2008 08 11    Fietstochtje langs de Leiekant

 

(Verslag van Yves Cantaert)

nieuw!!! 

Maandagavond..., niets speciaals te doen...., zin in een beetje beweging..., dus een fietstochtje zag ik wel zitten.

In extremis mijnen vélo van onder het stof gehaald en richting 't Kapelhuis gefietst.

 

Daar stonden reeds 3 dapperen ( Johan, Philippe en Paul.) te wachten op de eventuele rest van de bende.

Toen bleek dat "die bende" niet kwam opdagen, zijn de 3 musketiers, met zijn vieren rond 20h20 ('t moet niet altijd 0808 zijn) op hun stalen ros gesprongen en vertrokken richting Leiekanten.

 

 

 

 

 

Het was ideaal fietsweer : geen wind, zacht, geen regen.

Efkes begonnen we te twijfelen of dit wel België was.

Wat op het gemakske begon, ging zo gemakkelijk dat het tempo beetje bij beetje werd opgedreven tot we goed op dreef waren. Niet dat we daar nen echten drafren van maakten, maar we gingen goed vooruit ; we hadden "goede benen" zekers ?

(als het mooie zijn, dat laat ik anderen beoordelen).

 

 

 

 

 

 

In de omgeving van Deinze werd onze sneltrein efkes afgeremd door een koppel ganzen, dat onze weg versperde.

Maar .... toen stelde de P. zijn geheim wapen in werking : een fietsbel met een speciale mekaniek en het geluid van een groot uitgevallen wekker.

Die beesten werden al gauw tot andere gedachten gebracht en onder luid kabaal en met opgeheven armen, euh vleugels, kozen ze het hazepad (ofte ganzenpad).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En de trein, die zoefde verder... tot in Meigem.

Daar werd efkes afgestapt om wat bewijzen op de gevoelige plaat vast te leggen (kwestie dat we thuis konden zeggen dat we niet op café gezeten hadden).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gezien de duisternis begon te vallen, werd besloten om rechtsomkeer te maken. De terugtocht ging mogelijks nog sneller. Tja, wat wil je, er was ons iets beloofd : een fris pintje bij ons mama in spé : Vicky. 

 

 

 

                

 

 

Gezien het al een tijdje geleden was dat we haar gezien hadden, waren we supergemotiveerd

om nog een tandje bij te steken.

Onze inspanning werd beloond : een stralende Vicky stond ons op te wachten met een regionaal bierke.

 

 

       

Na wat bijgepraat te hebben over de koetjes en de kalfjes was de avond al serieus naar beneden getuimeld, dus hoog tijd om onze eigen stal op te zoeken.

Allez, 't was weer nen geslaagden avond.

 

Yves

 

Bedankt Yves voor uw verslag.

 

 

 

2 Fotookes wil ik er toch ook nog bijsteken :

 

 

 

 

 

Foto 1: Romantische foto van Phil met Frederik

             (lens was nog aangedampt)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Foto 2: En wie stond er nog buiten op dat late uur???

 

 

 

 

 

 

 

 

 

groetjes,

Johan