Vanochtend stonden we ongeduldig te trappelen om te vertrekken richting Durbuy.  Onze bus moest eerst Kortenbos passeren om ons dan even later op te pikken.  

Eindelijk was het zover.  We begonnen aan ons grote avontuur.  Na anderhalf uur rijden, zagen we in de verte ons 5-sterren hotel ‘La petite Merveille’.  Vlug gingen we onze slaapplaatsen verkennen.  Twee grote kamers, ééntje voor de meisjes en de andere voor de jongens.  De Kortenbossers hadden ook 2 kamers.  Even namen we de tijd om uit te pakken en ons te settelen.  Om half 1 werden we verwacht in het sterrenrestaurant.  Op het menu stond vol-au-vent met aardappeltjes in de schil en als dessert een heerlijke vanillepudding.  Het maal was om vingers en duimen van af te likken.  

Namiddag trokken we richting het stadje waar we acterend de geschiedenis van Durbuy ontdekten. Er vond ook een huwelijk plaats tussen een aantal Klim-Oppers.  De graaf zag dat alles goed was! 

Tijd voor een 4-uurtje: een hartige wafel met een sapje.  Daarna toonden we ons zang- en danstalent in onze privé-discotheek. Eigenlijk was dit nog maar een oefening, een training. De echte fuif houden we voor op het eind van deze avonturenweek.

Onze maagjes begonnen weer te knorren, tijd om ze te vullen.  Een heerlijke consommé met fijne groentjes en een broodmaaltijd.  

Als avondactiviteit deden we een reflectorentocht in het aanliggende bos.  Met hun zaklamp gingen de kinderen op zoek naar verborgen reflectoren met diertjes op.  Het ezeltje viel uit de boot en hoorde niet bij de tocht.  Dan nog eventjes boef en dief spelen met fluo-sticks. De kinderen van het 5de van juf Nele en juf Leen konden de meeste sticks stelen en werden de meesterdieven! Groot was de vreugde toen de sticks mochten gebruikt worden om de kamers te versieren.  

Voldaan en ‘lichamelijk uitgeput’ gingen we richting hotel om ons bedje op te zoeken.  

Zoete dromen en tot morgen!

Dinsdagochtend

Vriestemperaturen! Maar wie zien we daar net boven de heuvel verschijnen? Een stralende zon.

Geen getreuzel dus: na het ontbijt deelden we ons op in twee groepen. Één groep maakte zich klaar voor een heuse avonturenwandeling langs ‘eeuwenoude’ waggelbruggetjes over de kolkende Ourthe om zo via een heel steile heuvelwand terecht te komen in de leefomgeving van everzwijnen. Everzwijnen spotten, schrikken, rennen… deathride!

De andere groep moest voor het avontuurlijk aspect van de show niet onder doen. Deze jongens klommen zowaar verticaal een rotswand omhoog en daalden rappel-gewijs tot op de begane grond. Hier werden angsten overwonnen…of soms nét niet.

Onder een even stralende namiddagzon maakten we ons in vier groepen klaar voor ‘Wildcraft!’ Een grappige gids toonde hoe we een shelter en vuur konden maken. Leerrijk, plezant, avontuurlijk.

De warme zon had al lang plaats gemaakt voor een volle witte maan toen we afdaalden in een heuse grot. Stalactieten en stalagmieten wezen ons de weg in dit ondergrondse doolhof. 

Voor de zekerheid telden de leerkrachten toch maar even na of iedereen terug mee was naar ons droomhotelletje. Check en double check!

Vlug naar bed nu want morgen wachten er heel veel avonturen op ons….

Slaap wel!

In tegenstelling tot gisterenochtend moesten onze jongens en meisjes vandaag wel wakker gemaakt worden. De buitenactiviteiten, het klimmen en klauteren hadden hun tol geëist. Dus met iets kleinere oogjes namen we ons ontbijt waarna we al snel klaarstonden voor een korte maar dolle busrit naar Adventure Park. Als echte acrobaten slingerden we door de bomen en genoten ondertussen van het prachtige weer. Om iets voor 12.00 uur lieten we de bus voor wat hij was en keerden de Klim-oppers te voet terug naar onze uitvalsbasis waar de frietjesgeur ons al vanop 1km tegemoet kwam. Klimmen als apen en eten als wolven: zo hoort het hier.

OMG! 

‘s Middags, net na de frietjes nota bene, werden onze kamers gecontroleerd door Sien, Maria en Antoinette aka juf Hilde, juf Nele en juf Ruth.

Om het in jeugdtaal te zeggen: “Da’s dikke cap!”

De namiddagactiviteit was dik in orde: spanning, avontuur, doolhof, glijden…en klimmen natuurlijk! De zon bleef ons maar verwennen. De geest van Fernanda zorgt goed voor ons. 

‘Thuis’ stond tomatensoep met lekker vers brood op het menu. Ons lichaam verbruikt veel energie, zoveel is duidelijk. 

Hier en daar merken we de eerste tekenen van vermoeidheid op bij onze schatten.

De fakkeltocht ‘s avonds met een bijhorend griezelverhaal verhoogde de hartslag van zelfs de dappersten der dapperen!

Ondanks dit verhaal zijn we overtuigd dat iedereen na deze vermoeiende Durbuyaanse dag als een blok in slaap zal vallen. 

Tot morgen!

Langslapers zijn het!! Of dat hadden veel leerlingen toch willen zijn. Maar AC/DC en de meesters beslisten daar anders over. Trouwens, deel twee van de avonturenwandeling en rappel stonden op het programma. En een avontuur was het weer!

Fishsticks, aardappelen en spinazie vulden onze lege buikjes zodat we naar een naburig dorpje, Weris, konden rijden. Een gediplomeerde druïde vertelde ons over legendes, duivelstafels en een molenaar. Ook menhirs sierden het landschap.

De busrit terug naar het hotel kon niet snel genoeg want onze jongens, maar vooral de meisjes hadden zoveel mogelijk voorbereidingstijd nodig voor de avondfuif. Let’s party. De monitoren zetten de toon en meester Joris deed de rest. Al moet het eerlijk gezegd worden: onze juffen en de directeur hebben ook echte dansbeentjes.

De vogeltjesdans, de Macarena en nog veel andere dansbare liedjes vulden de playlist. We dansten en zongen tot we erbij neervielen..bijna letterlijk.

Dus, hoogdringend tijd om te gaan slaaaaapen. Geeuw!!

Tot morgen.

Vrijdagochtend

Ook vandaag startte de dag als een geweldig avontuur, of beter als een ware uitdaging. Voor halfnegen moesten de kamers leeg zijn. Die kamers deden denken aan tv-reportages over mensen met verzamelwoede. Over valiezen kruipend trachtten de leerkrachten iedereen te helpen met het verzamelen van pyjama’s, onderbroeken, sokken, schoenen enz. Slaapzakken werden opgerold en verloren voorwerpen verzameld.

Alle valiezen kregen een plaatsje op het podium van onze feestzaal. Strakke organisatie, want basisschool Klim-Op is hier niet alleen. 

Ontbijten gebeurde op een wonderbaarlijk rustige manier. Zou de vermoeidheid hier mee te maken hebben?

Voor we het stadje introkken werd juffrouw Hilde op een pakkende manier gevierd. Dit waren haar laatste Avonturenklassen, sportklassen, ruimteklassen of sneeuwklassen na bijna 30 jaar tomeloze inzet. Juf Hilde: DANKUWEL!! Je bent er eentje uit de duizend!

Juf Hilde vergezelde de leerlingen natuurlijk naar het stadje waar een fotozoektocht onvermijdelijk leidde tot het snoepwinkeltje. Directeur Philip voorzag een zakcentje dat weliswaar voor sommige kinderen smolt als sneeuw voor de zon. 

Teruggekomen aan ons hotel, stond de luxueuze bus klaar voor een rit naar Kortenbos en Sint-Truiden.

Ach, er valt nog zoveel te vertellen, verhalen die na een deugddoende nachtrust in eigen bed, spontaan zullen bovendrijven.

Hoe leuk het hier ook was, toch weten we dit: “Oost-west; thuis best!”