Main event 1 | 19.00 (โกงเวลา)
ระหว่างทางกลับจากภารกิจ ซาเลนรู้สึกเหมือนโดนจ้องมองตั้งแต่เหยียบเท้าเข้ามาใจกลางเมืองแล้ว
เมื่อหันหลังไปเขาจึงพบกับ ลูกตามหาสเหน่ห์กำลังตามหลังเขามาอย่างกับว่ามันตกหลุมรักเขาตั้งแต่ครั้งแรกพบ
วิ้งวับ ปิ้งๆ
เหล่าลูกตากระพริบตาให้เขา พร้อมประกายวิ้งวับในตา
ซาเลนมองพวกมันหน้านิ่ง พวกเขาสพสายตากัน
ไม่มีการพูด เอ่ยทักทายหรือแม้กระทั่งคำอุทาน
ซาเลนค่อยยกกริชขึ้นมาช้า และกระโจนเข้าไปตาลุมบอลด้วยมอบความรักจากใบมีดที่มีตะขอเกี่ยวดวงตาเหล่านั้นอย่างอ่อนโยน
เมื่อกำจัดเรียบร้อยด้วงตาสลายไป เหลือแต่เพียงไอเทมสุดหรูหรา ลักษณะคล้ายหัวหน้ากิลด์เขาเองแต่สีเหลือง ประดับขอบด้วยกรอบหรูหรา เห็นแล้วแสบตาเหลือเกิน
สุดท้ายซาเลนต้องหิ้วภาพติดผนังนั้นกลับเข้ากิลด์ไปรายงานผล
และนำไปแปะติดผนังบริจาคไว้ที่กิลด์ solar light ในที่สุด
" ข้าเห็นว่าไอเทมชิ้นนี้ชั่งสะดุดตาคล้ายหัวหน้ากิลด์จึงนำกลับมาแบ่งปัน.... "
---- จบเรื่องราว เหตุการ์ณสุดโกลาหล ซาเลน เว รายงาน ----
โกงย้อนเวลา | 22 May 21.00 [ Story ]
“ ข้ารู้แล้วๆ ข้าขอโทดที่ทำให้เจ้าเสียน้ำใจ ”
“ เจ้าอยากให้ข้ามาขอพรที่นี่สินะ ”
“ หากแต่สิ่งที่ข้าต้องการนั้นหาใช่พรไม่ ขอเพียงแค่เจ้าไม่จากข้าไปด้วยอีกคนก็เพียงพอแล้ว ”
“จนกว่าความปราถนาเขาคนนั้นและข้าจะเป็นจริง ต้องมีเจ้าอยู่ด้วยละนะ ”
.
.
.
.
Ilust : ซาเลนที่มาง้อเจ้าโปเมล่าในคืนฝนดาวตก
🍎 Mini event 04 - เทศกาลแอปเปิ้ลน้ำทิพย์ 🍎
Ilustquest|Private
เช้าตรู่ อากาศเย็นสบาย ไม่ร้อนนัก สายลมอ่อนพัดพาใบไม้พริ้วไสว แสงแดดลอดกระทบผลสีทองของแอปเปิ้ลในฤดูการใหม่นี้ มีเจ้าหนุ่มมังกรกำลังใช้มีดเงินของตนปลอกผลไม้นั้นส่งให้คู่หูข้างตน
" เอานี่ เจ้าทานสิ กินสดๆจากต้นอร่อยกว่าใช่ไหมละ " หลังป้องคู่หู ตนก็กัดผลที่หวานฉ่ำนั้นต่อ
แผนที่เควส ณ
บ้านลุงอากัส
เคร้ง เคร้งงงง
ท่ามกลางเสียงระฆังฉุกเฉินที่ดังขึ้น เสียงดาร์คเอลฟ์สาวร้องตะโกนให้นักผจญภัยร่วมมือกันกำจัดศัตรูและปกป้องพลเมืองจากก้อนเลือกรูปแบบต่างๆ
สถานการ์ณที่ชลมุนวุ่นวายเกินกว่าจะควบคุม บางคนหนีเอาตัวรอด บ้างก็ถูกกัดการ บ้างก็ลุกขึ้นมาช่วยสู้ จนเลือดสีสดทั้งจากมนุษย์และมอนเตอร์อาบทั่วตัวเมือง
อีกด้านหนึ่ง
" แฮ่ก แฮ่ก "
หลังจากที่ซาเลนแยกตัวจากกลุ่มนักผจญภัยที่เขาพึ่งจะไปร่วมเดินทางมา เขากลับต้องมาเจอกับ ก้อนเลือดที่มีความเร็วเทียบเท่าเขา ไหนจะอาวุธที่เป็นดังแซ่ คับคล้ายกับอาวุธของเขา
แม้ว่าเขาจะเคลื่อนตัวด้วยความรวดเร็ว แต่เจ้าก้อนเลือดตัวนั้นก็เคลื่อนตัวหลบ
แม้จะฟาดฟันจากระยะกลาง ก้อนเลือดตัวนั้นก็จะโจมตีเขาจากระยะเดียวกัน
ซาเลน เว ได้เผชิญหน้ากับ ก้อนเลือดที่เคลื่อนไหว
อย่างรวดเร็ว พลังชีวิต 120 HP
รูปแบบการโจมตี : ใช้สายเลือดฟาดฟัน คล้ายกับการใช้
แซ่โจมตี
พลังโจมตี : 12 DMG
เขาและมันสลับกันลุกรับจนเชือกเงินเส้นคมและแส้สีชาดพันรอบพื้นที่รกระยงระยางเต็มไปหมด
การเลือกที่จะเคลื่นที่นั้นลำบากขึ้นเรื่อยๆ
กรรร ซาเลนกัดฟันส่งเสียงขู่อย่างไม่ชอบใจนัก
การต่อสู้ยิ่งยืดยื้อ แส้เงินยิ่งมาก จะหาจังหวะร่ายสกิลหายตัวก็ยังไม่มี ไหนจะกับดักที่ปาลงพื้นเพื่อกันมอนตัวอื่นๆที่จะเข้ามาระหว่างนั้น
เข็มเงินเริ่มหมดลงเรื่อยๆ จนเหลือแต่เล่มที่กอยติดกับตัวเท่านั้น
" จิ๊ " ซาเลนจิปาก
เพียงแค่เขาละสายตาไปชั่วครู่ก้อนเลือดตัวนั้นก็พุ่งตัวเขามาถึงเขาแล้ว และยังตะหวัดแส้นั้นใส่หน้าเขา
สัญชาตญาณบอกให้เราหงายหลังหลบได้อย่างเฉียดฉิว แส้เลือดนั้นตะหวัดผ่านหน้าเขาไปได้อย่างหวุดหวิด
ไหวกว่าความคิด จากทางฝั่งอีกด้านหนึ่งนั้นปรากฎก้อนเลือดที่เคลื่อนที่รวดเร็ว ยิ่งกระสุนเลือดกรดใส่ แม้ว่าตนจะหลบได้ แต่บางสกิลของมันนั้นยิงไปโดนเส้นด้ายกับดักของเขาจนละลายและอ่อนลง ทำให้กับดักบางจุดนั้นทำงานได้อย่างไม่เต็มประสิทธิภาพนัก
ก่อนที่ก้อนเลือดนั้นจะเคลื่อนที่เขามาถึงตัวซาเลน มันกลับถุกตรึงตายคากับดักข้างหน้ามันเสียอย่างนั้น
ซาเลน เว ได้เผชิญหน้ากับ ก้อนเลือดที่เคลื่อนไหว
อย่างรวดเร็ว พลังชีวิต 80 HP
รูปแบบการโจมตี : ยิงกระสุนเลือดผสมกรดใส่
พลังโจมตี : 15 DMG
ยังไม่ทันได้ยกกริชบนมืออีกข้างมาแทงก้อนเลือดตัวนั้น ระยางที่เป็นดังแซ่จากมุมมืดพุ่งเข้าใส่เขา แต่การเคลื่อนไหวของมันชั่งช้าเสียเหลือเกิน นั้นจึงไม่เป็นปัญหา ซาเลนกระโดดถอยยออกไปด้วยความรวดเร็ว
หากแต่...
ซาเลน เว ได้เผชิญหน้ากับ ก้อนเลือดธรรมดา ขนาด
เท่าล้อเกวียน พลังชีวิต 80 HP
รูปแบบการโจมตี : ใช้สายเลือดฟาดฟัน คล้ายกับการใช้
แซ่โจมตี
พลังโจมตี : 15 DMG
หากละสายตาจากศัตรูตัวฉกาจแล้วละก็
ฉึก-
" ปิ๊ป!!!! "
ในเสี้ยววินาทีนั้นเองที่เขาคิดว่าคงหลบไม่พ้น เจ้าโปเมล่า สัตว์เลี้ยงคู่หูของตนพุ่งตัวออกมาจากกระเป๋าผ้าคลุมของเขา
เพื่อที่จะ...
ปกป้องซาเลน
" !!! "
" จ เจ้า! " ซาเลนรับเจ้าโปเมล่ามือสั่น และพามันถอยหากมาจากบริเวณนั้นทันที ไวจนไม่รู้ว่าตนสามารถไวขนาดนั้นได้อย่างไร
ทำไมถึงออกมาเองเช่นนี้ ทำไมต้องรับแทนข้า...
เป้นแค่สัตว์เลี้ยงระดับN แท้ๆ เจ้าเองก็รู้ว่าตัวเจ้าสู้ไม่ได้...
...เจ้าจะจากข้าไปอีกคนงั้นหรือ?....
....ไหนเจ้าบอกจะอยู่กับข้าไปตราบนานเท่านาน...
...ไม่สิ
...
เขาบรรจง ราดดพชั่นระดับสูงขวดสุดท้ายของตนลงบนตัวโปเมล่า ก่อนจะบรรจงเก็บซ้อนเข้าโปเมล่าไว้ที่กระเป๋าข้างที่ใหญ่ที่สุดและห่อผ้ารองตัวมันไว้กันกระแทก
เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จเจ้าก้อนเลือดนั้นก้มาถึงจุดที่เขายืนอยู่พอดี
" ทั้งหมดมันเพราะเจ้า! " ซาเลนกว่าสายตาจดจ้องไปทางก้อนเลือดตนนั้น
เจ้าบังอาจมาพลากสิ่งสำคัญของข้า ไอมอนเตอร์สารชั่ว!
ควรกำจัดให้สิ้นซากเสีย
เท่านั้นไม่เพียงพอ ก้อนเลือดธรรมดาที่เคลื่นที่ช้ากว่าในที่สุดมันก็มาถึง
มันรวมร่างกับก้อนเลือดเดิมจนขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จากแส้สู่ระยางยักษ์ขนาดใหญ่
เงาของมันค่อยๆบกบังร่างของซาเลน บนบังแสงจันท์สีชาด
ความสิ้นหวังบังเกิด ทิวทัศย์แลดูหม่นหมองหากแต่
.
.
.
.
สองมือจับกริชขึ้นมา ร่ายพลังเวทน้ำที่ตนไม่ชอบใช้มันนัก
" สายน้ำเอ๋ย....จงชะล้างเลือดสีชาจอันน่ารังเกียจนี้ "
" ด้วยหยดน้ำจากมวลอากาศ ล่อลวมกันเป้นพลังแก่ข้า "
" เพื่อปัดเป่าไฟที่อยู่ในใจข้าให้เย็นลง ปัดเป่าความโกธาที่ลุกขึ้นจนบังตา"
" เพื่อให้สาสมถึงความเจ็บปวดที่ได้รับ "
" เพื่อชาวเมืองที่บริสุทธิ์... "
" ....เพื่อสหายข้า..... "
.
.
.
" จงแทงทะลุถึงแก่น มลายมลธินตรงหน้าให้สินเสีย!!!"
ประกายน้ำหยดแล้วหยดเล่ารวมตัวจากมวลอากาศกลายเป็นดังสายน้ำที่หุ้มรอบตัวดาบ พร้อมจะแทงทะลุและชะล้างก้อนเลือดตรงหน้าให้เหลือแต่เพียงน้ำที่ใสสะอาด
ซาเลนกำดาบบนมือแน่นขึ้น ให้ก้อนเลือดนั้นได้โจมตีมา
นั่นแหละคือเวลาออกตัวของเขา เขาพุ่งตัวไปหลบหลีกทุกสายระยางที่พุ่งเข้ามาหมายจะแทงทะลุตน
สองมือตวัดกริช มันคลายตัวออกจนเป็นแส้ ตะหวัดเฉือนระยางเหล่านั้นให้สิ้น
เมื่อถึงเป้าหมายเขากระโดดตัวขึ้น แซ่ที่มีใบมีดหดกลับเป้นกริชคู่ดั่งเดิม
เมื่อนั้นแหละคือวันที่เจ้าจะถูกแทนที่ด้วยสายน้ำ
ฉึก!
คมกริชแทงลงกลางร่างใหญ่ของก้อนเลือดลึกจนมิดด้าม สายน้ำพากันพัดกรู่เข้าไปในลอยแผลปะปนกับของเหลวสีชาด
ก้อนสไลม์นั้นค่อยๆถูกแทนที่ด้วยน้ำขยายออก
โพล๊ะ
ในที่สุดมันก็แตกกลายเป็นน้ำใสชะล้างพื้นที่บริเวณนั้นให้ใสสะอาด
" แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก "
" ไปกันเถอะโปเมล่า ข้าจะพาเจ้าไปรักษา " ขาที่พยายามจะก้าวออกไป แต่แล้ว
ทิวทัศเบื้องหน้ากลับมืดลง รู้ตัวอีกทีร่างทั้งร่างก้ล้มลงกระแทกพื้นเสียแล้ว
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>Tbc.
" ไง~ ตื่นเช้าจังนะ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจงั้นหรือ ให้ข้าอยู่ทานอาหารเช้าเป็นเพื่อนไหม? "
" ฮะๆๆ หากเจ้าไม่ลำบากใจอะไรละก็ ให้ข้าช่วยเถอะ....นะ~ "
ปกติที่จะเห็นมนุษย์มังกรเจ้าของผมสีเขียวดำตนนี้มักจะทำตัวไม่เป็นมิตร หน้าไม่รับแขก ไม่พูดจา และไม่สนใจใคร
บัดนี้เขากลับกลายเป็นฝ่ายเข้าไปทักทายด้วยรอยยิ้ม!?