บริษัท ปั้นเงินอินเตอร์ฟู้ดส์ จำกัด โรงงานผลิตขนมชื่อดังแห่งเมืองพัทลุง ผลิต "ปั้นสิบไส้ปลา" ใส่ตรายี่ห้อว่า "ขนมน้องหนึ่ง" ผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายช่วงวิกฤต และผ่านการพัฒนาขนมมาอย่างมืออาชีพ จนสร้างยอดขายได้เดือนละ 2 ล้านบาท ใครจะเชื่อว่าขนมปั้นสิบชิ้นเล็กๆ ใส่ถุงพลาสติกเมื่อ 10 ปีก่อน ไม่มีฉลากบอกตราสินค้า อาศัยฝากเพื่อนฝูงช่วยขายพอประทังจ่ายค่าเทอมของลูก บัดนี้ กิจการขนมเล็กๆ ที่อยู่ห่างไกลเมืองหลวง ได้เติบโตขยายเป็นโรงงานที่มีบ่อบำบัดน้ำเสียอย่างสมบูรณ์ ขนมปั้นสิบเมืองพัทลุงกลายเป็นสินค้าเศรษฐกิจ ยกฐานะขึ้นเป็นขนมประจำจังหวัดที่สร้างชื่อเสียงและนำรายได้มาสู่ภูมิภาคอย่างคาดไม่ถึง

ขนมชิ้นเล็ก ส่งลูกเรียนสำเร็จ

ชาวนาสู้ชีวิตอย่าง แม่เจือ รัตตะโน หญิงแกร่งแห่งเมืองพัทลุง ผู้ไขว่คว้าหารายได้มาส่งเสียลูก 3 คนให้เรียนหนังสือ วันหนึ่งได้ไปเรียนรู้วิธีทำ "ขนมปั้นสิบไส้ปลา" จากญาติ ด้วยความหวังอยากทำขายเพื่อหารายได้จุนเจือครอบครัว หลังจากนั้นนำสูตรขนมปั้นสิบไส้ปลาที่ได้เรียนรู้มาลองประยุกต์อยู่หลายครั้ง กลิ่นหอมจากการทอดขนมปั้นสิบใหม่ๆ ลอยไปกระทบจมูกเพื่อนบ้าน และนำพาเพื่อนบ้านให้มาลิ้มลองรสชาติ ต่างลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่า รสชาติอย่างนี้ควรจะทำไปขาย แม่เจือถือโอกาสนี้หยิบจับขนมปั้นสิบใส่ถุงพลาสติกฝากเพื่อนบ้านไปขาย และนั่นคือจุดเริ่มต้นเล็กๆ ของขนมที่เกิดจากก้นครัว ซึ่งทำให้แม่เจือมีรายได้จากการขายปั้นสิบวันละ 1-2 กิโลกรัม

ปั้นสิบระบาดทั่วเมืองพัทลุง

ความหอม ความกรอบ และความอร่อยของปั้นสิบไส้ปลารายนี้ ถูกกล่าวถึงจนกระฉ่อนไปทั่วเมืองด้วยกลยุทธ์ปากต่อปาก ทำให้ยอดขายขยายออกไปเป็นโยงใย จากความสัมพันธ์ของชุมชนหนึ่งไปสู่อีกชุมชนหนึ่ง ยอดขายขยับเรตติ้งสูงขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่ลูกสาวทั้ง 3 คนก็นำปั้นสิบฝีมือแม่ไปขายให้เพื่อนเรียนและเพื่อนร่วมงานด้วยเช่นกัน เพื่อนบ้านใกล้เคียงที่เคยมาช่วยทำขนม บัดนี้กลายเป็นคนงานทอดขนมให้แม่เจือไปแล้วหลายสิบคน ขนมปั้นสิบจำนวนนับร้อยกิโลต่อวัน ถูกลำเลียงส่งไปขายตามร้านค้าต่างๆ ทั่วจังหวัดพัทลุง จนกลายเป็นของฝากประจำจังหวัดไปในที่สุด