Embedded Files
2023
Sinds wanneer ben je lid en waarom ben je toen lid geworden?
Ik ben lid sinds 1998, maar loop eigenlijk al mijn hele leven binnen de H-DCN rond. In 1998 werd ik 12 en dat was de leeftijd waarop je entree moest gaan betalen op treffens en dus ook als "biker" werd aangezien. Frans Bodt, destijds voorzitter Regio Duitsland, vond het daarom wel een mooi verjaardagscadeau om mij lid te maken van de H-DCN. Uiteraard met goedkeuring van mijn ouders Ed en Seth aangezien zij beide ook zeer actief lid waren van regio Duitsland.
Wat was het eerste dat je deed voor de club en waarom deed je dit?
De eerste keer dat ik echt iets voor de club deed behalve het bezoeken van evenementen was toen ik in 2012 zelf mijn motorrijbewijs had gehaald en dus weer regelmatig op treffens te vinden was. Even helpen met de tafels leegruimen of een bardienst draaien is nooit een probleem geweest. Ik zeg altijd maar zo: vele handen maken licht werk. Als we met z'n allen er een paar uurtjes in willen steken kunnen we er samen een geweldig evenement van maken.
Wat heb je allemaal gedaan in de club? Gaf het altijd de voldoening die je verwachtte of viel het ook wel eens tegen?
In 2014 werd ik gevraagd voor de Algemene Bestuursfunctie van regio Duitsland samen met Jimmy Bodt. Na 3 jaar dit met veel plezier te hebben gedaan besloot ik om al weer te stoppen aangezien ik mijn tijd in mijn geliefde Young Ones wilden steken. Dit begon als een geintje op de Superrally 2015 in Linconshire. Het grapje bleef hangen en zo zijn The Young Ones ontstaan. Eerst met een klein clubje "Harley rijdende kinderen van H-DCN leden" zoals Jimmy Bodt, Michael Coppen, Bryan van Driel, Anouk Swart en ik zelf uiteraard. Het jaar daarop voegde Frank Traets zich toe na het behalen van zijn rijbewijs en langzaam groeit het clubje steeds groter. Ik moet zeggen: ik kijk er nu al met heel veel trots en plezier op terug. We hebben een geweldig groepje vrienden met gelijke hobby bij elkaar gesprokkeld.
Helaas hadden we zelf ook de regel bedacht dat je alleen Young One kan zijn t/m je 35e. En zo moest ik met pijn in mijn hart in 2022 mijn Young Ones periode achter mij laten.
Toch wilde ik wat blijven doen, want de H-DCN zit in mijn hart en al snel kwam de functie van Ledenadministratie in het bestuur van de H-DCN beschikbaar. En zo kwam een grote wens van mijn vader ineens uit; zijn dochter in het hoofdbestuur van de H-DCN. Op dit moment, in 2024, zit ik nog in mijn eerste termijn en vind het onwijs leuk om te doen. En natuurlijk geeft het voldoening als je mooie reacties krijgt vanuit de club voor je enthousiasme of je inzet.
Valt het wel eens tegen? Natuurlijk... vergaderen is gewoon niet mijn hobby en dat zal het waarschijnlijk ook nooit worden. Dus ik kan wel eens mopperen als ik op een zondag weer ergens naar een uithoek moet, maar als je uiteindelijk thuis komt bleek het (uiteraard) weer bere-gezellig te zijn geweest. Dus wat heb ik nou te klagen...
Welke rally/treffen kun je nog goed herinneren en waarom?
Er zijn er twee waar ik direct aan terug denk. De eerste zijn de treffens van regio Duitsland in de Harz. Ik heb het al bij andere ringdragers teruggelezen dat ook zij zich deze nog goed herinneren. De Harz was een treffen apart, de locatie was top, het terrein overwoekerd en het zogeheten "hotel" één grote smeerbende, maar wat hebben we daar genoten! Zeker als kind was het een walhalla om een weekend in de Harz te zijn. Door het bos heen struinen, takken zoeken, fikkie stoken (niet alleen met hout, maar met alles wat men kon vinden), met zijn allen slapen in de slaapzal, glijden over de, poolen en ik ben zelfs ooit op helikopter speurtocht geweest met Hans Holleeder. Hij was, tijdens zijn wandelingetje, een verlaten helikopter tegen gekomen en kon zich wel indenken hoe leuk de kinders dat zouden vinden en zo nam hij ons mee op speurtocht zoals alleen Hans dat kon; met veel bombarie. Niet veel later zaten we er in en was hij natuurlijk de held van de dag.
Het tweede treffen is de superrally Ballenstedt in 2012, De eerste Super Rally waar ik zelf, met mijn eigen motor, door de ingangspoort reed. Een deel van Regio Duitsland zat bij de ingang op de hooibalen te genieten van alle motoren en gaven mij een staande ovatie. Dat was zo een mooi moment die ik niet snel zal vergeten.
Waarom heb jij (volgens jou) de Rob Stolker Ring gekregen?
Ik zou willen dat ik je dat kon vertellen. In de speech van Veerle heb ik kunnen teruglezen dat ik heb hem heb gekregen omdat ik een voorbeeld en ambassadeur ben voor de club. Een echte H-DCNer in hart en nieren. En dat laatste is denk ik echt zo. Ik zeg altijd: ik heb een hele grote famile, die heet de H-DCN. Vele leden ken ik al mijn hele leven en zie ik vaker dan menig echte familieleden.
De H-DCN zit in mijn hart. Net als bij mijn vader trouwens, die in 1998 de ring al heeft mogen krijgen. De trots waarmee hij de ring altijd heeft gedragen heeft mij altijd bewonderd. Hij heeft altijd benadrukt wat voor een eer het is als je deze ring mag krijgen. en daardoor roep ik sinds ik mij kan herinneren Ooit win ik die ring! Daarvoor zal ik mij inzetten!
's Ochtends grapten Wilco en ik nog "wat als ik hem straks wel krijg", en mijn reactie hierop was duidelijk: Die heb ik echt nog niet verdiend! Ik heb nog veel meer aan de H-DCN te geven, maar wat zou het gaaf zijn hè, precies 25 jaar na mijn vader Ed de Jonge . Des te groter was de schock toen Veerle die middag mijn naam noemde aan het einde van haar verhaal. Ik kon mijn oren niet geloven en was totaal overdonderd. En nu begrijp ik hoe trots mijn vader was op zijn ring, aangezien ik bere-trots ben op die van mij! En je zou het bijna a-dream-come-true kunnen noemen. En wees maar niet bang, alles wat ik de H-DCN nog te geven heb zullen ze van mij krijgen! Want: Vele handen maken licht werk!
Mijn ring
Zoals jullie eerder konden lezen heb ik de Rob Stolker ring exact 25 jaar na mijn vader in ontvangst mogen nemen. Mijn vader is in 2019 helaas overleden waardoor ik zijn ring met veel zorg onder een glazen stolp bewaarde. Ik had sinds zijn overlijden al het idee dat ik iets met zijn ring moest doen mocht ik ooit de eer hebben om de ring krijgen. Ik dacht aan omsmelten (ja ik weet het, HEEL ZONDE! dat weet ik nu). Gelukkig kwam Veerle met het mooie idee om mijn ring aan te laten sluiten op die van hem zodat ik ze beide kan dragen. Wat het nog leuker maakt is dat als je de ring uit 98 omdraait er 86 staat, mijn geboortejaar!
Terug naar de andere ringdragers
Page updated
Report abuse