Vrije wil

Wat betreft de vrije wil is er sprake van een vreemd probleem.

Aan de ene kant voelt het alsof we vrije wil hebben, maar aan de andere kant als we er objectief naar gaan kijken wijst alles erop dat dit niet het geval is.

Om te beginnen hebben we onszelf niet gemaakt. Hebben jou ouders aan jou gevraagd of je zin had in een menselijke ervaring in deze tijd en cultuur? Als het antwoord nee is dan heb je geen vrije wil gehad waar het ging om jouw ontstaan.

Ook hoe je eruit ziet, je genetische achtergrond (bouw van je lichaam, aard van je hersenen, aanleg voor ziekten), de cultuur waar je opgroeit, je karaktereigenschappen (resultaat van nature: aard van je hersenen en nurture: alles wat je hebt ervaren) met vrije wil heeft het allemaal niets te maken.

En dat geldt ook voor het dagelijks gebeuren.

Immers dat zit vol onverwachte wendingen, waarmee we simpelweg geconfronteerd worden.

Helaas zijn die onverwachte wendingen niet altijd prettig. Dat heeft te maken met de wetten van evolutie. Evolutie werkt zo dat het doorlopend een reeks van problemen op een organisme afstuurt. Het organisme wat ondanks alles op de been kan blijven mag zich voortplanten en gaat dus door naar de volgende ronde van de evolutie.

Dat lijkt een beetje op een hindernisbaan. De prijs, doorgeven van de genen. Het organisme wat zich niet staande kan houden kan zijn genen niet doorgeven en die lijn van evolutie sterft uit. Dit heet survival of the fittest. Als je jezelf afvraagt waarom er soms zoveel problemen op je pad komen dan is dat de reden. Het heeft alles te maken met het mechanisme van evolutie en niets met jou persoonlijk. Je persoontje is niet zo belangrijk voor het geheel, eenheid neemt echt niet de moeite om allerlei lessen voor jou in scene te zetten. Dat denken is alleen maar een uiting van egocentriciteit (ongepaste belangrijkheid van het ego). Het probleem met het gegeven dat we ons verantwoordelijk voelen is dat we dubbel lijden. We lijden onder pijnlijke gebeurtenissen en ook over onze vermeende verantwoordelijkheid daarvoor. Het ondergaan van een menselijke ervaring waar we niet om gevraagd hebben is een ding, maar vraag me niet daarvoor verantwoordelijk te zijn, want dat ben ik immers niet. Dit weten zorgt zomaar voor halvering van het gevoel van lijden (immers het misplaatste gevoel dat we op de een of andere manier zelf verantwoordelijk zijn voor wat er gebeurt valt weg) en voor rust en vrede.