สมัยโยนกเชียงแสนในราวพ.ศ. 1208- 1800 นครเขลางค์ตกอยู่ในอำนาจของอาณาจักรหริกุญไชย ถึงพ.ศ. 1844 พระเจ้ามังรายมีอำนาจอยู่ลุ่มแม่น้ำกก ได้แผ่ขยายอิทธิพลยกทัพล้ำเขตมาโจมตีเมืองหริกุญไชยและเอาชนะได้ พระยาญีบา เจ้าเมืองหริกุญไชย จึงต้องหนีมาพึงพาพระยาเบิกฟ้าเจ้าเมืองเขลางค์ผู้เป็นลูกชายต่อมาพญาเบิกยกทัพมาจะไปตีเมืองหริกุญไชยคืน แต่ก็แพ้ต่อขุนครามโอรสของพระยามังรายและเสียชีวิตในสนามรบ พอพระยาญีบาทราบข่าว จึงอพยพผู้หนีอกกจากเขลางค์นครไปทางตะวันออก เจ้าด่านซ้ายจึงอพยพตามไปด้วย และถูกขุนไชยเสนายกทัพตามมา เจ้าด่านซ้ายจึงต้านศึกและรบราฆ่าฟันยิงกันราวกับห่าฟ้าห่าฝน ที่ดงไม้ค่าแห่งนี้ เหล่าขุนนางตายกันเป็นจำนวนมาก ขุนเสนาจึงยกทัพกลับพระญายีบาและเมืองด่านซ้ายเห็นว่าดงไม้ค่าแห่งนี้อุดมสมบูรณ์ จึงยึดเอาพื้นที่นี้เป็นที่ทำกิน คนจึงเรียกันว่าบ้านข้าหลวง