Dag 03

Eibergen – Ruurlo 21 kilometer

Zondag, 20 april 2008

(50,5 – 332)

Waardering 6 ½ ; Trekvogel 2 en 6

We hadden redelijk geslapen tot ongeveer kwart over acht. Na douchen en aankleden vervoegden we ons beneden aan de ontbijttafel, waar mijnheer Mulder de thee klaar had. Mevrouw Mulder was nergens te zien; waarschijnlijk naar de kerk.

We ontbeten smakelijk en maakten gelijk brood klaar voor onderweg.

Het was droog, maar nog steeds bewolkt en frisjes.

Toen we goed en wel te eten zaten, kwam mevrouw Mulder thuis. Mijnheer Mulder zag dat we in goede handen waren en verdween (naar de kerk).

Na het ontbijt, kwart voor negen, regelde ik de financiën met mevrouw, waarna we onze schoenen aantrokken en aan onze dagtocht begonnen.

We moesten heel Eibergen door, langs twee kerken en een begraafplaats. Aan het eind van het dorp was rechts een bedrijvencentrum en links een lelijk nieuwbouwwijkje, en toen stonden we “op het platteland”. We begonnen voorlopig met heel of half geasfalteerde wegen, omzoomd met een boomrij, tussen de velden door.

Af en toe kwamen we door kleine stukjes bos, maar meestal waren onze wegen lang, recht en geasfalteerd.

Tegen de middag klaarde het wat op en kwam het zonnetje door. We maakten een praatje met een echtpaar, dat het Trekvogelpad in tegengesteld richting maakte, en dat dus bijna klaar was.

We bereikten een klein natuurgebiedje, nogal verwaarloosd, bij een havezate, met een stervormig ven in het midden. Op een bankje aten we onze boterhammetjes en we dronken wat water. Weer vertrokken volgden we een lang klinkerpad langs de bosrand en wat later sloegen we rechtsaf een bospad in, waar we af en toe ingehaald werden door een gesloten auto, die dan later weer terugkwam. Ook stond hier een gesloten busje, splinternieuw, verlaten geparkeerd. We dachten er het onze van!

We bereikten een riviertje, de Slinge, en een bank, waar we wat uitrustten. Aan de overzijde volgde een lange rechte asfaltweg, die ons vlak bij Ruurlo bracht. We werden tegemoet gelopen door een gezin, bestaande uit liefst zes personen met het boekje van het Trekvogelpad in de hand. Populaire route! Na 2 ½ kilometer moesten we linksaf, terwijl de bordjes Ruurlo toch echt rechtdoor wezen. We deden netjes wat in het boekje stond en na nog een stuk klinkerweg, volgde een stuk zandweg door de velden en later langs de bosrand.

We bereikten een kruising en van hier moesten we een schouwpad langs het water volgen. Daarna een kort stukje autoweg, maar al spoedig ging het wit-rood rechtsaf, de spoorweg over en door de velden richting Ruurlo, het laatste stukje samen met het Graafschapspad. Vlak voor Ruurlo namen we plaats op een bankje om met Elly te bellen en ons op de hoogte te stellen van het resultaat van de competitie. Ajax had gewonnen van Heracles met 3-1, PSV echter helaas ook van Vitesse, zodat PSV alsnog kampioen was.

We liepen het laatste stuk tot aan een rotonde. Links lag een kasteel, thans gemeentehuis van Ruurlo, rechts begon het dorp.

Quercus Robur

Dit is de dag van stille zomereiken.

Zo’n Quercus staat er grillig in de wei

Of in’t gelid, naast’ pad in bonte rij.

Wat kan zo’n boom je leven toch verrijken!

De eik, de boom van Wodan, in het veld

Is waardevoller dan een bak met geld!

Het was nog een stukje tippelen naar het centrum van het dorp, maar daar eindelijk aangekomen, werden we beloond met een overvol terras van café “Luifel“. Lekker in het zonnetje. We konden de plaats innemen van het Trekvogel-echtpaar, dat we een paar uur eerder gesproken hadden, en dat inmiddels terug was. We dronken een biertje en gingen daarna op weg naar de familie Kettelerij aan de Borculose weg.

Ook hier zag het er weer netjes uit, maar het was commerciëler dan bij de familie Mulder. We hadden de beschikking over een zitkamer in de voormalige garage en een slaapkamer op 1 hoog.

Nadat we ons opgefrist hadden en nog wat gelezen, gingen we op zoek naar een eetgelegenheid. We besloten neer te strijken bij eetcafé Naober en daar zouden we geen spijt van krijgen! Gezeten in de serre genoot Rob van zijn vleestrio en ik van mijn pittige biefstukdriehoekjes. Als toetje kozen we beiden voor de sinaasappelbavarois met kletskoppen; de porties die ons verstrekt werden waren zo groot, dat het ons bijna te veel was, maar lekker was het wel!

Na de maaltijd keerden we terug naar onze b+b. In de garage keken we tv en lazen wat. Om half elf was het sluitingstijd!

Kampioenschap 2008

Vorig jaar in Sittard op een bankje,

Kwam zinderend een einde aan de strijd.

En nu, wat buiten Ruurlo, op een bankje:

Ajax zijn kampioenspretenties kwijt!

Want PSV was Arnhem veel te sterk:

Eind van ’t verhaal, gewoon weer aan het werk!