King
KING
Pochodzenie:
USA, wyhodowany z rzymskich, maltańskich, pocztowych i duchess. Już 90 lat temu został uznany kolor biały. W 1921 uznano kolor srebrny, a w 1932 żółte, czerwone, kawowe i niebieskie, najpóźniej uznano czarne.
Wrażenie ogólne:
Figura szeroka, dobrze zaokrąglona i krótka. Twarde muskuły nie są wskazane, ale nie może być gąbczasty. Gołębie o małej masie ciała są niepożądane. Wymagana waga ciała dla gołębi starych od 850 – 1050 g., a młodych 800 – 965 g.
Wzorzec: cechy rasowości.
Głowa:
Proporcjonalnie dopasowana do tułowia, dobrze zaokrąglona, gładka, bez zapadnięć między oczami, a woskówką.
Oczy:
Wypukłe, żywe, ciemne u białych, perłowe u brązowo – płowych, u pozostałych ognisto - pomarańczowe.
Brew:
Możliwie wąska, u białych czerwona, u pozostałych w zależności od koloru upierzenia – szara albo cielista. Czerwony kolor brwi u wszystkich kolorów nie jest karany.
Dziób:
Mocny, średniej długości, noszony poziomo, u białych jest koloru cielistego, u brązowo – płowych i kawowych jest koloru rogowego, u czerwonych i żółtych jest jasnorogowy, u czarnych i niebieskich jest czarny.
Szyja:
Krótka, mocna, prosto noszona, wychodząca prostopadle z ramion.
Pierś:
Wystająca, szeroka, dobrze zaokrąglona, dolna część piersi wciągnięta jak tylko to możliwe.
Plecy:
Bardzo szerokie w ramionach, do tyłu troszkę się zwężające, lekko wklęsłe.
Skrzydła:
Mocne, dość krótkie, dobrze przylegające do tułowia, spoczywające na ogonie, nie mogą się krzyżować.
Ogon:
Krótki, dopasowany do krótkiego tułowia, równomiernie szeroki, nie noszony poziomo, nie za mocno podniesiony.
Nogi:
Mocne, średnio długie, szeroko rozstawione, przy tułowiu dobrze wybalansowane, skoki i palce nieopierzone. Palce dobrze rozstawione.
Pazurki w kolorze dzioba.
Upierzenie:
Dobrze przylegające ale na tyle luźne, aby nie powstawały żadne załamujące się linie, przy odbycie szczególnie dobrze przylegające.
Rodzaje kolorów:
Biały, brązowo – płowy, niebieski, niebieski groch, niebiesko – siwy (szymel), czarny, kawowy, czerwony, żółty. Tygrysowaty – niebieski, czarny, czerwony, żółty. Pstry – niebieski, czarny, czerwony i żółty.
Kolor i rysunek:
Biały – bez kolorowych piór. Brązowo – płowy czysty, jasnosrebrno – szary na pokrywach skrzydeł, tułów nieco ciemniejszy, szyja z lekkim zielonkawym blaskiem, pasy na skrzydłach i ogonie czekoladowo – brązowe, lotki płowe.
Niebieski w czystym kolorze, na szyi blask i czarne pasy na skrzydłach. Niebieskie grochy muszą mieć równe nakrapianie o mocnym czarnym kolorze czarnym. Niebiesko – siwe (szymle) mają większe lub mniejsze wstawki białych piór i ciemne pasy. Te wymienione cztery ostatnie kolory możliwie z kolorowymi plecami. Czarne, czerwone i żółte w nasyconych kolorach. Kawowy równomierny, ciemnoczekoladowy bez pasów.
Tygrysowaty powinny posiadać rysunek równomiernie rozmieszczony, lotki i ogon kolorowe.
Pstre w przeważającej części są białe, kolorowe pióra możliwie równomiernie rozmieszczone, lotki i sterówki powinny być pstre, a nie białe. Kolory muszą być czyste i nasycone.
Duże błędy:
Mocne błędy w typie – cechach rasowości, za słabe i mało ważące gołębie, krzywy i mocno rozpuszczony ogon, mocne wklęśnięcie pomiędzy dziobem i okiem, mocno odstający kark, inna niż czerwona brew u białych, źle uformowany dziób, niewłaściwy kolor dzioba, kolorowe pióra u białych, u kolorowych białe pióra - szczególnie na udach i koło odbytu. Mocne przebarwienia w kolorach które powinny być równomierne, matowe kolory, szczególnie u tygrysowatych i pstrych zły rysunek.
Uwagi do oceny:
Kształt figury – postawa ( szeroki, krótki, wypełniony) – ogon, szyja i ich ustawienie – plecy i ich położenie – głowa – kształt dzioba, kolor i wstawienie – kolor oka, brwi, upierzenia – rysunek – ogólny wygląd.
Grupa III Kuraki
Obrączka numer 10 Wydanie 2001