ประวัติความเป็นมา

จากคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ในหมู่บ้านได้ความว่า ผู้อพยพบางกลุ่มหนีปัญหาทางการเมืองหรือสภาพสังคมในสมัยนั้น ในขณะที่บางกลุ่มก็เข้ามาทำอาชีพเก็บรังนกนางแอ่น ซึ่งกลุ่มที่อพยพเริ่มแรกจะมาทางเรือที่เรียกว่า “เรือเชียง” มาตั้งรกรากอยู่บริเวณอ่าวทับแขก หมู่ที่ 7 บ้านโล๊ะปาเหรด และหมู่ที่ 3 บ้านโล๊ะปาไล้

นอกจากนี้ คนในชุมชนสมัยก่อนเริ่มบุกเบิกการทำนาโดยใช้จอบขุดเป็นคันนาลดหลั่นตามระดับของพื้นที่เพื่อใช้ปลูกพลูและหมาก และยังเลี้ยงควายและแพะ ในอดีตมีเสือ กวาง และหมูป่าชุกชุม ชาวบ้านจึงมักตั้งถิ่นฐานกระจุกตัวกันโดยสร้างบ้านเป็นเรือนไม้ใต้ถุนเพื่อป้องกันสัตว์ร้ายและอยู่อาศัยกันแบบญาติใกล้ชิด

ต่อมาชาวบ้านเริ่มปลูกมะพร้าวและมะม่วงหิมพานต์ ส่วนกลุ่มคนจีนที่เริ่มเข้ามาแรกๆ ตามคำบอกเล่า คือ กลุ่มของเจ้าเหียน เจ้าผ่อง ซึ่งมายึดอาชีพเผาถ่านบนภูเขา โดยขุดหลุมเตาถ่านตามริมเชิงเขา ใช้เรือสำเภาบรรทุกไปขายที่จังหวัดภูเก็ต ในสมัยก่อนที่ยังไม่มีไฟฟ้าชาวบ้านใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าด และขี้ใต้สำหรับส่องแสงสว่างในยามกลางคืน โดยในปัจจุบันความเจริญต่างๆ ได้เข้ามาตามยุคสมัยและกาลเวลา ไม่ว่าจะเป็นไฟฟ้า ร้านค้า กลุ่มธุรกิจต่างๆ เช่น โรงแรม รีสอร์ท ฯลฯ เพราะมีแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญ คือ เกาะไข่นอก และเกาะไข่ใน

ตำบลพรุใน ตั้งอยู่ฝั่งอันดามันในพื้นที่มีทรัพยากรทางทะเล ป่าไม้ ชายหาด และระบบนิเวศที่สมบูรณ์ มีประเพณีและวิถีชีวิตที่เรียบง่ายตามแบบอย่างของชาวมุสลิม มีนิสัยโอบอ้อมอารีและเป็นเอกลักษณ์ของตนเอง มีชื่อเสียงในด้านการท่องเที่ยวเชิงนิเวศและท่องเที่ยวเชิงวิถีชีวิตชุมชน มีการทำอาชีพเกษตรกรรมบนเกาะ ไม่ว่าจะเป็นการทำนา ทำสวนมะพร้าว และสวนยางพารา การทำประมงพื้นบ้าน คนในชุมชนสามารถดำรงชีวิตอยู่บนความพอเพียงบนฐานทรัพยากรท้องถิ่นที่อุดมสมบูรณ์ โดยมีจิตสำนึกและความตั้งใจในการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม และตั้งปณิธานที่จะร่วมกันรักษาทรัพยากรท้องถิ่นในตำบลพรุในให้คงอยู่อย่างยั่งยืนตลอดไป