใช้คำตั้งแต่ ๗ – ๙ คำ

๓. สัมผัสและความไพเราะอื่น ๆ เหมือนกลอนแปด

๔. กลอนนิราศมักขึ้นต้นด้วยคำว่า “นิราศ” จบด้วยบาทโทและคำสุดท้ายจะต้องลงท้ายด้วย “เอย” เสมอ