Speakers/Ομιλητές

Literacy and Representation in a Digital Age

Abstract

When creating cultural artifacts such as fanfiction, fan videos, and fan art, young people engage in a range of sophisticated literacy and technology-rich practices to convey specific messages to and open up conversations with their audiences. In this talk, we explore how online fandom, as an audience-driven, interactive form of cultural production, provides opportunities for young people to use literacy and technology to push back against and offer alternatives to stereotypical and normative discourses. We also explore how, given the affordances of an online publishing platform, audience members respond to and help shape such representations.

Presenter Bio

Jonathan Alexander is Chancellor's Professor of English at the University of California, Irvine. He is the author, co-author, co-editor of sixteen books, including, most recently, Writing Youth: Young Adult Fiction as Literacy Sponsorship. Committed to interdisciplinary troublemaking, Alexander works generally under the rubric of "writing studies" to explore the creation and uptake of "texts" as they perform different kinds of ideological work in specific contexts. His work has primarily focused on written and digital production in the extra-curriculum, such as self- and collectively-sponsored multimodal forms of composition, including "fan texts." More recently, he has turned his attention to many varied forms of life narrative as a rich mode of rhetorical and political engagement.

Γραμματισμός, τέχνη, ψηφιακότητα: θεωρήσεις της εκπαίδευσης με γυναίκες πρόσφυγες τον καιρό της πανδημίας

Literacy, arts, digitality: considering education with female refugees in COVID-19 times

Περίληψη:

Σε σχέση με την εκπαίδευση με τους πρόσφυγες όλων των ηλικιών, η πανδημία επέτεινε δυσκολίες και αποκλεισμούς που ήδη υπήρχαν. Υπογράμμισε τη ζωτικότητα της ψηφιακότητας και της πρόσβασης σε εξ αποστάσεως λύσεις (Dahya & Dryden-Peterson, 2017), που κι αυτή όμως ήταν ήδη έντονα παρούσα στην καθημερινότητα των προσφύγων, τόσο ως γέφυρα με άλλους χώρους (McPherson, 2015), όσο και ως διέξοδος ελπίδας από μια συχνά ζοφερή πραγματικότητα.

Για πρόσφυγες με περιορισμένη εμπειρία τυπικής εκπαίδευσης και γραμματισμού, η τέχνη και η δημιουργικότητα είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές κατευθύνσεις για μια εκπαίδευση σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης (Sinclair, 2001), όπως δείχνουν πρόσφατα ερευνητικά και εκπαιδευτικά έργα, όπως το “MEinART”, που χρηματοδοτείται από το ΕΛΙΔΕΚ (Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας) και υλοποιείται από το Εργαστήριο Ελληνικής Γλώσσας και Πολυγλωσσίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Το έργο MEinART ξεκίνησε στα τέλη του 2019 με τριετή διάρκεια και με στόχους: α) τη διερεύνηση των τρόπων με τους οποίους πολυγλωσσικές/διαγλωσσικές δημιουργικές πρακτικές συγκροτούν ταυτότητες γυναικών με προσφυγικό ή άλλο υπόβαθρο, β) τη διερεύνηση της αξίας της χρήσης καλλιτεχνικών και δημιουργικών εφαρμογών μέσω ΤΠΕ για την πολυγλωσσική/διαγλωσσική αυτο-έκφραση γυναικών, γ) τον σχεδιασμό εναλλακτικών (ψηφιακών, υβριδικών, με φυσική παρουσία) μαθησιακών χώρων που θα διευκολύνουν και θα αξιοδοτήσουν τις γυναικείες ταυτότητες.

Στην ομιλία αυτή θα αναδείξουμε αυτή τη σύνδεση πολλαπλών γραμματισμών (Masny, 2009) και μαθησιακών πρακτικών βασισμένων στην τέχνη και την ψηφιακότητα (Ο’Mara & Harris, 2014), θα προσεγγίσουμε κριτικά τις προκλήσεις και τους περιορισμούς που έθεσε εμφατικά η πανδημία στο έργο “MeInArt” που είχε κατεξοχήν προσφυγικούς καταυλισμούς ως χώρο εφαρμογής, ενώ θα συζητήσουμε και τις επιλογές για μερικό επανασχεδιασμό του έργου με την αξιοποίηση ψηφιακών πόρων τέχνης και γραμματισμού.

Abstract

The COVID-19 pandemic intensified existing difficulties and exclusions with regard to the education for refugees of all ages. It underlined the crucial role of digitality and access to remote solutions (Dahya & Dryden-Peterson, 2017), already strongly present in the daily lives of refugees, both as a virtual bridge to other places (McPherson, 2015) and as a way of hope out of an often-sad reality.

For refugees with limited experience in formal education and literacy, art and creativity are extremely effective directions for an education in emergency (Sinclair, 2001), as shown by relatively recent research and educational projects, such as “MEinART”, funded by ELIDEK (Hellenic Foundation for Research and Innovation) and implemented by the Lab of Greek Language and Multilingualism of the University of Thessaly.

“MEinART” started in the end of 2019 with a 3-year-long lifetime and its objectives are: 1. to investigate how multilingual/translingual creative practices shape identities of women with a refugee or another background; 2. to investigate the potential of using modes of art and creative applications of ICT for the multilingual/translingual self-expression of women speakers; 3. to design alternative (digital, blended and face-to-face) learning spaces that will facilitate and valorize women’s identities.

In this talk we will highlight the connection between multiple literacies (Masny, 2009) and arts-based and digital (Ο’Mara & Harris, 2014) learning practices in the context of refugee education, critically approach the challenges and limitations posed by the pandemic in the “MeInArt” project that had refugee camps as a main place of implementation, and discuss options for the partial redesign of the project by exploring digital art and literacy resources.

Σύντομο Βιογραφικό

Ο Γιώργος Ανδρουλάκης σπούδασε γλωσσολογία και κοινωνιογλωσσολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Paris 7. Εργάστηκε σε διάφορα Πανεπιστήμια της Γαλλίας και της Ελλάδας και σήμερα είναι Καθηγητής με γνωστικό αντικείμενο «Κοινωνιογλωσσολογία και οι εφαρμογές της στη διδακτική πράξη» στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Το Εργαστήριο Ελληνικής Γλώσσας και Πολυγλωσσίας, του οποίου είναι Διευθυντής, τιμήθηκε δύο φορές με το Ευρωπαϊκό Σήμα Γλωσσών, καθώς και με το βραβείο AMIF. Από το 2016 ως το 2018 διετέλεσε Αντιπρόεδρος Ακαδημαϊκών Θεμάτων και Διεθνών Σχέσεων του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.

Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του εστιάζονται σε ζητήματα επαφής γλωσσών σε μεταναστευτικές κοινότητες, γλωσσικής πολιτικής, διδακτικής των γλωσσών, και ανοικτής και εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Είχε την ευθύνη σε πάνω από δέκα διεθνή και εθνικά ερευνητικά προγράμματα, με έμφαση στη γλωσσική εκπαίδευση των μεταναστών/-ριών, με πιο πρόσφατο το: Creative Multilingualism: From Reality to Research to Education (MeInArt) (1η Προκήρυξη ερευνητικών έργων ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ για μέλη ΔΕΠ).

Presenter Bio

George Androulakis studied Linguistics and Sociolinguistics at the Universities of Athens and Paris 7 from 1985 to 1995, when he obtained his PhD on codeswitching in the discourse of the Greek community in Paris. He did postdoctoral research and taught linguistics, sociolinguistics and language teaching at seven Universities in France and in Greece. He is now Professor of Sociolinguistics and Language Teaching, and Director of the Greek Language and Multilingualism Lab (GLML) at the University of Thessaly. GLML was awarded the European language Label in 2012 and 2017, as well as the AMIF prize in 2015.

G.A. has been Visiting Professor at the Universities of Toronto, Strasbourg and Manchester. From 2016 to 2018 he served as Vice-President for Academic and International Affairs of the Hellenic Open University. His research interests include issues of language contact in migrant communities, language policy, task-based language teaching, intercultural education, as well as open and distance education. He was the academic coordinator of many European and Greek projects, and he has been invited several times by the European Commission and the Council of Europe as an expert and evaluator of language projects.

Literacy and Representation in a Digital Age

Abstract

When creating cultural artifacts such as fanfiction, fan videos, and fan art, young people engage in a range of sophisticated literacy and technology-rich practices to convey specific messages to and open up conversations with their audiences. In this talk, we explore how online fandom, as an audience-driven, interactive form of cultural production, provides opportunities for young people to use literacy and technology to push back against and offer alternatives to stereotypical and normative discourses. We also explore how, given the affordances of an online publishing platform, audience members respond to and help shape such representations.

Presenter Bio

Rebecca Black is an Associate Professor in the Department of Informatics at the University of California, Irvine. She is currently a co-investigator on the Pathway to Academic Success Project, focusing on helping students use technology and cognitive strategies to improve their academic literacy skills. She has published one book, Adolescents and Online Fanfiction, and multiple articles in such venues as Research in the Teaching of English, Journal of Educational Psychology, Journal of Literacy Research, and the Journal of Adolescent and Adult Literacy. Her research interests focus on understanding how technology and popular culture can promote language and literacy development.

Media literacy and media education in the age of digital capitalism

Abstract

The idea of ‘media literacy’ has a long history, but in recent years it has attracted growing interest, not only among educators but also among policy-makers. This is largely to do with the advent of digitization, and with some of the problems associated with it, especially so-called ‘fake news’. In this talk, I will suggest that we need to move beyond the emphasis on self-regulation that has become apparent in communications policy, and the superficial ideas about digital skills and internet safety to which it gives rise. I will propose that we should take a broader, more critical approach to the rise of ‘digital capitalism’, and to the ubiquity of digital media in daily life. What’s needed is a more ambitious and coherent approach to teaching about culture and communication much more broadly. However, I will also point to some of the challenges and constraints of implementing this approach in the current context of educational policy-making. While educators are seeking to respond to the challenges of the present and the future, educational policy is increasingly attempting to return to an imaginary past.

Presenter Bio

David Buckingham is an Emeritus Professor of Media and Communications at Loughborough University, UK, and a Visiting Professor at King’s College London. His research has focused on children and young people’s interactions with electronic media, and on media literacy education. He has directed more than 25 research projects on these issues, and been a consultant for bodies such as UNESCO, the United Nations, the European Commission, Ofcom, and the UK government.

David is the author, co-author or editor of 30 books and more than 220 articles and book chapters. His work has been translated into 15 languages. His key publications include Children Talking Television: The Making of Television Literacy (1993), After the Death of Childhood (2000), Media Education: Literacy, Learning and Modern Culture (2003), Beyond Technology: Children’s Learning in the Age of Digital Culture (2007), The Material Child: Growing Up in Consumer Culture (2011) and The Media Education Manifesto (2019). More information, as well as a blog and numerous essays and articles, can be found at: davidbuckingham.net.

Creativity and playfulness in data visualisation: Paving the way for new media by doing data differently

Abstract

It has long been argued that literacy education needs to be agile in responding to a shifting communicative landscape. In devising a literacy curriculum that accommodates new communicative practices, however, we also need to revisit some established ways of working in schools. In this presentation I argue that one area we need consider is the role of data. Data in schools tend to be used in limited ways linked primarily to attainment. This ‘data-fication’ of schooling has been strongly critiqued for its limiting impacts on policy and practice, pupils’ experience, the curriculum, teaching and learning, and teachers’ professional and personal lives. Specifically – through reliance on standardised assessments – attainment data tend to ‘fix’ literacy in certain ways which are at odds with the need for a literacy curriculum that is responsive to a changing communicative context, not least because they undermine teacher agency. There is a need therefore to expand what count as data in schools, to think creatively about how data are communicated, and to consider what data do when inserted differently into professional lives. In exploring such possibilities, in this presentation I report on a project that set out to ‘do data differently’ by inviting primary teachers to create, visualise and share their own data on what mattered to them in their everyday literacy teaching using a postcard format. I consider aspects of teachers’ responses to this project which included: impressionism, imperfection and subjectivity in data collection; complexity and opacity of visualisation; and professional discussion as drift. Rooted in a sociomaterial perspective and drawing on Latour’s ideas about immutable mobiles, I suggest that shifting the focus, visualisation and sharing of data can have ‘complicating effects’ which – through foregrounding the instability and partiality of data – can produce generative spaces for teachers’ professional dialogue. While the project itself did not focus on new communicative practices, it did raise important questions about the kinds of data needed to promote teacher agency and to pave the way for better integration of new media in the literacy classroom. I will, end, therefore, by identifying some possible directions for using data creatively and playfully in schools in the new media age.

Presenter Bio

Cathy Burnett is Professor of Literacy and Education at Sheffield Institute of Education, Sheffield Hallam University, UK, where she leads the Language and Literacy Education Research Group. Her research has focused predominantly on the relationship between new technologies and literacies within and beyond educational contexts from a sociomaterial perspective.

She has published widely for academic and professional readerships and her work features both in leading academic journals and teacher handbooks. Her recent books include New Media in the Classroom: Rethinking Primary Literacy (with Guy Merchant for Sage), Undoing the Digital: Literacy and Sociomaterialism (with Guy Merchant for Routledge), New Literacies around the Globe (with Julia Davies, Guy Merchant and Jennifer Rowsell for Routledge), The Case of the iPad: Mobile Literacies in Education (with Guy Merchant, Alyson Simpson and Maureen Walsh for Springer) and Literacy, Media, Technology: past, present and future (with Becky Parry and Guy Merchant for Bloomsbury).

She is on the editorial boards for Literacy and Journal of Early Childhood Literacy and the editorial review boards for Journal of Literacy Research and Australian Journal for Language and Literacy. She has also worked as a primary teacher, for various theatre-in-education companies, a local education service, and as a teacher educator (with a specialism in literacy education). She is current President of the United Kingdom Literacy Association.

Digital Literacy and the Role of the Language Teacher

Abstract

Internet is increasingly central to our daily lives, transforming the ways we access, use, and exchange information. It’s useful but also very complex. There are no editors, like in the old days, it’s expanding every second, everybody is a writer, so what is useful?

Reading online has become a common way to require information and to learn. This requires High-Level skills in questioning, locating, evaluating, synthesizing, and communicating. These skills are complex, and in some cases, unique to online reading and writing contexts. And new knowledge is needed. Online texts are very different from traditional texts. Online texts are non-linear, continually changing, multi-modal and multi-medial. And we have to be even more skillful in strategic reading and in metacognitive skills, like self-steering.

Looking at education, many of these skills and knowledge are only peripherally included in the curriculum and are not specifically addressed on reading assessments. As a result, they are not embedded into most literacy curricula nor systematically assessed by teachers. And we know that many ‘native digitals’ are not digital literate.

Maybe here are some dangers also. If we look at how we read from a neuro-psychological perspective, we may worry. Maryanne Wolf askes ‘will the next generation, adept in multitasking and quick access to multiple sources of knowledge, fail to fully develop their own ‘slower’, more demanding, deep reading process, such as critical reasoning and perspective taking, leaving them more vulnerable to false information’. Can we avoid this, and how?

We have to think about a new definition of literacy, and new skills, strategies, knowledge and behavior related to this. And let’s think together what this means for educators, curriculum developers, librarians, the social society and parents.

Presenter Bio

Jeroen Clemens focuses on digital literacy and language education. He graduated at the university of Groningen as a Language teacher, Linguist and Educational specialist. He has been working in education for over 40 years. Jeroen has been a Language Teacher (of Dutch), Teacher trainer, Head of the Language department of a National Institute for School Improvement and trainer/ coach.

Nowadays he works with teachers (language teachers only or a mixed group with additional teachers of other subjects) in teacher development teams (TDTs). They develop, research and implement materials and lesson plans, related to digital literacy in the language curriculum and on school level. He is also a consultant, working with the schoolmanagement, he gives lectures and workshops at conferences and in teacher training institutes, and writes articles and blogs.

He is involved in several European networks, as a member of FELA, and in ELINET as (co)chair Digital Literacy. See more information on his website (in Dutch and English) at https://jeroenclemens.nl.

Επαναπροσδιoρίζοντας το Όραμα για Διδασκαλία και Μάθηση στον Γραμματισμό στο Σημερινό Ψηφιακό Τοπίο

Re-Envisioning Literacy Teaching and Learning in Today’s Digital Landscapes

Περίληψη

Οι τρέχουσες ιδιάζουσες συνθήκες, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού (COVID-19), οδήγησε σε κολοσσιαίες αλλαγές στην εκπαίδευση σε όλο τον κόσμο (World Bank, 2020). Προκάλεσε το κλείσιμο των σχολείων για μεγάλο χρονικό διάστημα και αποκάλυψε δυνατότητες, κενά και ανάγκες για τον μετασχηματισμό της διδασκαλίας και της μάθησης. Λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού (COVID-19) και των Πολιτειακών νομοθεσιών, μερικοί μαθητές/μαθήτριες μαθαίνουν διαδικτυακά, άλλοι/ες δια ζώσης, σε μικτή μάθηση και άλλοι/ες σε ομάδες που αποτελούνται από παιδιά των οποίων οι γονείς μπορούν να προσλάβουν εκπαιδευτικούς για εξατομικευμένη διδασκαλία. Σύμφωνα με την UNESCO (2020), σχεδόν το 90% του παγκόσμιου μαθητικού πληθυσμού - πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο μαθητές/μαθήτριες σε 165 χώρες – διέκοψαν, λόγω της πανδημίας, τις συνήθεις μαθησιακές τους εμπειρίες.

Στη συγκεκριμένη παρουσίαση, θα επικεντρωθώ στο πώς η μαζική μετατόπιση στην ψηφιακή μάθηση συνεχίζει (α) να δημιουργεί νέες διαδικασίες και χώρους για τη μάθηση και εκπαίδευση στον γραμματισμό, (β) να προωθεί τη μεταγνωστική διαδικασία του «μαθαίνω πώς να μαθαίνω» και να αναπτύσσει δεξιότητες γραμματισμού σε έναν εξαιρετικά ψηφιακό κόσμο, (γ) να καθιστά τις δεξιότητες ψηφιακού γραμματισμού έναν κοινό τόπο σε διάφορους τομείς και (δ) να απαιτεί μια προσέγγιση σχεδιαστικής σκέψης για την ανάπτυξη και την εφαρμογή ευέλικτων εκπαιδευτικών λύσεων για τον γραμματισμό και τη μάθηση στα ραγδαίως μεταβαλλόμενα τοπία, που επέφερε η πανδημία του κορωνοϊού COVID-19.

Abstract

The current great disruptor, the COVID-19 pandemic, resulted in colossal changes to education around the world (World Bank, 2020). It brought about long-term school closures and it exposed strengths, gaps, and needs for transforming teaching and learning. Because of COVID-19 and state legislations, some students are learning online, others in person, in blended learning, and others in pods made up of children whose parents can afford to hire personal teachers. According to UNESCO (2020), nearly 90% of the world’s student population--over 1.5 billion learners in 165 countries--have had their learning experiences disrupted as a result of the COVID-19 pandemic.

In this presentation, I will focus on how the widespread transition to digital learning continues to (a) create new processes and spaces for literacy teaching and learning, (b) call for learning how to learn and develop literacy skills in a highly digital world, (c) make digital literacy skills a common theme across sectors, and (d) warrant a design thinking approach to developing and implementing flexible educational solutions for literacy and learning for the rapidly changing landscapes of the COVID-19 pandemic.

Presenter Bio

Vassiliki “Vicky” Zygouris-Coe is currently a Professor of Reading Education and Associate Director of the School of Teacher Education at the University of Central Florida (UCF), where she has taught undergraduate and graduate-level literacy courses for several years. Her interests are in disciplinary literacy, literacy teacher education, professional development, online learning, and the intersection between literacy and technology. She has been conducting professional development in school districts in various states and has provided leadership in the development of intensive reading programs in secondary schools and professional development for teachers in grades K-12.

She has received over $9,000,000 in research and funded literacy projects. As part of a currently-funded National Science Foundation project ($300,000.00), she is collaborating with an interdisciplinary team that is researching the role of disciplinary literacy in the preparation of preservice secondary science teachers. Her research has been published in The Reading Teacher, Journal of Adolescent and Adult Literacy, Reading & Writing Quarterly, Journal of Reading Education, Reading Horizons, Childhood Education, Topics in Language Disorders, Early Childhood Education Journal, The International Journal of Qualitative Studies in Education, Focus in the Middle, Journal of Technology and Teacher Education, and The International Journal of E-Learning, among others. She has served as co-editor of the Literacy Research and Instruction journal (2010-2017), associate editor of the Florida Educational Leadership journal, and former associate editor of the Florida Association of Teacher Educators journal. Her recent book is published by Routledge and is titled, Teaching Discipline-Specific Literacies in Grades 6-12: Preparing Students for College, Career, and Workforce Demands.

Also, Dr. Zygouris-Coe is the developer (Co-PI with Dr. Donna Baumbach, 2002-2004; PI: 2004-2010) of Florida’s first large-scale professional development in reading (Florida Online Reading Professional Development [FOR-PD]) for K-12 teachers that serviced 44,344 educators from 2003-2010 and continues to be offered through the Florida Department of Education (FLDOE) to all certified Florida K-12 teachers. Dr. Zygouris-Coe has been a leader in Florida statewide literacy initiatives and has been collaborating with the FLDOE in consulting, reviewing, and participating in core statewide literacy initiatives for K-12 and teacher education sectors for several years.

Το Γλωσσικό Μάθημα μετά την Πανδημία: Τι Μάθαμε για τον Γραμματισμό όταν Μείναμε Σπίτι

Literacy Education after the PandemicCovid-19: What we Learned about Literacy when we Stayed Home

Περίληψη

Ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας του γραμματισμού είναι ένα σημαντικό θεωρητικό έργο των τελευταίων τριών δεκαετιών. Χάρη στη δουλειά πολλών ειδικών, αναγνωρίζουμε πλέον ότι ο γραμματισμός περιλαμβάνει σημειωτικά συστήματα εκτός της γλώσσας και ότι είναι μια κοινωνικοπολιτισμικά τοποθετημένη ανθρώπινη πρακτική. Έχουμε επίσης διευρύνει τον όρο από ενικό σε πληθυντικό αριθμό, ώστε να περιλαμβάνει τους πολλαπλούς τοποθετημένους γραμματισμούς σε διάφορες σφαίρες χρήσης, και αναγνωρίζουμε πως η αλληλεπίδραση ανάμεσα στις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών και την ανθρώπινη δραστηριότητα δια/μορφώνει τοn γραmματισμό μέσω της εμφάνισης υβριδικών ή νέων μορφών, πρακτικών και χώρων γραμματισμού. Ως εκ τούτου, οι Leu et al. (2004) περιγράφουν τον γραμματισμό ως ένα δεικτικό όρο «του οποίου οι έννοιες αλλάζουν ταχέως καθώς αλλάζει το περιβάλλον» (σελ. 1150).

Όταν η πανδημία COVID 19 άρχισε να εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο την άνοιξη του 2020, κληθήκαμε να μείνουμε σπίτι, να κρατάμε κοινωνικές αποστάσεις και να φοράμε μάσκες. Τα σχολεία, οι επιχειρήσεις και οι δημόσιοι χώροι έκλεισαν ή αναμόρφωσαν σημαντικά τις δραστηριότητές τους, και οι άνθρωποι, που δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν δια ζώσης όπως στο παρελθόν, διερεύνησαν εναλλακτικούς τρόπους για αλληλεπίδραση και διατήρηση οικειότητας και του αισθήματος κοινότητας. Αν και η εμπειρία ήταν οδυνηρή και αγχωτική, η πανδημία δημιούργησε μια δυναμική μεθοριακή περιοχή για τους γραμματισμούς μας, αναδεικνύοντας τη δεικτική τους φύση: χρειαστήκαμε να επινοήσουμε και να διαπραγματευτούμε νέες κοινωνικοπολιτισμικές πρακτικές, αξιοποιώντας νέες τεχνολογίες στα πλαίσια φυσικών χώρων με θολά όρια ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο.

Η σχολική εκπαίδευση αποτελεί μία τέτοια δυναμική μεθόριο, καθώς παραδοσιακά κείμενα, εκπαιδευτικές στρατηγικές και πρακτικές εμπλοκής των μαθητών αποδείχτηκαν ιδιαίτερα αναποτελεσματικά στα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα που διαμορφώθηκαν από την πανδημία. Ανταποκρινόμενοι/ες, οι εκπαιδευτικοί, τα παιδιά και οι οικογένειές τους έσπρωξαν δημιουργικά τα όρια ψηφιακών πλατφορμών, για να κατασκευάσουν νέες κοινωνικοπολιτιστικές πρακτικές για τους σχολικούς γραμματισμούς. Σε αυτήν την παρουσίαση, θα εντοπίσω και θα επεξηγήσω πρακτικές γραμματισμού που (α) έχουν επεκτείνει τις μορφές κειμένου και τις τροπικότητες που θεωρούνται θεμιτά αντικείμενα διδασκαλίας και εργαλεία γραμματισμού, (β) προσφέρουν ενδυναμωμένους ρόλους στα παιδιά για την ανάλυση κειμένων και πρακτικών γραμματισμού, (γ) επιφέρουν κινήσεις εκδημοκρατισμού στους επικοινωνιακούς ρόλους των εκπαιδευτικών και (δ) προσκαλούν και υποστηρίξουν την κριτική ανάλυση του λόγου και του κόσμου. Αν και οφείλουν την ανάδυσή τους στα συγκείμενα που διαμορφώθηκαν από την πανδημία COVID-19, αυτές οι πρακτικές αντιπροσωπεύουν πολλά υποσχόμενες κατευθύνσεις στη γλωσσική εκπαίδευση και οφείλουμε να τις μεταφέρουμε στις μετά- COVID τάξεις μας.

Abstract

Over the past three decades we have grappled with redefining literacy. Thanks to the work of many literacy scholars, we now understand literacy to involve communication modes beyond language and to be a socioculturally situated human endeavor. We have also expanded the singular form of the word to its plural to accommodate for the multiple situated literacies of different spheres of use, and we recognize how the interplay between the affordances of new technologies and human activity re-shapes literacy through the emergence of hybridized or new literacy forms, practices, and spaces. Indeed, Leu et al. (2004) describe literacy as deictic; a notion “whose meanings change rapidly as [its] context changes” (p. 1150).

When the COVID 19 pandemic began spreading around the world in the spring of 2020, people were asked to stay home, social distance, and wear masks. Schools, businesses, and public spaces closed or significantly changed their operations while trying to pursue their missions. And people, who could not meet face to face as they had in the past, explored alternative ways to interact with each other and sustain a sense of intimacy and community. Though agonizing and stressful, in many ways, the pandemic created a dynamic frontier for our literacies, reinforcing their deictic nature: people found themselves having to invent and negotiate new sociocultural practices while leveraging new technologies and media in physical spaces characterized by blurred private/public boundaries.

Schooling was one such dynamic frontier where traditional texts, instructional strategies and student engagement practices were woefully ineffective in the contexts shaped by the pandemic. In response, teachers, students, and families creatively stretched the boundaries of digital platforms to construct new sociocultural practices of school-based literacies. In this presentation, I will identify and illustrate literacy practices that (a) productively expanded the textual forms and modalities understood as “proper” curricular resources and literacy tools, (b) afforded diversified, agentive options to students for analyzing and responding to those resources, (c) effected democratizing movements in the discursive roles of teachers, and (d) invited and supported critical considerations of the word and the world. Though born of the necessities shaped by the COVID-19 pandemic, such practices represent promising directions in literacy education and deserve a place in how we do literacy in the post-COVID classroom.

Presenter Bio

A former elementary school teacher, Dr. Hadjioannou holds a Bachelor in the Sciences of Education from the University of Cyprus; a Master of Education from the University of Florida; and a Ph.D. in Instruction and Curriculum (specialization: Language Arts/Literacy) also from the University of Florida. She is currently an Associate Professor of Language and Literacy Education at Penn State University’s Harrisburg campus.

In her teaching, Dr. Hadjioannou works with preservice and inservice teachers through a variety of courses on language and literacy methodology. Dr. Hadjioannou’s research is theoretically informed by social constructivist theories and by Bakhtin’s notion of dialogism. Her work focuses on literacy methodology through the study of classroom discourse and the analysis of exemplary practices in the language arts classroom; the preparation of teachers to effectively work with diverse students, including emergent bilinguals; and children’s literature as both a product and a driver of our literacies.

Dr. Hadjioannou’s work has appeared in various scholarly journals such as the American Educational Research Journal, the Early Education and Development Journal, Current Issues in Language Planning, Classroom Discourse and Teachers and Teaching: Theory and Practice. She has also contributed children's book reviews to the Dragon Lode. In 2019, she co-authored Translanguaging for Emergent Bilinguals with D. Fu and X. Zhou (published by Teachers College Press) and her guest edited issue on Translanguaging Practice in Diverse Contexts (with D. Fu) for Applied Linguistics Review is set to be published in 2021. She has served as proposal co-author and administrative team member for two hybrid professional development programs funded by the Office of English Language Acquisition (OELA – U.S. Department of Education): (a) the Modular Design for English Language Learner (MODELL) Instruction Program (total award: 1.3 million dollars) and (b) and Collaborative Teaching for English Language Learners (CTELL) (total award: 1.6 million dollars).

Dr. Hadjioannou is currently vice president of the Children's Literature Assembly of the National Council of Teachers of English and serves as co-editor of the CLA Blog. She is a founding member of the Biography Clearinghouse and an editorial board member of the Journal of Adolescent & Adult Literacy.

Critical literacy education in an age of alternative facts and conspiracy theories

Abstract

In 2002, I raised the specter of the kinds of unreason that would present a challenge to critical literacy education, where unconscious affects and conscious desires could over-ride critical thought. Little did I imagine a world in which lies, disinformation, alternative facts and conspiracy theories would hold sway. At that time it was inconceivable that distrust in science (fostered by both the right and the left, although for different reasons) would constitute an existential threat to life itself. Nor did I imagine that algorithms would assign all of us to different echo chambers which would feed us opinions to coincide with our beliefs, and restrict our access to other perspectives. Nor did I imagine that white nationalists would stridently claim their supremacy; or that the threat of violence could hide so openly. This presents a particular challenge to the project of education and the achievement of a more just society. If there is no agreement about what constitutes knowledge, justice or equality, what are the epistemological and moral ground for teachers to stand on? This paper considers the extent to which a critical literacy approach to education can rise to the challenge of these times.

Presenter Bio

Hilary Janks is Professor Emerita in the School of Education at the University of the Witwatersrand, Johannesburg, South Africa. She is the author of Literacy and Power (2010) and the editor and author of Doing Critical Literacy (2014). Her teaching and research are in the areas of language education in multilingual classrooms, language policy, critical literacy and she is currently researching literacies in early childhood. Her work is committed to a search for equity and social justice in contexts of poverty. Her work can be found at https://hilaryjanks.co.za

Ψηφιακά μέσα, μάθηση και σχολείο: ανάδειξη της πολυπλοκότητας του ζητήματος με αφετηρία την εμπειρία της τηλεκπαίδευσης

Digital media, learning and schooling: revealing the complexity of the issue based on the experience of Covid-19

Περίληψη

Η περίοδος της υποχρεωτικής λειτουργίας των σχολείων από απόσταση λόγω του Covid-19 αποτελεί καμπή στη συνεχή προσπάθεια των τελευταίων δεκαετιών για εκτεχνολόγηση της εκπαίδευσης, αφού τα ψηφιακά μέσα αποτέλεσαν το υποχρεωτικό περιβάλλον για την καθημερινή μαθησιακή διαδικασία. Από την άποψη αυτή, η συγκεκριμένη περίοδος αποτέλεσε, πέραν των άλλων, και ένα υποχρεωτικό πείραμα μεγάλης διάρκειας και το κρίσιμο ερώτημα στο οποίο θα επιχειρήσει να απαντήσει η παρούσα ανακοίνωση είναι: Τι μπορούμε να μάθουμε από την εμπειρία αυτή σε επίπεδο θεωρίας, διδακτικής πράξης αλλά και εκπαιδευτικής πολιτικής;

Προκειμένου να συνεισφέρω στην απάντηση του ερωτήματος αυτού, θα χρησιμοποιήσω δεδομένα από ευρείας έκτασης έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα κατά την περίοδο Μαρτίου – Δεκεμβρίου 2020 (ημερολόγια 25 εκπαιδευτικών και 10 Συντονιστών Εκπαιδευτικού Έργου, ερωτηματολόγιο σε 912 παιδιά, δεδομένα από διαδικτυακές κοινότητες εκπαιδευτικών), διάστημα που τα σχολεία λειτούργησαν για μεγάλο διάστημα από απόσταση. Στην παρούσα ανακοίνωση θα εστιάσω στο γεγονός ότι, όπως προκύπτει από τα δεδομένα μας, κατά τη συγκεκριμένη περίοδο μεγάλο μέρος παιδιών, κυρίως από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, συμμετείχε στη μαθησιακή διαδικασία μέσω κινητού τηλεφώνου και θα επιχειρήσω να απαντήσω στο γιατί συνέβη αυτό και στο τι ακριβώς αναδεικνύει.

Προκειμένου να απαντήσω στο ερευνητικό αυτό ερώτημα, χρησιμοποιώ συνδυασμό θεωριών με βάση τις οποίες κατανοώ τις συγκεκριμένες επιλογές των παιδιών ως μέρος μιας πολυσύνθετης και πολυεπίπεδης πραγματικότητας. Ειδικότερα, θεωρώ ότι η ευρεία χρήση των κινητών τηλεφώνων για τη συμμετοχή στη μαθησιακή διαδικασία από απόσταση μπορεί να κατανοηθεί ως μια πολυστρωματική πρακτική (nexus practice) (Scollon & Scollon 2004, Blommaert 2010, Koutsogiannis et al. 2020), στην οποία συνυπάρχουν πλήθος παραμέτρων, λόγων και τεχνολογιών που σχετίζονται είτε με την εκπαιδευτική πραγματικότητα (π.χ. κυρίαρχες διδακτικές πρακτικές στο ελλαδικό σχολείο) είτε με την έλλειψη υποδομών είτε με το γεγονός ότι τα κινητά είναι ελκυστικά μέσα πρακτικής γραμματισμού στα παιδιά είτε με ιστορικού τύπου μεταβολές, οι οποίες εκφράζουν μια αλλαγή στο είδος των υποκειμένων που η εποχή μας σταδιακά δημιουργεί.

Με αφετηρία τη συγκεκριμένη ανάλυση, θα συζητήσω την ανάγκη μετάβασης από αποσπασματικού τύπου προσεγγίσεις σε διάφορα επίπεδα (θεωρίες του γραμματισμού, σπουδές στις πλατφόρμες, εκπαιδευτική τεχνολογία, εκπαιδευτική πολιτική) προς πιο ολιστικές προσεγγίσεις, ευαίσθητες στην ανάδειξη της πολυπλοκότητας της εποχής μας αλλά και του εκπαιδευτικού γίγνεσθαι.

Abstract

The period of enforced distance operation of schools amidst the Covid-19 pandemic represents a significant milestone in the ongoing efforts of the last decades aiming at the digitization of schooling, particularly considering that in this last year digital media have become the obligatory environment for daily literacy practices and learning processes. In this broader framework, the crucial question that this presentation attempts to answer is the following: What can we learn from this experience at the level of theory, teaching practice and educational policy?

To answer this question, I will use data from a large-scale research project conducted in Greece during the period of March-December 2020 (25 teacher diaries and 10 School Coordinator diaries, 912 questionnaires completed by children, and data from online teacher communities), when Greek schools operated remotely for an extended period of time. Drawing on our data, in this presentation, I will focus on the fact that, during this period a very high percentage of children, mainly from Secondary Education, participated in the remote learning process via mobile phones, a rather unexpected learning practice which I will try to explain.

In my attempt to address this issue, I use a combination of theories, understanding this specific choice of children as part of a complex and multi-layered local and global reality. In particular, our findings support the idea that the wide use of mobile phones for participation in the distance learning process can be understood as part of a nexus practice (Scollon & Scollon 2004, Blommaert 2010, Koutsogiannis et al. 2020), in which a number of parameters coexist: the Greek educational and economic reality, the fact that mobile phones act as attractive literacy practice environments for children, and the fact that mobile phones are strongly connected to the new kind of subjectivity that children perform in the era of digital capitalism.

Based on this analysis, I will discuss the need to go beyond approaches that rely on particular scientific traditions (literacy theories, platform studies, educational technology) to a more holistic perspective, oriented to capturing the complexity in the use of digital media in educational settings.

Σύντομο Βιογραφικό

Ο Δημήτρης Κουτσογιάννης είναι καθηγητής στον Τομέα Γλωσσολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., αναπληρωτής πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας και μέλος της επιστημονικής ομάδας του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων - Διόφαντος. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις του εστιάζονται σε τομείς της Εκπαιδευτικής Γλωσσολογίας (π.χ. γλωσσική εκπαίδευση, μελέτη του εκπαιδευτικού λόγου, μελέτη των εξωσχολικών πρακτικών γραμματισμού των παιδιών, ψηφιακός γραμματισμός) και αξιοποιεί επιστημονικές παραδόσεις κυρίως από τους χώρους της Κριτικής Ανάλυσης Λόγου, της Κοινωνικής Σημειωτικής, των Σπουδών στο Γραμματισμό, της Θεωρίας της Πολυπλοκότητας και της κριτικής κοινωνιογλωσσολογικής παράδοσης, γενικότερα. Δραστηριοποιείται ιδιαίτερα στο χώρο της αξιοποίησης των ψηφιακών μέσων στη γλωσσική εκπαίδευση και έχει συνδημιουργήσει το διεθνές Special Interest Group «Technology and Literacy Education» (SIG TALE).

Σε πιο πρακτικό επίπεδο ασχολείται με την ανάπτυξη ψηφιακών περιβαλλόντων για την ελληνική γλώσσα (υπεύθυνος της Πύλης για την ελληνική γλώσσα: www.greek-language.gr), με την επιμόρφωση εκπαιδευτικών (υπεύθυνος για την επιμόρφωση των φιλολόγων στη διδακτική αξιοποίηση των ψηφιακών μέσων και την ανάπτυξη του σχετικού επιμορφωτικού υλικού σε συνεργασία με το ΙΤΥΕ-Διόφαντος) και με την ανάπτυξη περιβαλλόντων για νέας μορφής επιμορφώσεις, όπως η δημιουργία διαδικτυακών κοινοτήτων εκπαιδευτικών.

Κατά την τρέχουσα περίοδο (2020-2023) διεξάγει δύο ευρείας έκτασης έρευνες: η μία αφορά τη λειτουργία του ελλαδικού σχολείου κατά την περίοδο του Covid-19 και η άλλη τις πρακτικές γραμματισμού παιδιών Ελλήνων που μετανάστευσαν στην Αυστραλία και στη Γερμανία κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης (http://migrant.web.auth.gr/).

Presenter Bio

Dimitrios Koutsogiannis is a Professor at the Faculty of Philosophy, Aristotle University of Thessaloniki, Department of Linguistics. His research and teaching focus on Modern Greek language and literacy education, teacher education, children’s literacy practices and educational discourse analysis and he employs theories from the critical sociolinguistics tradition, the Complexity Theory and the New Literacy Studies. His main focus is on the use of digital media in literacy education and he is co-founder of ARLE’s Special Interest Group “Technology and Literacy Education” (SIG TALE).

Currently (2020-2023), he co-ordinates two large-scale research projects: the first focuses on the Greek educational system during the period of the Covid-19 pandemic and the second on the digital literacy practices of children from Greek diasporic background living in Australia and Germany (http://migrant.web.auth.gr/en/home-page/).

Relational entanglements of children’s ecological imagination: An investigation into augmented storying

Abstract

My presentation brings empathy to the centre of literacy practice and inquiry by underscoring its importance in our precarious times as a collective and personal resource for socio-ecological justice, future-making and hope. I will be drawing on a program of research situated in a Finnish primary school and its surroundings that investigates how cultural nature stories and children’s use of a novel augmented story-crafting technology can create opportunities for children to immerse in nature and to engage in empathetic encounters with the human and more-than-human worlds. This research moves beyond human-centric notions of empathy, and applies sociomaterial theorising that defines empathy as relational and emergent across human–material–spatial–temporal assemblages. The presentation shows the potential of sociomaterial theorising to change the way we think about stories, technology and children’s encounters with the world, using empathy as a framework. It re-emphasises the importance of this approach for understanding and working with children to understand - and care for- the world.

Presenter Bio

Dr. Kristiina Kumpulainen is Professor of Education at the University of Helsinki, Finland and Associate Professor of Educational Technology and Learning Design at Simon Fraser University, Canada. She has published widely on communication, learning and education in the digital age including publications on multiliteracies, digital literacies and learning, as well as agency and identity. She currently leads the ‘ECHOing: Enriching Children’s Ecological Imagination’ research group whose work is funded by KONE foundation, Maj and Tor Nessling foundation and Australian Research Council.

Transmediation using Virtual Reality Technology

Abstract

Research has examined how children shift meanings across sign systems before they have mastered formal writing skills, yet virtual reality (VR) environments offer new affordances for transmediation. This presentation shares classroom research that examined how elementary students translated ideas from story writing to immersive virtual reality painting wearing a VR headset and motion sensors. This shift highlighted a lack of equivalence between the sign systems involving more than the simple reproduction of story content. The immersive technology involved transformed meanings through a different and previously unexplored virtual materiality.

Presenter Bio

Kathy A. Mills is Professor of Literacies and Digital Cultures at the Institute for Learning Sciences and Teacher Education, Australian Catholic University, Brisbane. Professor Mills’ leading research examines gaps in current knowledge and educational uses of digital media for literacy. Current Australian Research Council Future Fellow and President of the AERA, Writing and Literacies Executive (2017-2019), Kathy has published over 100 academic works, gaining numerous international research awards, fellowships, grants, and research leadership roles.

Digital literacy for Children: latest developments of a moving agenda

Abstract

The presentation will focus on children digital literacy, starting from the 2019 report by UNICEF and moving into the latest results of the ELINET working group on digital literacy for young children. Some recent initiatives will be presented, showing how the issue is increasingly getting policy attention, in line with the augmented use of digital devices connected to the COVID emergency. The issue of critical digital literacy for children will be put forward and discussed.

Presenter Bio

Fabio Nascimbeni is the co-coordinator of the Working Group on Digital Literacy of ELINET, the European Literacy Policy Network, as well as a Senior Fellow of the European Distance and eLearning Network (EDEN), a fellow at the Centro de Estudos sobre Tecnologia e Sociedade of the University of Sao Paulo (USP) in Brazil and at the Nexa Centre of the Politecnico di Torino. He has been active in the field of learning innovation and digital literacy since 1998, by designing and coordinating more than 40 research and innovation projects and promoting European and international collaboration in different areas, from school education to higher education, to lifelong learning, to ICT research. He has authored the UNICEF Scoping Paper on Children Digital Literacy.

Το Ψηφιακό Μουσείο Ελληνικής Μετανάστευσης στον Καναδά: γειώνοντας την διαδικτυακή εκπαίδευση της κοινότητας

The Virtual Museum of Greek Immigration to Canada: grounding the digital education of a community

Περίληψη

Το πρόγραμμα Immigrec (Μετανάστευση και Γλώσσα στον Καναδά: Έλληνες και Ελληνο-Καναδοί, Anastassiadis et al. 2017) αποτελεἰ μια διεπιστημονική προσπάθεια καταγραφής της ιστορίας του δεύτερου κύματος της ελληνικής μετανάστευσης στον Καναδά. Αφορά στην περίοδο 1945 έως 1975, κατά την οποία περισσότεροι από 100.000 Έλληνες εγκαταστάθηκαν σε ολόκληρο τον Καναδά, και κυρίως στο Τορόντο και το Μόντρεαλ. Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2016 με χρηματοδότηση από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και τη συμμετοχή τριών καναδικών πανεπιστημίων (McGill, Simon Fraser και York) και του Πανεπιστημίου Πατρών. Η πρώτη φάση της έρευνας, δηλαδή αυτή της συλλογής υλικού, ολοκληρώθηκε το 2019 και συγκέντρωσε περίπου 350 ώρες ηχογραφήσεων καθώς και ταξιδιωτικά έγγραφα, φωτογραφίες, επιστολές, αποκόμματα εφημερίδων, κοινοτικές εκδόσεις κ.λπ. Η ομάδα των ερευνητών περιλαμβάνει καθηγητές και μεταπτυχιακούς φοιτητές στην ιστορία (McGill και York) και καθηγητές και μεταπτυχιακούς φοιτητές γλωσσολογίας (Πανεπιστήμιο Πατρών και Simon Fraser). Στόχος του προγράμματος είναι να εξεταστούν ενδελεχώς οι ιστορικές, γλωσσικές, πολιτικές και ανθρωπολογικές πτυχές των ελληνοκαναδικών κοινοτήτων προκειμένου να κατανοήσουμε πώς αυτές αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και πώς διαμορφώνουν την ελληνοκαναδική ταυτότητα.

Στην παρουσίασή μου θα μιλήσω για το εικονικό μουσείο το οποίο είναι το κύριο εργαλείο που δημιουργήσαμε για τη διάδοση του αρχειακού υλικού αλλά και των ευρημάτων της έρευνάς μας στο ευρύ κοινό και κυρίως στις ελληνοκαναδικές κοινότητες. Αφού παρουσιάσω το σκεπτικό στο οποίο βασίζεται η οργανωτική διάρθρωση του μουσείου, και επιδείξω μερικά από τα εκθέματά του, θα σταθώ στην περιγραφή της κατασκευής της βάσης δεδομένων που αποτελεί το κύριο θεμέλιο της όλης προσπάθειας. Τέλος, θα συζητήσω τους τρόπους με τους οποίους το εικονικό μουσείο και το έργο γενικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εκπαιδευτικά εργαλεία για να εξυπηρετήσουν τις ελληνοκαναδικές κοινότητες που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν χάσει τη γεωγραφική τους συνοχή. Θα δώσω ιδιαίτερη έμφαση στους τρόπους με τους οποίους το εικονικό μουσείο μπορεί να συμπληρώσει άλλα διαδικτυακά εργαλεία ψηφιακής μάθησης τα οποία αναπτύσσουμε στο SFU για πάνω από 20 χρόνια.

Abstract

The project Immigrec (Immigration and Language in Canada: Greeks and Greek-Canadians, Anastassiadis et al. 2017), is an interdisciplinary project which aims to document the second wave of Greek immigration to Canada. This is roughly the period 1945 to 1975, when more than 100,000 Greeks settled across Canada, but mostly in Toronto and Montreal. The project began in 2016 with funding from the Stavros Niarchos Foundation and the participation of three Canadian universities (McGill, Simon Fraser and York) and the University of Patras. Its first phase, that of material collection was completed in 2019, amassing some 350 hours of recordings, as well as travel documents, photographs, letters, newspaper clippings, community publications etc. The team of researchers comprises professors and graduate students in history (McGill and York) and professors and graduate students of linguistics (Patras and Simon Fraser). The project is thus fundamentally an interdisciplinary effort which aims to examine Greek-Canadian communities from historical, linguistic, political and anthropological perspectives in order to understand how these aspects of the communities interact with each other and how they shape Greek-Canadian identity.

In this presentation I will discuss the main tool for dissemination of the material collection and the findings of our research to the public which is the virtual museum. I will describe the database that is the main foundation of the museum, the thinking behind the presentational organization of the museum, as well as provide a tour of its exhibits. Finally, I will discuss the ways in which the virtual museum and the project in general can be used as educational tools to serve a community that has become more and more dispersed. I will place particular emphasis on the ways in which the virtual museum can complement other online tools such as the computer assisted online learning tools that we have been developing at SFU for over 20 years.

Σύντομο Βιογραφικό

Ο Παναγιώτης Παππάς είναι καθηγητής γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser στο Βανκούβερ του Καναδά. Αποφοίτησε από το St John’s College στην Ανάπολη των Η.Π.Α. και έκανε τις διδακτορικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Ohio State. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Texas A&M καθώς και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Η έρευνά του επικεντρώνεται στον τομέα της γλωσσικής ποικιλότητας και γλωσσικής αλλαγής στα Ελληνικά, κυρίως στο πλαίσιο της ποσοτικής γλωσσολογίας. Μέσω των διατριβών των φοιτητών του έχει ερευνήσει και τη σχέση γλώσσας και εθνικότητας στα Αγγλικά του Βανκούβερ. Από το 2002 μέχρι το 2006 ήταν επικεφαλής του προγράμματος Οδυσσέας, ενός έξυπνου διαδικτυακού προγράμματος εκμάθησης Ελληνικών. Τέλος, έχει ηγηθεί πρωτοβουλιών για τη διδασκαλία της ακαδημαϊκής γραφής, την εφαρμογή της αξιολόγησης καθηγητών και μαθημάτων από τους φοιτητές, και κατά της εγκατάλειψης των σπουδών από φοιτητές.

Presenter Bio

Dr. Pappas is Professor of Linguistics at Simon Fraser University in Vancouver British Columbia, Canada. They received a B.A. from St John’s College in Annapolis MD, and a PhD in Linguistics from The Ohio State University. They have also taught as a visiting professor at Texas A&M University and the University of Cyprus. Dr. Pappas’ area of research is language variation and change, mostly within the framework of variationist linguistics, and chiefly on the Greek language. Through their student’s work, they have also studied language and ethnicity in Vancouver English. From 2002 to 2006 he was in charge of the Odysseas program, an online intelligent language tutor for learning Greek. Dr. Pappas has also led initiatives focusing on writing in the disciplines, student retention, and the implementation of student evaluation of teaching policies.

Children’s play and literacy practices in the context of digital media, including in pandemic times

Abstract

This talk will describe active new literacy practices in which particular strategic dispositions and skills are employed by children of primary and lower secondary age (5 – 14) to represent identity, affiliation and cultural capital. Drawing on, amongst others, an ethnographic approach to data collection in ‘Playing the Archive’, a project on children’s playground games, it will consider these in the light of theories of both play and media literacy. The presentation will also discuss the ongoing research project, The Play Observatory, funded in the UK by the ESRC, which aims to enable children to record their experiences of play of all kinds, onscreen and offscreen, during the periods of lockdown. There will be time to show examples of work in media and play of various kinds and hopefully to discuss them in the context of new literacies and related domains.

Presenter Bio

John Potter is Professor of Media in Education at the University College London Institute of Education, based at the UCL Knowledge Lab. His research, teaching and publications are in the fields of new literacies, media education, play on and offscreen, theories of curation and agency in social media, and the changing nature of teaching and learning in the context of digital media. He is interested in the co-production of research with children and young people and uses participatory, ethnographic and multimodal research methods. He worked previously as a primary school teacher in East London, then as a local authority education advisor and a teacher educator.

John is co-editor of the journal Learning Media and Technology and an executive member of the UK Media Education Association, a member of the research committee of the UK Literacy Association and a fellow of the Royal Society of the Arts. He is the co-author, with Professor Julian McDougall, of Digital Media, Culture and Education and several other books and papers which explore the contemporary, lived experience of digital media in the context of learning and teaching. His current research is focused on the impacts of lockdown during the pandemic on children’s play and wellbeing and is leading the establishment of a ‘Play Observatory’ to enable children to record examples of different forms of play, on and off-screen, of all kinds, at this unique moment in history.

Profiles:

ORCID https://orcid.org/0000-0001-8762-944X

UCL https://iris.ucl.ac.uk/iris/browse/profile?upi=JPPOT87

Μετάβαση προς τα τεταρτογενή ψηφιακά μέσα και τη χωροχρονική αποπλαισίωση της διδασκαλίας

Transition towards the fourth generation of digital media and the spatio-temporal decontextualization of teaching.

Περίληψη

Η εισήγηση αναφέρεται στη διαδικασία μετάβασης που διαμορφώνεται με την ένταξη των ψηφιακών Μέσων στην Εκπαίδευση. Υπό το πρίσμα μιας σύντομης κοινωνικο-ιστορικής αναδρομής γίνεται εμφανές ότι η ένταξη των ψηφιακών Μέσων εναρμονίζεται με μοντέλα οργάνωσης της κοινωνίας, καθώς η "εναρμονισμένη" επιλογή τους είναι λειτουργική και το μιντιακό περιβάλλον που καθιερώνεται διαμορφώνει ένα νέο μιντιακό οικοσύστημα. Τα ψηφιακά μέσα προσδιορίζονται ως ιδιαίτερα πολιτισμικά τεχνουργήματα, και σκιαγραφούνται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και οι εξελίξεις στον χώρο της εκπαίδευσης που θέτουν συνεχώς και επιτακτικά νέες προκλήσεις και ζητήματα προς επίλυση.

Η εισήγηση δομείται σε τέσσερις ενότητες. Η πρώτη αναφέρεται στη χωροχρονική αποπλαισίωση της διδασκαλίας. Η δεύτερη παρουσιάζει τις έξι κατηγορίες ψηφιακής μάθησης που απορρέουν από τη χωροχρονική αποπλαισίωση με σημεία αναφοράς α) το χώρο και β) τον χρόνο. Η τρίτη ενότητα επικεντρώνεται σε βασικές κατηγορίες ψηφιακού γραμματισμού και η τέταρτη παρουσιάζει βασικές παιδαγωγικές αρχές που θα πρέπει να γνωρίζει κάθε εκπαιδευτικός, ο οποίος επιχειρεί να διευρύνει τη διδασκαλία του σε ψηφιακά περιβάλλοντα μάθησης. Η εισήγηση ολοκληρώνεται με συμπεράσματα που αναφέρονται σε διαστάσεις της Εκπαίδευσης ως κοινωνικό σύστημα με εστίαση σε θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής και ανάπτυξης σχολικών μονάδων και επαγγελματικής μάθησης εκπαιδευτικών.

Abstract

The presentation refers to the transition process that is shaped by the integration of digital media in education. In the light of a brief socio-historical review, it becomes clear that the integration of digital media is harmonized with organizational models of society, as their "harmonized" choice is functional and the established media environment forms a new media ecosystem. Digital media are identified as unique cultural artifacts, outlined by their particular characteristics and developments in the field of education, that constantly and urgently pose new challenges and issues to be solved.

The presentation is structured in four sections. The first refers to the spatio-temporal decontextualization of teaching. The second presents the six categories of digital learning that result from spatio-temporal framing with reference points a) space and b) time. The third section focuses on basic categories of digital literacy and the fourth presents basic pedagogical principles that every educator who seeks to expand her/his teaching in digital learning environments should know. The presentation ends with conclusions that refer to dimensions of education as a social system, focusing on issues such as educational policy and development of school units and professional learning of teachers.

Σύντομο Βιογραφικό

Ο Αλιβίζος (Λοΐζος) Σοφός είναι Καθηγητής με γνωστικό αντικείμενο Παιδαγωγική και Παιδαγωγική των Μέσων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου (σύντομη παρουσίαση στα Αγγλικά https://www.lsofos.com/info/ ). Διδάσκει παιδαγωγική, παιδαγωγική μέσων, εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ηλεκτρονική μάθηση, ψηφιακό γραμματισμό και ψηφιακό βίντεο στην εκπαίδευση στο ΠΤΔΕ στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, καθώς και «εξ αποστάσεως εκπαίδευση» σε περισσότερα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών (ΕΑΠ, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ΕΚΠΑ). Είναι επίσης επιστημονικά υπεύθυνος της ομάδας e-Learning για την ανάπτυξη προγραμμάτων δια βίου μάθησης στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Είναι διευθυντής του εργαστηρίου "Ψυχολογίας Παιδαγωγικών Ερευνών και Μέσων στην Εκπαίδευση" και ομάδα εργασίας του συμμετέχει σε περισσότερα ευρωπαϊκά προγράμματα https://www.mediapedagogy.gr.

Από το 1996 έως το 2003 ήταν μέλος διδακτικού προσωπικού στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Johannes Gutenberg-Universität στη Γερμανία, ερευνητικός συνεργάτης στο δίκτυο Jugendschutz (Ασφάλεια στο Διαδίκτυο) των 16 Κρατιδίων της Γερμανίας, καθώς επίσης και συμβασιούχος λέκτορας σε πανεπιστημιακά τμήματα της Γερμανίας (Mainz, Wiesbaden, Frankfurt, Landau-Koblenz).

Τα βιβλία του έχουν δημοσιευτεί στα Γερμανικά και στα Πολωνικά και πολλά άρθρα του στα Αγγλικά (https://www.lsofos.com/bivlia).

Presenter Bio

Dr. Alivisos Sofos is Professor of Pedagogy, Media Education and Didactics at the Department of Primary Education, University of the Aegean, Greece (Short presentation in English https://www.lsofos.com/info/). His teaching subjects involve pedagogy, media education, distance education, eLearning, digital literacy and digital video in education, at the Department of Primary Education, University of the Aegean as well as “distance education” in several postgraduate programs in Greece (Aegean University, National and Kapodistrian University of Athens, Open University in Greece). He is director of the experimental schools in Rhodes and the e-Learning team for the development of Lifelong learning programs at the University of the Aegean. Lastly, he is the director of the "Psychology, Pedagogical Research and Media in Education" laboratory and along with his research team (Media Pedagogy Research Group, https://www.mediapedagogy.gr) participates in several European programs.

From 1996 to 2003 he has served as a teaching staff member at the Pedagogical Department of the Johannes Gutenberg-Universität in Germany, a research associate at the Jugendschutz net (Central agency for Safer Internet) of the 16 Federal Lands of Germany, as well as a contract lecturer at several university departments in Germany (Mainz, Wiesbaden, Frankfurt, Landau-Koblenz).

His relevant publications have appeared in German, Greek, Polish and English https://www.lsofos.com/bivlia/.