Terug naar de bron
Zennekant is ontstaan uit oud-leerlingen van de kunstacademie van Liedekerke.
Met z’n drieën, uit het Vlaams-Brabantse Halle, trokken we twee keer per week samen naar de afdeling in Ninove.
Kant had ons al te pakken, maar nam ons toen nog een stuk dieper mee in onze creativiteit en de kanttechniek.
We profiteerden op de academie van de klassieke technieken die we leerden en dompelden ons onder in een creativiteitsbad, dat onze verschillende leerkrachten moderne kant met zich meebrachten via hun projecten en uitdagingen.
Dus jullie begrijpen vast al waar onze voorliefde voor moderne kant vandaan komt. Onze leerkrachten daagden ons uit—sommigen onder hen hadden nog nooit een klos in de hand gehad—maar ze lieten ons verder denken dan enkel draden en vlakken.
En dan kwamen de ideeën. Hoe konden we hun opdrachten vertalen naar onze eigen ideeën, en hoe konden we die vervolgens uitwerken in kant?
We experimenteerden: hoe breng je klosjes van onder naar boven? We leerden luisteren naar de draden en naar de onderliggende vorm.
We verloren de zekerheid die je hebt met je kussen.
Maar het lukte, en telkens bracht de vorm een nieuwe uitdaging met zich mee. Al dat experimenteren kwam uiteindelijk steeds tot een goed einde.
Na ons afstuderen begonnen we, al grappend, met de zoektocht naar een naam voor een kantgroepje in Halle. Voor we het goed en wel beseften, was daar Zennekant in 2006.
We gingen aan de slag met een klein groepje van zes. Ondertussen hebben we een bestuurswissel gehad en zijn we gegroeid tot een groep van een twintigtal leden.
Voor mij en mijn mama blijft kant evolueren.
Door het als een kunsttechniek te benaderen, kun je er iets van jezelf in kwijt. Dat kan in een klassieke kantvorm, of via experiment. Of door te kiezen voor een onderwerp dat je nauw aan het hart ligt.
Dat proberen we ook door te geven aan onze leden—net zoals onze moderne leerkrachten ons ooit uitdaagden.
Daarom laten we hen aan de slag gaan met projecten. We geven creatieve en technische ondersteuning, waar nodig.
We zijn nog altijd bezig met klossen aan de oevers van de Zenne, in Halle.
Klossend, en steeds op zoek naar nieuwe projecten, om te tonen dat kant zoveel meer kan zijn dan wat men ervan verwacht.