Flores

20 Augustus, 2011, Vrijdag. De baai van Wodong, ten Oosten van Maumera op Flores.

Vrijdag 26 Augustus, 2011. Riung op Flores.

Een avontuur in Maumera. We wilden boodschappen gaan doen met de Bemo, de kleine busjes die hier rondrijden. Terwijl we staan te wachten biedt een jonge man aan ons op zijn moped te vervoeren voor minder dan de prijs van de Bemo, maar we zijn met zijn tweeën. Geen probleem, hij belt een vriend en binnen een paar minuten zitten we allebei achterop. Rob maakt duidelijk dat we naar de supermarket willen en mijn chauffeur geeft gas, slalommend door het drukke verkeer en een weg vol gaten. Ik kijk dus alleen maar over zijn schouder om voorbereid te zijn op aanstormende tegenliggers of valkuilen, ik heb natuurlijk geen helm op, mijn chauffeur evenmin. Bij aankomst valt Rob in geen velden of wegen te bekennen, ook niet na ruim een half uur, mijn chauffeur heeft geen telefoonnummer van zijn vriend, ik probeer met mijn Nederlandse telefoon Rob zonder succes te bereiken dus rijden we de weg terug, spiedend naar een felblauw poloshirt achter op een moped waarvan ik weet dat Rob dat aanheeft. Als ik een tegemoet komende ambulance ontwaar, denk ik er het mijne maar van.Weer ergens wachten en ik dring aan dat mijn bestuurder achter telefoonnummer van zijn vriend moet zien te komen en zijn zero beltegoed moet opwaarderen. He, we krijgen eindelijk contact met een boze (ongeruste) Rob die op het punt staat naar de politie te gaan. Eind goed en we kunnen boodschappen doen, ik denk niet dat we nog gauw achterop zo,n nationaal vervoersmiddel stappen.

Nu zijn we een beetje overvoerd door alle vriendelijkheid, officiële dansen, welkomstceremonies, rondritten door al het moois en interessants wat het eiland te bieden heeft, ontvangsten in dorpjes met lunch, “gala diners”.

We kochten Ikats, (traditioneel gewoven sarongs) in een dorp waar de dames ons letterlijk overspoelden en allemaal waren ze kampioen zielig kijken.

22 Augustus, Aankomst in Riung

24 Augustus, tocht naar dorpje vanuit Riung.

In een gammele truck bezoeken we een plantage waar rijst, ananas, kapok, jackfruit (geen doerian), vanille (prachtige bloemen) , cacao en cashewnoten worden verbouwd, erg kleinschalig. Een beetje besmuikt vertelt de gids dat verdere verwerking van de produkten op Java gebeurd, hier is daar geen geld voor. Wij denken bij onszelf waarom de dorpen hier geen corporaties opzetten en het hele proces en winst zelf in handen nemen. Zal wel een naïeve gedachte zijn.

25 Augustus: Riung, tocht per boot naar eiland met "Riung dragons"

Een boottocht naar een van de kleine omliggende eilandjes (een van de boten heet Lanterfanten) om een varaan te zien, is alleen al dolkomisch omdat we van de boot aan land moeten stappen via middeldiep water vol rotsen wat voor de balans niet handig is. Waar de een alleen met natte benen overkomt, is de ander de winnaar van de wet t-shirt contest. Ik ging als eerste omdat onze boot als eerste aanmeerde en de bootjongen het voorbeeld gaf. Ik wilde mezelf geen tijd geven om na te denken over hoe en wat en had gelukkig mij zwemkleding onder mijn short aan. Kwam zowaar alleen met natte benen aan land. De dorpelingen hadden een geit als lokmiddel voor de varaan opgehangen maar de groep van 30 + boaties was te groot om in complete stilte te naderen zodat alleen Rob, die als eerste in de groep liep, een glimp van het beest heeft gezien. Hier op Flores zijn de varanen minder groot dan op Komodo, maar wel schuwer, zodoende.

Als we in het donker s'avonds naar het restaurantje lopen lijken de huisjes op palen op lampionnen, lichtjes achter de in de wind wapperend blauwe, rode, roze, gele en groene gordijntjes, heel feeëriek.

Vandaag even naar de markt, alleen een paar tomaten en komkommers, jerrycans met diesel vullen en verder helemaal niet. Lanterfanten.

Maandag, 5 September, 2011, Labuan Bajo.

Al een week hier in de buurt, waar overal rustige ankerplaatsen zijn. Labuan Bajo zelf is niet heel bijzonder, nogal toeristisch. Voordeel is wel dat er restaurantjes zijn die zijn ingesteld op Westerlingen, we kunnen brood bestellen bij de Italiaanse pizzabakker, en een lekkere smoothie drinken daar tegenover. De supermarkt heeft zelfs wat vlees in de diepvries, maar we moeten dan wel een hele ossehaas kopen, daar ga ik deels draadjesvlees van maken voor onderweg en in de baaien waar niets te koop is.

Lokale mensen en kinderen komen in hun kano's aan je boot hangen, met koopwaar, houtsnijwerk, zoetwaterparels, diensten (water, diesel, was). Hun bootjes bonken regelmatig tegen Stamper, ze lachen vriendelijk en zeggen sorry mistah en daarna gaat het bonken gewoon verder. Na een kleine tien minuten klinkt het verlossende bye mistah, en gaan ze naar de volgende boot. Ondertussen heb ik geen oude t shirts, schriftjes,pennen, ballonnen, leesbrillen en koekjes meer in de aanbieding.

Een tocht met een gids op Komodo, op zoek naar de Varanen, prehistorische reuzenleguanen. We zien waterbuffels, apen en dus de Varanen. Geen leuke jongens, vertelt Rinus Michiels, onze gids. Een Varaan bijt een drie keer grotere buffel in zijn bil en wacht dan rustig drie weken totdat die buffel aan de infectie van de wond dood gaat. Het speeksel van de Varaan is giftig.

Nu zijn we weer in het stadje om de voorraden aan te vullen, de boot vol diesel en water te vullen en het vooronder leeg te maken voor Olm en Josee die morgen aankomen. Het in en uit de dinghy komen aan de houten steiger is lastig, vooral met laag water maar we zien wel hoe het allemaal verloopt met de gasten. Wij kijken er naar uit.

Roofdier en prooi samen: de Komodo Dragon bijt de buffel in zijn been of bil en door het gif en de bacteriën in zijn mond sterft de buffel na 3 weken aan een bloedvergiftiging. De dragon gata na de bijt rustig zitten wachten todat hij zijn prooi kan oppeuzelen.

Ook dit aapje wordt soms door de dragons opgepeuzeld...