Ang Ibong Nakahawla

Background ng Ibong Nakahawla

Ang Ibong Nakahawla ay isang tula ni Maya Angelou. Ito ay nagsisilbing salamin sa kanyang naranasan at naramdaman habang siya’y lumalaki. Sa pamamagitan ng tula, ipinahayag niya ang kanyang buhay na puno ng kapihan at pagsasakripisyo. Isa itong mahalagang kontribusyon sa feminismong pagsusulat noong 1970 

Mensahe ng Ibong Nakahawla:

Ang mensahe ng tulang “Ang Ibong Nakahawla” ay tungkol sa pagkakakulong ng isang ibon na nagnanais makaalpas mula sa kulungan o hawla na kanyang kinalalagyan. Ang pagnanais niyang makalipad nang malaya katulad ng ibang ibon. Na kung saan ay inihalintulad ni Maya Angelou ang tulang ito sa kanyang sarili , isinalaysay niya ang kanyang naging buhay bilang isang African- American.Gumamit siya ng mga simbolismo: Ang Malayang ibon na kumakatawan sa mga puti at nakahawlang ibon na kumakatawan naman kay Maya Angelou at sa mga taong may itim na balat tulad niya. 

Siya ay gumamit rin ng hawla upang ipakita ang diskriminasyon .Ang diskriminasyon ang nagsilbing rehas sa mga itim. Bagama’t hindi sila pisikal na nakakulong, hindi lamang nila ramdam ang kalayaan.                                                     

"Ang Ibong Nakahawla"

By: Maya Angelou


Isang ibon ang umigpaw

sa likod ng hangin

at nagpalutang pababa sa may ilog

hanggang sa magwakas ang agos

at nag tawtaw ng kanyang mga pakpak

sa kahel na silahis ng araw

at nangahas angkinin ang langit.


Ngunit ang isang ibong nanlilisik 

sa kanyang makitid na hawla

ay bihirang makasilip

sa mga rehas ng kanyang pagngingitngit

mga paa'y tinalian

kaya't siya'y nagbuka ng tuka upang makaawit.


Ang ibong nakahawla'y umaawit

nang may kasindak-sindak na tinig

ng tungkol sa di-batid na mga bagay

ngunit minimithi ang kapayapaan

at ang kanyang himig ay naririnig 

sa malayong burol

sapagkat ang ibong nakahawla'y

umaawit ng kalayaan.


Ang malayang ibon namay nag-iisip ng ibang simoy

ng hanging malamyos sa mga punong

nagbubuntonghininga

ng matatabang uod na naghihintay sa damuhang

sinisinagan ng umaga

at ang langit ay itinuturing na kanyang sarili.


Ngunit ang isang ibong nakahawla'y nakatayo sa 

puntod ng mga pangarap

anino niya'y sumisigaw sa tili ng isang bangungot

mga pakpak niya'y pinutulan at mga paa'y tinalian

kaya't siya'y nagbuka ng tuka upang makaawit.


Ang ibong nakahawla'y umaawit

nang may kasindak-sindak na tinig

ng tungkol sa di-batid na mga bagay

ngunit minimithi ang kapayapaan at ang kaniyang himig ay naririnig sa malayong burol

sapagkat ang ibong nakahawla'y

umaawit ng kalayaan