It was 2019, and with the boundless optimism of fools, we embarked on creating a flexible-bodied Unmanned Ground Vehicle for the noble pursuit of agriculture. Then, as if orchestrated by a particularly malevolent deity, COVID-19 descended, and with everyone locked down tighter than a duck's proverbial, we weren't quite sure what to do with our shiny new toy. Its brain, an ostentatiously expensive NVIDIA Jetson AGX Xavier, seemed far too clever to be merely shackled to a chassis. So, marooned at home, observing farmers wrestling with the delightful combination of lockdowns and a vanishing workforce, a thought struck my beleaguered mind: why not estimate the yield of grapes, oranges, apples, and other such tedious baubles? Better workforce management, you see.
This very isolation, much like the theme of this entire wretched saga, led to me ranting about the utter unimportance of AgTech in Türkiye on LinkedIn around 2020. Lo and behold, some chap named Serdar Dikbaş stumbled upon my digital diatribe and, clearly a glutton for punishment, wanted to meet – online, of course, given the global house arrest. Several phone calls ensued, during which he revealed, "I'm thinking about starting a series called Agricultural Technology. Would you be able to explain what you're doing?" "Naturally," I replied, with the feigned modesty of a peacock. In the brave new Skype-connected world, we ended up on an actual TV program, aired on AgroTV. During this momentous broadcast, Serdar, with touching earnestness, declared, "Very promising technologies indeed, hope to see them perform in real life as well." To which I, still battle-hardened from the endless, futile skirmishes between AgTech and Defence funding, retorted, "Just give me coordinates. We will be there." And I bloody well meant it.
A week later, the coordinates arrived. I promptly grabbed my desktop PC, laptop, a monitor, two drones (one for NIR, one for RGB, naturally), several action cameras, and deployed the entire YieldEstimator arsenal. This included the aforementioned fancy Jetson Xavier and relics from my previous groundbreaking folly, Spectralix – a system from 2016 that performed real-time NDVI calculations using deep learning when most in Türkiye thought NDVI was a new boy band and "deep learning" was something you did in a particularly boring lecture. Back then, I’d even cobbled together a tablet and drone camera that did this NDVI wizardry on the fly using a Jetson TX1, later a TX2. But I digress. On site, with no internet to speak of, I collected data, labelled it in the field like some digital peasant, deployed it on the NVIDIA Jetson AGX Xavier, connected a Logitech C922 webcam, strapped the contraption to the tractor's windscreen, and hit play. And by Jove, it did. A staggering 74% accuracy on its first-ever real-life demo, on "walnuts" of all things. Meanwhile, as others munched on their meatball sandwiches, I, in a fit of pique, launched a drone, did a quick flight, landed, extracted frames, labelled data, and deployed another model on the Jetson. This one achieved 100% accuracy in detecting trees. Everyone present was, to use the vernacular, awestruck. Or possibly just bewildered. This minor triumph led to Serdar inviting me back to the AgroTV studios for two more programs, where we waxed lyrical about UAVs, UGVs, and Deep Learning in Agriculture. Oh, the heady days.
2020 itself was consumed by the glamorous task of downloading over a thousand videos of fruit from the darkest corners of the internet. Frames were extracted, single-handedly labelled (a truly Sisyphean endeavour), and models were trained. Simultaneously, I frantically sought a model, a method, an algorithm – anything, really – to somehow count the damn things. After a dash of tinkering and a metric tonne of hardware and software wrangling, I'd actually cobbled together something that, against all odds, worked!
Our first paying victim, Codorníu Raventós in Spain, signed up for a three-phase circus. Alas, the driver of our van had an "unfortunate event," cutting that particular farce short. Still, that baptism by fire with Edge Processing and action cameras taught us a lot. Them too, presumably – like not to trust enthusiasts with their vehicles. That year, we'd achieved the impossible: real-time yield estimation on the fly with Edge AI, whilst careening through vineyards at 20kph in a van bristling with action cameras filming at 240fps, all to count bloody grape bunches.
SeeTree from Israel, bless their optimistic hearts, wanted an exclusive licensing deal for TARSENS' YieldEstimator. We declined, naturally, perhaps a touch too haughtily. Then, just as we were wooing some Indian Kiwifruit magnates for a cool $15M, Russia decided Ukraine looked tasty. Investors, predictably, shat their collective trousers. Fifteen million dollars vanished like a fart in the wind. The team, understandably miffed, disassembled with profound disappointment.
Come 2022, an Italian ray of sunshine named Gabriele from Finest Grape Tech appeared. He actually helped, procuring the specified action camera, laptop, and a sacrificial vehicle for vineyard jaunts. He sent footage; we processed and mapped many a vineyard, feeling briefly competent.
Then came January 25th, 2023. We found ourselves in Adana and Hatay, Türkiye, for more in-field demonstrations. We met with producers of pomegranates, apples, bananas (yes, bananas in Türkiye, don't ask), and citrus. One particularly accommodating citrus producer, thanks to Serdar Dikbaş's enviable connections, willingly halted his entire harvest for our little experiment. We, of course, had zero prior experience with citrus, but I was keen to see what the system could make of data from only one side of the mandarin trees. Our final estimation clocked in at 50% of the final weight which, given the circumstances, I chalked up as a resounding success. It was during this illuminating test that I also discovered low-hanging powerlines can royally mess with a GoPro's internal GPS, forcing us to invent a new mapping method on the spot. We had a rather enjoyable time, all things considered. Ten days later, Türkiye's biggest twin earthquakes ripped that very land apart, claiming over 40,000 lives and, incidentally, any chance of us working there again. May the dead rest in peace; our prospects certainly did.
Throughout this rollercoaster of despair, we were occasionally invited to give talks. We were even shortlisted as Vision Tank startup finalists for the Embedded Vision Summit in Santa Clara – Silicon Valley, for those unacquainted with geographical trivia. But, of course, I didn't have a US visa. So, we couldn't attend in 2022. However, a delightful clause in their agreement stated that in such predicaments, one could attend the following year free of charge. Heartened, I applied again in 2023, roped in some long-suffering friends to display our videos on a TV (thank you, you sainted fools!), and basked in the fleeting glory of seeing my startup's name alongside giants like Sony and Arm. Such great joy. Zero actual return. Another time, the New South Wales Department of Primary Industries in Australia expressed keen interest. We presented our tech to them, utterly and extremely nakedly. I told them, plainly: "If we can't see them, we can't count them. That is why it is called Yield-Estimator; the estimation comes from approximation." These approximation methodologies were our own cunning inventions: Enhanced Parallax Correction (EPC), Occlusion Correction Factors (OCF), and the art of spotting 'Unreal bunches'. Don't ask for details; they're a trade secret, buried with the company.
And the vineyards! A very well-known one in Türkiye, whose founder sagely advised me to package this marvel as simple PC software for the "average Joe." I retorted, "Even Microsoft hasn't managed to protect its software for over 30 years. How on earth am I supposed to protect mine?" Crickets, as they say. Then there was a US vineyard, which demoed a pseudo-competitor, Bloomfield, with their 'Flash' setup, funded by the Washington State Wine Commission. The result? "Ultimately, results were disappointing," they reported. And what happened next? Bloomfield partnered with Monarch Tractors, which promptly got investment from Kubota. Meanwhile, our humble tech boasted 99.778% counting accuracy in Napa Valley and 87% weight accuracy in Italy – both vineyards we'd never physically visited, mind you, just processed their action camera videos. The injustice is almost poetic.
Damn it, I simply must mention academia and research institutions. MAN! THEY ARE INCOMPETENT! Did you get that? No? Let me repeat: THEY! ARE! IN-COM-PE-TENT! I have never encountered such a concentrated mass of dull, empty, repetitively insistent, stupid people. Not in one place, thankfully; they're distributed, like a particularly virulent plague. Let's start with Australia. We were offering a free remote demo of a row or two for those with compatible GoPros (Hero 9-10-11). Some Aussies scanned two rows, sent the data, we processed it, sent back results. They liked it! So much so, they wanted it "again" and "for free." I said NO. In France, a "guru" of wine producers, lauded as the Einstein of viticulture, followed our every move, sniffing for technological breadcrumbs. He even had the audacity to tell me, "Without my help, you won't survive in this space." Well, we're dead, but it doesn't mean he was right; it means they still don't have the tech, even with their pseudo-Einstein. Then there was one from the United States, a compatriot no less, who tried harder than anyone I've ever met to make my system look incompetent. He intentionally held the camera incorrectly, deliberately misspelled my company name on social media, and wilfully ignored our system's success in his own vineyards. And the final straw, from Türkiye: a charlatan who tried his level best to extract keywords from my technologies to cobble together a paper, paving his cockamamie path to professorship while trashing a million-dollar technology for a few meaningless points on a publication no one will ever read. To all such individuals: this technology is dead. I built it. I killed it. It has no patent, no white paper, no manuscript. It was a secret know-how, triple-encrypted on an SSD chip, which was then hard-desoldered from its motherboard, sealed in a vacuum bag, and now resides in a bank vault. Want it? I told you the price. May 30th, 2025, is the final deadline. After that, it becomes legend.
2023: we officially launched YieldEstimator Inc. Three weeks later, Silicon Valley Bank imploded – a fitting overture to our grand opening. We had precisely zero customers, partly due to my gammy leg and mostly because my co-founder was about as useful as a chocolate teapot, especially at marketing. Oh, and the fraudster forgot to mention Delaware franchise taxes. I informed him I was buggering off to do a PhD in physics and had no time for this charade: either he paid the taxes and shuttered the company, or I would. The coward didn't hesitate for a second, offloading all his shares onto me and scarpering like a rat up a drainpipe. Leaving me, naturally, to foot the bill for all the taxes and hire an agency to perform the corporate euthanasia.
In 2024, EIT, in a moment of what I can only assume was temporary insanity, sponsored a test farms demo in Spain with Bodegas Vetusta. We had a jolly time. For starters, they didn't possess a single action camera with GPS. So, I dispatched mine via DHL, who, in their infinite wisdom, managed to shaft me on both the sending and the (attempted) return journey. They eventually attached the camera, captured the data, sent it over, and we processed it, delivering the KML files. We even unearthed fascinating insights like animal damage and slope-to-yield distribution – pearls before swine, as it turned out.
All told, we'd flaunted our wares in Canada, the US, France, Spain, Portugal, Italy, Germany, Turkey, Australia, and New Zealand. Connections globally, you see. We were very important. I genuinely believed this venture would become a cornerstone of wine production. I even applied to join Şarapder (the Turkish Wine Producers Association). They declined, naturally. Just like every other sodding farmer.
In my now razor-sharp, if somewhat jaded, opinion, farmers don't want tech. No matter how affordable, how bleeding simple you make it, they'd rather stick to their archaic methods and literally count their own damn grapes or kiwis, probably using their toes.
Let me regale you with two final anecdotes that perfectly encapsulate this tragicomedy:
In a Napa Valley vineyard, some hapless intern filmed with an iPhone SE 2020. We counted 1301 bunches. They reported back: the intern had manually tallied 2870. I was, shall we say, perplexed, given our supposed 90% accuracy. "Which row did he count? Both sides?" I queried. "Dunno," came the enlightening reply from the viticulturists. They dispatched the poor lad again. This time: 1356. I disabled our 'safety' parameters (the ones designed to prevent us looking too clever) and our system spat out 1353. He'd wasted two hours; our video was three minutes long. Progress, eh?
Then there was the Californian kiwifruit plantation. They strapped a GoPro to an ATV, complete with floodlights (because, why not?). We processed the videos and found something rather curious: the yield on the right side of the orchard was triple that of the left. A quick peek at the neighbours revealed an Angus farm conveniently located next to the bountiful right side. Coincidence? I think not.
In both instances, did the farmers want to verify our potentially revolutionary findings, either privately or publicly? Did they hell.
Why do I bang on about it this much? Because I cared. I poured my soul into this. You, the average Joe farmer, were so damn incompetent, so breathtakingly shortsighted, you couldn't grasp how advanced it was. I know you can't imagine it, but try, just for a minute. You buy a commercial, off-the-shelf action camera (GoPro Hero 9, 10, 11, even the 13 for God's sake!), attach it to your vehicle, drive through your vineyards at up to 20kph, send the raw data to us, and we geolocate your grape bunches, pinpoint diseases, and estimate the weight of your yield without even leaving our office. Instead, you chose to pay some charlatan 'advisor' to amble through two or three rows, bill you a couple of thousand dollars, and give you an estimate that's 50% accurate at best. Your total expense for YieldEstimator would likely never have even hit $999. Live with that delightful fact for the rest of your life.
And that, dear reader, is why I say farewell, YieldEstimator. I gave it my all. Unfortunately, it seems I predominantly encountered the agricultural equivalents of Particularly Stupid People. I now have a profound, almost painful, understanding of what Nikola Tesla must have felt. A monumental, soul-crushing disappointment.
Sanki umrunuzdaymış gibi Türkçe çevirisini de ekleyim,
Türkçe Çeviri
2019 yılıydı ve aptalların sınırsız iyimserliğiyle, tarım gibi ulvi bir uğraş için esnek gövdeli bir İnsansız Kara Aracı yaratmaya giriştik. Sonra, sanki özellikle kötü niyetli bir tanrı tarafından yönetilmiş gibi, COVID-19 indi ve herkes ördek yavrularından daha sıkı bir şekilde eve kapanınca, pırıl pırıl yeni oyuncağımızla ne yapacağımızı bilemedik. Beyni, fahiş pahalı bir NVIDIA Jetson AGX Xavier, şasiye bağlı kalmak için çok zeki görünüyordu. Böylece, evde mahsur kalmış, çiftçilerin karantinalar ve kaybolan iş gücünün keyifli kombinasyonuyla boğuşmasını izlerken, perişan zihnime bir düşünce geldi: neden üzüm, portakal, elma ve diğer bu tür sıkıcı süslemelerin verimini tahmin etmiyoruz? Daha iyi iş gücü yönetimi, görüyorsunuz.
Bu izolasyonun kendisi, tıpkı bu sefil destanın tüm teması gibi, 2020 civarında LinkedIn'de Türkiye'de Tarım Teknolojisi'nin tamamen önemsiz olduğu hakkında atıp tutmama neden oldu. Ve ne oldu biliyor musunuz, Serdar Dikbaş adında bir adam dijital nutkuma rastladı ve açıkça cezayı seven biri olarak, buluşmak istedi – küresel ev hapsi nedeniyle, elbette çevrimiçi. Birkaç telefon görüşmesi yapıldı ve bu görüşmelerde "Tarım Teknolojisi diye bir dizi başlatmayı düşünüyorum. Ne yaptığınızı açıklayabilir misiniz?" diye ortaya çıktı. Ben de tavus kuşu gibi sahte bir tevazuyla "Elbette" diye yanıtladım. Skype bağlantılı cesur yeni dünyada, AgroTV'de yayınlanan gerçek bir TV programına çıktık. Bu önemli yayın sırasında Serdar, dokunaklı bir ciddiyetle "Gerçekten çok umut vadeden teknolojiler, umarım gerçek hayatta da performanslarını görürüz" dedi. Ben de, Tarım Teknolojisi ve Savunma finansmanı arasındaki sonsuz, beyhude çatışmalardan hala savaş yorgunu bir şekilde, "Sadece bana koordinatları verin. Orada olacağız" diye karşılık verdim. Ve bunu gerçekten demek istedim.
Bir hafta sonra koordinatlar geldi. Hemen masaüstü bilgisayarımı, dizüstü bilgisayarımı, bir monitörü, iki drone'u (biri NIR için, biri RGB için, doğal olarak), birkaç aksiyon kamerasını alıp tüm VerimTahminleyici cephaneliğini konuşlandırdım. Buna yukarıda bahsedilen gösterişli Jetson Xavier ve önceki çığır açan aptallığımdan kalma Spectralix - Türkiye'de çoğu kişinin NDVI'nin yeni bir erkek grubu olduğunu ve "derin öğrenmenin" özellikle sıkıcı bir derste yaptığınız bir şey olduğunu düşündüğü 2016'dan kalma, derin öğrenme kullanarak gerçek zamanlı NDVI hesaplamaları yapan bir sistem - dahildi. O zamanlar, bir Jetson TX1, daha sonra bir TX2 kullanarak anında bu NDVI sihrini yapan bir tablet ve drone kamerası bile bir araya getirmiştim. Ama konudan sapıyorum. Sahada, internet namına hiçbir şey yokken, veri topladım, tarlada dijital bir köylü gibi etiketledim, NVIDIA Jetson AGX Xavier'e dağıttım, bir Logitech C922 web kamerası bağladım, düzeneği traktörün ön camına bağladım ve oynat düğmesine bastım. Ve tanrım, işe yaradı. İlk gerçek hayat demoda, "ceviz" gibi bir şey üzerinde şaşırtıcı bir şekilde %74 doğruluk. Bu arada, diğerleri köfte ekmeklerini yerken, ben hırsla bir drone fırlattım, hızlı bir uçuş yaptım, indirdim, kareleri çıkardım, veriyi etiketledim ve Jetson'a başka bir model dağıttım. Bu, ağaçları tespit etmede %100 doğruluk elde etti. Oradaki herkes, deyim yerindeyse, hayran kalmıştı. Ya da muhtemelen sadece şaşkına dönmüştü. Bu küçük zafer, Serdar'ın beni iki program için daha AgroTV stüdyolarına geri davet etmesine yol açtı, orada İHA'lar, İKA'lar ve Tarımda Derin Öğrenme hakkında coşkulu sözler söyledik. Ah, o coşkulu günler.
2020 yılının tamamı, internetin en karanlık köşelerinden binden fazla meyve videosunu indirme gibi göz alıcı bir görevle geçti. Kareler çıkarıldı, tek elle etiketlendi (gerçekten Sisyphosvari bir çaba) ve modeller eğitildi. Eş zamanlı olarak, lanet olası şeyleri saymak için çılgınca bir model, bir yöntem, bir algoritma - gerçekten herhangi bir şey - aradım. Biraz uğraşmanın ve tonlarca donanım ve yazılım mücadelesinin ardından, her şeye rağmen işe yarayan bir şey bir araya getirmiştim!
İlk ücretli kurbanımız, İspanya'daki Codorníu Raventós, üç aşamalı bir sirke kaydoldu. Ne yazık ki, minibüsümüzün şoförü "talihsiz bir olay" yaşadı ve bu özel saçmalığı kısa kesti. Yine de, Edge İşleme ve aksiyon kameralarıyla yaşadığımız bu ateş vaftizi bize çok şey öğretti. Muhtemelen onlara da – heveslilerin araçlarına güvenmemeyi gibi. O yıl, imkansızı başarmıştık: Edge AI ile anında gerçek zamanlı verim tahmini, asma bağları arasından 20 km/s hızla aksiyon kameralarıyla donatılmış, 240 fps'de çekim yapan bir minibüsle deli gibi geçerken, tümü lanet olası üzüm salkımlarını saymak için.
İsrail'den SeeTree, o iyimser kalplerine sağlık, TARSENS'in VerimTahminleyici'si için özel bir lisans anlaşması istedi. Doğal olarak reddettik, belki biraz fazla kibirli bir şekilde. Sonra, tam da bazı Hint Kivifruit baronlarını 15 milyon dolara ikna etmek üzereyken, Rusya Ukrayna'yı lezzetli buldu. Yatırımcılar, tahmin edilebileceği gibi, toplu halde altına etti. On beş milyon dolar rüzgarda bir gaz gibi uçup gitti. Ekip, anlaşılır bir şekilde kızgın, büyük bir hayal kırıklığıyla dağıldı.
2022'ye gelindiğinde, Finest Grape Tech'ten Gabriele adında İtalyan bir güneş ışığı belirdi. Gerçekten yardım etti, belirtilen aksiyon kamerasını, dizüstü bilgisayarı ve bağ gezileri için bir kurban aracını temin etti. Görüntüler gönderdi; birçok bağın işlenmesini ve haritalanmasını sağladık, kısa bir süre için kendimizi yetenekli hissettik.
Sonra 25 Ocak 2023 geldi. Saha içi gösterimler için Adana ve Hatay, Türkiye'de bulduk kendimizi. Nar, elma, muz (evet, Türkiye'de muz, sormayın) ve narenciye üreticileriyle bir araya geldik. Özellikle misafirperver bir narenciye üreticisi, Serdar Dikbaş'ın kıskanılacak bağlantıları sayesinde, küçük deneyimiz için tüm hasadını durdurmayı seve seve kabul etti. Bizim narenciye ile ilgili sıfır deneyimimiz vardı, ancak sistemin mandalina ağaçlarının sadece bir tarafından gelen verilerle neler yapabileceğini görmek istiyordum. Nihai tahminimiz, nihai ağırlığın %50'si olarak gerçekleşti ki, koşullar göz önüne alındığında, bunu büyük bir başarı olarak gördüm. Bu aydınlatıcı test sırasında, alçak asılı elektrik hatlarının bir GoPro'nun dahili GPS'ini fena halde bozabileceğini de keşfettim ve bu da bizi anında yeni bir haritalama yöntemi icat etmeye zorladı. Her şeyi düşündüğümüzde oldukça keyifli vakit geçirdik. On gün sonra, Türkiye'nin en büyük ikiz depremleri o toprakları yırtıp attı, 40.000'den fazla can aldı ve tesadüfen, orada tekrar çalışma şansımızı da. Ölüler huzur içinde yatsın; bizim umutlarımız kesinlikle yattı.
Bu umutsuzluk girdabında, ara sıra konuşmalar yapmaya davet edildik. Hatta Santa Clara - Silikon Vadisi'nde, coğrafi bilgileri bilmeyenler için - Embedded Vision Summit için Vision Tank startup finalistleri arasına bile kaldık. Ama, elbette, ABD vizem yoktu. Bu yüzden 2022'de katılamadık. Ancak, anlaşmalarında hoş bir madde vardı ki böyle durumlarda bir sonraki yıl ücretsiz katılabiliyorduk. Cesaretlenerek, 2023'te tekrar başvurdum, videolarımızı bir televizyonda sergilemeleri için uzun süredir acı çeken birkaç arkadaşımı ikna ettim (teşekkürler, aziz aptallar!), ve startup'ımın adını Sony ve Arm gibi devlerin yanında görmenin geçici şanına eriştim. Ne büyük bir sevinç. Sıfır gerçek geri dönüş. Başka bir zaman, Avustralya Yeni Güney Galler Birincil Endüstriler Departmanı yoğun ilgi gösterdi. Teknolojimizi onlara tamamen ve son derece çıplak bir şekilde sunduk. Onlara açıkça söyledim: "Eğer onları göremezsek, sayamayız. Bu yüzden ona Verim-Tahminleyici deniyor; tahmin, yaklaşımdan gelir." Bu yaklaşımlar bizim kendi kurnaz icatlarımızdı: Gelişmiş Paralaks Düzeltme (EPC), Tıkanıklık Düzeltme Faktörleri (OCF) ve 'Gerçeküstü salkımları' tespit etme sanatı. Ayrıntılarını sormayın; onlar bir ticari sır, şirketle birlikte gömüldü.
Ve bağlar! Türkiye'de çok iyi bilinen bir tanesi, kurucusu bana bu harikayı "ortalama vatandaş" için basit bir bilgisayar yazılımı olarak paketlememi bilgece tavsiye etti. Ben de "Microsoft bile 30 yılı aşkın süredir yazılımını koruyamadı. Ben nasıl koruyacağım?" diye karşılık verdim. Dedikleri gibi, cırcır böcekleri. Sonra ABD'li bir bağ vardı, Washington Eyaleti Şarap Komisyonu tarafından finanse edilen 'Flash' kurulumlarıyla sözde bir rakip olan Bloomfield'ı tanıttı. Sonuç mu? "Nihayetinde, sonuçlar hayal kırıklığı yarattı" diye bildirdiler. Ve sonra ne oldu? Bloomfield, Monarch Tractors ile ortaklık kurdu ve Monarch da Kubota'dan yatırım aldı. Bu arada, bizim mütevazı teknolojimiz Napa Vadisi'nde %99.778 sayma doğruluğu ve İtalya'da %87 ağırlık doğruluğu boasted - ikisi de fiziksel olarak hiç ziyaret etmediğimiz, sadece aksiyon kamera videolarını işlediğimiz bağlar. Adaletsizlik neredeyse şiirsel.
Lanet olsun, akademi ve araştırma kurumlarından bahsetmek zorundayım. ADAMIM! ONLAR YETENEKSİZ! Anladınız mı? Hayır mı? Tekrar edeyim: ONLAR! YE-TE-NEK-SİZ! Daha önce bu kadar yoğun bir donuk, boş, tekrarlayıcı ısrarcı, aptal insan topluluğuyla hiç karşılaşmadım. Neyse ki tek bir yerde değiller; özellikle virüslü bir veba gibi dağılmış durumdalar. Avustralya'dan başlayalım. Uyumlu GoPro'ları (Hero 9-10-11) olanlar için bir veya iki sıra için ücretsiz uzaktan demo sunuyorduk. Bazı Avustralyalılar iki sırayı taradı, verileri gönderdi, biz işledik, sonuçları geri gönderdik. Beğendiler! Hatta o kadar ki, "tekrar" ve "ücretsiz" istediler. HAYIR dedim. Fransa'da, şarap üreticilerinin "gurusu", bağcılık Einstein'ı olarak övülen biri, her hareketimizi takip etti, teknolojik kırıntıları arıyordu. Hatta bana "Benim yardımım olmadan bu alanda hayatta kalamazsınız" deme cüretini gösterdi. Pekala, biz öldük ama bu onun haklı olduğu anlamına gelmiyor; bu, sahte Einstein'larıyla bile hala teknolojiye sahip olmadıkları anlamına geliyor. Sonra Amerika Birleşik Devletleri'nden biri vardı, bir yurttaş üstelik, sistemimi beceriksiz göstermek için hayatımda gördüğüm herkesten daha çok çabaladı. Kamerayı kasıtlı olarak yanlış tuttu, sosyal medyada şirketimin adını kasten yanlış yazdı ve sistemimizin kendi bağlarındaki başarısını bilerek görmezden geldi. Ve son darbe, Türkiye'den: profesörlüğe giden saçma sapan yolunu açmak için teknolojilerimden anahtar kelimeleri çıkarmaya çalışan ve kimsenin asla okumayacağı bir yayında birkaç anlamsız puan için milyon dolarlık bir teknolojiyi çöpe atan bir şarlatan. Tüm bu kişilere: bu teknoloji öldü. Ben inşa ettim. Ben öldürdüm. Patent yok, beyaz kitap yok, el yazması yok. Bir sırrımdı, bir SSD çipinde üçlü şifrelenmişti, sonra anakartından lehimle sökülüp vakumlanmış bir torbaya konuldu ve şimdi bir banka kasasında duruyor. İstiyor musun? Fiyatını söyledim. 30 Mayıs 2025 son tarih. Ondan sonra efsane olacak.
2023: YieldEstimator Inc. şirketini resmen kurduk. Üç hafta sonra Silicon Valley Bank battı – büyük açılışımız için uygun bir başlangıç. Tam olarak sıfır müşterimiz vardı, kısmen topallayan bacağım yüzünden ve çoğunlukla kurucu ortağımın pazarlama konusunda çikolata demliği kadar işe yaramaz olması yüzünden. Ah, ve dolandırıcı Delaware franchise vergilerini belirtmeyi unutmuştu. Ona fizik doktorası yapmak için sıvışacağımı ve bu saçmalığa zamanım olmadığını söyledim: ya vergileri ödeyip şirketi kapatacaktı ya da ben yapacaktım. Korkak bir saniye bile tereddüt etmeden tüm hisselerini bana devredip lağım faresi gibi kaçtı. Beni de, doğal olarak, tüm vergilerin faturasını ödemeye ve kurumsal ötenaziyi gerçekleştirmek için bir ajans tutmaya bıraktı.
2024'te EIT, sadece geçici bir delilik anı olduğunu varsayabileceğim bir anda, İspanya'daki Bodegas Vetusta ile test çiftlikleri demosu sponsor oldu. Keyifli vakit geçirdik. İlk olarak, GPS'li tek bir aksiyon kameraları yoktu. Bu yüzden benimkini DHL aracılığıyla gönderdim, onlar da sonsuz bilgeliğiyle hem göndermede hem de (denenen) iade yolculuğunda beni kazıkladılar. Sonunda kamerayı taktılar, verileri yakaladılar, gönderdiler ve biz de işleyip KML dosyalarını teslim ettik. Hatta hayvan hasarı ve eğim-verim dağılımı gibi büyüleyici içgörüler bile ortaya çıkardık – domuzlara inci atmak gibi bir şeydi, sonuçta.
Toplamda, Kanada, ABD, Fransa, İspanya, Portekiz, İtalya, Almanya, Türkiye, Avustralya ve Yeni Zelanda'da ürünlerimizi sergilemiştik. Küresel bağlantılar, anlıyor musunuz. Çok önemliydik. Bu girişimin şarap üretiminin temel taşlarından biri olacağına gerçekten inanıyordum. Hatta Şarapder'e (Türkiye Şarap Üreticileri Derneği) katılmak için başvurdum. Doğal olarak reddettiler. Tıpkı diğer tüm lanet çiftçiler gibi.
Şimdi keskinleşmiş, biraz da bıkkınlaşmış fikrime göre, çiftçiler teknolojiyi istemiyor. Ne kadar uygun fiyatlı, ne kadar basit yaparsanız yapın, eski usullerine bağlı kalmayı ve kelimenin tam anlamıyla kendi lanet olası üzümlerini veya kivilerini, muhtemelen parmak uçlarıyla saymayı tercih ediyorlar.
Size bu trajikomediyi mükemmel bir şekilde özetleyen son iki anekdot anlatayım:
Napa Vadisi'ndeki bir bağda, talihsiz bir stajyer iPhone SE 2020 ile çekim yaptı. 1301 salkım saydık. Onlar geri bildirdi: stajyer elle 2870 saymıştı. %90 doğruluk iddiamız göz önüne alındığında, ne diyelim, kafam karışmıştı. "Hangi sırayı saydı? İki tarafını da mı?" diye sordum. Bağcılardan gelen aydınlatıcı cevap "Bilmiyorum" oldu. Zavallı çocuğu tekrar gönderdiler. Bu sefer: 1375. 'Güvenlik' parametrelerimizi (bizi çok zeki görünmekten alıkoymak için tasarlanmış olanları) devre dışı bıraktım ve sistemimiz 1372 sonucunu verdi. İki saatini boşa harcamıştı; videomuz üç dakikaydı. İlerleme, değil mi?
Sonra Kaliforniya'daki kivifruit tarlası vardı. Bir ATV'ye, farlarla birlikte (çünkü neden olmasın?), bir GoPro bağladılar. Videoları işledik ve oldukça merak uyandıran bir şey bulduk: bağın sağ tarafındaki verim, sol tarafındakinin üç katıydı. Komşulara hızlı bir göz atış, bereketli sağ tarafın yanında uygun bir Angus çiftliğinin bulunduğunu gösterdi. Tesadüf mü? Sanmıyorum.
Her iki durumda da, çiftçiler potansiyel olarak devrim niteliğindeki bulgularımızı özel veya kamuya açık olarak doğrulamak istediler mi? Kesinlikle istemediler.
Neden bu kadar çok üsteliyorum? Çünkü umursadım. Ruhumu buna adadım. Siz, ortalama çiftçi, o kadar beceriksizdiniz ki, o kadar akıl almaz derecede dar görüşlüydünüz ki, ne kadar gelişmiş olduğunu kavrayamadınız. Hayal edemeyeceğinizi biliyorum ama deneyin, sadece bir dakikalığına. Ticari, hazır bir aksiyon kamerası (GoPro Hero 9, 10, 11, hatta 13 Allah aşkına!) alıyorsunuz, aracınıza takıyorsunuz, bağlarınızda 20 km/s hıza kadar sürüyorsunuz, ham verileri bize gönderiyorsunuz ve biz ofisimizden bile çıkmadan üzüm salkımlarınızı coğrafi olarak konumlandırıyor, hastalıkları belirliyor ve veriminizin ağırlığını tahmin ediyoruz. Bunun yerine, birkaç sıra arasında gezinmesi, size birkaç bin dolar fatura kesmesi ve en iyi ihtimalle %50 doğru bir tahmin vermesi için bir şarlatan 'danışmana' para ödemeyi seçtiniz. YieldEstimator için toplam masrafınız muhtemelen asla 999 doları bulmazdı. Hayatınızın geri kalanında bu hoş gerçekle yaşayın.
Ve bu, sevgili okuyucu, YieldEstimator'a neden veda ettiğimi açıklıyor. Elimden gelenin en iyisini yaptım. Ne yazık ki, ağırlıklı olarak özellikle Aptal İnsanların tarımsal karşılıklarıyla karşılaştım. Şimdi Nikola Tesla'nın ne hissetmiş olması gerektiğini derinden, neredeyse acı verici bir şekilde anlıyorum. Anıtsal, ruh ezici bir hayal kırıklığı.