การเลี้ยงวัวอยู่กับการดำรงชีวิตของเกษตรกรไทย มายาวนาน เพื่อประโยชนจากการใช้แรงงาน การได้ผลผลิตเนื้อเพื่อการบริโภค การจำหน่ายเป็นรายได้ของครอบครัว ได้รับผลพลอยได้จากมูลนำไปเป็นปุ๋ย และจำหน่าย และยังมีผลในมิติสังคม อาทิ เป็นเพื่อนคู่ชีวิต เป็นการแก้ปัญหาการว่างงานของผู้สูงอายุด้วย แต่การประกอบอาชีพการเลี้ยงโคของเกษตรกร แม้ว่าจะมีความก้าวหน้ามาโดยลำดับแต่สำหรับเยาวชนรุ่นใหม่ยังขาดแรงจูงใจ ขาดความรู และขาดการเชื่อมโยงเครือข่ายระหว่างองค์กรในพื้นที่ ทั้งองค์กรด้านการบริหาร องค์กรด้านการศึกษา และพลังกลุ่มของเกษตรกรที่จะเสริมแรงให้การเลี้ยงโคเป็นไปในทิศทางที่ถูกต้องตามหลักวิชาการ และการนำเทคโนโลยีมาช่วยพัฒนาอย่างเป็นระบบ โดยผสมผสานกับภูมิปัญญาท้องถิ่น