ไม้กวาด คือ อุปกรณ์สำหรับให้ในการทำความสะอาดที่อยู่คู่กับคนไทยเรามาช้านาน ทุกบ้าน ต้องมีไว้เพื่อทำความสะอาดบ้าน หรือปัดอยากไย่ เกิดจากภูมิปัญญาชาวบ้าน ซึ่งเป็นพื้นความรู้ ความสามารถที่ไรับการสั่งสมถ่ายทอดกันมา น ามาปรับใช้รวมกับความรู้ และประสบการณ์ของ ตนเอง ให้เกิดประโยชน์ต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของตนเอง รวมถึงชาวบ้านในท้องถิ่น สืบต่อกันมา จากบรรพบุรุษจนกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตอันยาวนานไม้กวาดดอกหญ้า ทำมาจากดอกหญ้าที่เรียกว่าดอกหญ้าก๋ง ซึ่งส่วนใหญ่จะเก็บได้ในช่วง เดือนธันวาคม มกราคม กุมภาพันธ์ แต่ในช่วงที่ดอกออกมากที่สุด จะอยู่ในช่วงต้นเดือนมกราคม ดอก หญ้าก๋งเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ อยู่ตามเชิงเขา หรือพื้นที่สูง โดยชาวบ้านใช้เวลาว่างหลังจากการเก็บเกี่ยวข้าวไร่ เสร็จแล้ว ก็จะใช้เวลาว่างทำไม้กวาดไว้ใช้ในครัวเรือน และบางส่วนก็จะทำไม้กวาดเป็นอาชีพเสริมเนื่องจากไม้กวาดดอกหญ้าเป็นผลิตภัณฑ์ที่ทุกครัวเรือนใช้กันอย่างกว้างขวางไม้กวาดดอกหญ้าเป็นอุปกรณ์ที่ยังจำเป็นต้องใช้ในครอบครัวแม้ปัจจุบันบางบ้านได้นำเครื่องดูดฝุ่นเข้ามาใช้บ้างแล้วแต่ก็ยังมีบ้านและสถานที่ต่างๆอีกจำนวนไม่น้อยที่ต้องการใช้ไม้กวาดดอกหญ้า ดังนั้นการทำไม้กวาดอกหญ้าเพื่อจำหน่ายจึงเป็นการเสริมรายได้อีกทางหนึ่งให้กับครอบครัวระหว่างที่ว่างเว้นจากกทำการเกษตรของคนในชุมชนบ้านห้วยเหี๊ยะการทำอาชีพการทำไม้กวาดบ้านห้วยเหี๊ยะ หมู่ที่2 ตำบลทาแม่ลอบ อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูนได้เริ่มต้นมาจากการส่งเสริมอาชีพให้กับคนในชุมชนโดยครูในศูนย์การเรียนรู้ชุมชนชาวไทยภูเขา“แม่ฟ้าหลวง”บ้านห้วยเหียะ(ศศช.) โดยได้หาช่องทางอาชีพ สร้างรายได้ให้กับคนในชุมชน โดยได้สำรวจความต้องการและวัสดุรวมทั้งต้นทุนจากภูมิปัญญาที่มีอยู่ในชุมชน มาพัฒนาสู่การสร้างอาชีพ โดยการได้เห็นถึงต้นดอกก๋ง(ดอกหญ้า)วัตถุดิบที่มีอยู่แล้วนำมาแปรรูป มาเป็นไม้กวาดดอกหญ้าที่ใช้ในทุกครัวเรือน โดยมีการพัฒนาการเรียนรู้ ฝึกทักษะ 

ข้อมูลเนื้อหา โดย นายพรเทพ วรรณ์คำ

เรียบเรียงเนื้อหา โดย นายพรเทพ วรรณ์คำ

ภาพถ่าย/ภาพประกอบ นายพรเทพ วรรณ์คำ