อาจารย์ผู้สอน

1. ควรพูดตามปกติ ไม่ช้าหรือเร็วจนเกินไปและยกตัวอย่างประกอบเพื่อความเข้าใจที่ชัดเจนขึ้น

2. เมื่ออาจารย์ผู้สอนสอนจบหัวข้อแล้วควรสังเกตให้ล่ามภาษามือแปลจบข้อความก่อนจึงเริ่มสอนหัวข้อใหม่

3. ทำความเข้าใจว่านักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการได้ยินจะใช้ประสาทสัมผัสทางการเห็นในการรับข้อมูลผ่าน ทางล่ามภาษามือ ทำให้นักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการได้ยินจะมองล่ามมากกว่ามองอาจารย์ผู้สอน

4. ในขณะที่อาจารย์อธิบายบทเรียนบนกระดาน/แผ่นใส นักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการได้ยินจะต้องดูล่าม ภาษามือทำให้ไม่สามารถลอกข้อความต่างๆ บนกระดานหรือแผ่นสไลด์เมือนักศึกษาดูล่ามแปลข้อความดังกล่าว เรียบร้อยแล้ว นักศึกษาจะจดบันทึกด้วยตัวเองหรือจดจากเพื่อนหลังจากจบชั่วโมงเรียนแล้ว

5. การโต้ตอบคำถามในชั้นเรียนอาจารย์ควรถามปัญหากับนักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการได้ยินโดยตรงและล่ามจะเป็นผู้แปลสารให้

6. กรณีที่นักศึกษาไม่เข้าใจบทเรียน นักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการได้ยินจะยกมือเพื่อถามอาจารย์ โดยล่ามจะ เป็นผู้แปลคำถาม

7. การรอคำตอบจากนักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการได้ยินในบางครั้งต้องใช้เวลาเพราะกระบวนการแปล ภาษามือต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจตรงกัน คนหูหนวกมักจะทวนคำถามที่ได้รับจากล่ามภาษามือก่อนแล้วจึงตอบคำถาม

8. กรณีที่ล่ามไม่เข้าใจเนื้อหาที่อาจารย์สอนล่ามจะเป็นผู้ถามอาจารย์เพื่อทำความเข้าใจให้ตรงกันแล้วแปลความ หมายให้ตรงกับที่อาจารย์ผู้สอนต้องการ

9. การเรียนของนักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการได้ยินต้องใช้สายตาดูภาษามือจากล่ามภาษามือตลอดเวลาทำ ให้เกิดความเมื่อยล้าควรให้นักศึกษาพักสายตาบ้างเป็นระยะ

เพื่อนในชั้นเรียน

1. ขณะที่ล่ามภาษามือยืนอยู่หน้าชั้นเรียนไม่ควรเดินตัดหรือผ่านหน้าล่ามภาษามือเพราะเป็นการขัดขวางการ สื่อสารของเพื่อนๆ ที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน

2. ขณะที่เพื่อนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินกำลังดูภาษามือจากล่ามนักศึกษาปกติในชั้นเรียนไม่ควรทำลาย สมาธิของเพื่อนที่ดูล่ามอยู่ เช่น การสะกิดเพื่อถามความหมายของของภาษามือ พูดคุยเรื่องอื่นๆ หรือพยายามอธิบายข้อ ต่างๆ ฯลฯ

3. ในการแบ่งกลุ่มทำงาน ควรจะมีเพื่อนนักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการได้ยินร่วมทำกิจกรรมในกลุ่มและมีส่วน ร่วมในกิจกรรมดังกล่าวเช่นเดียวกับสมาชิกคนอื่นๆ

4. เพื่อนนักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการได้ยินใช้สายตาและภาษามือในการสื่อสารจึงต้องนั่งด้านหน้าของ ห้องเรียนเพื่อการดูภาษามือที่ชัดเจน

ที่นี่มีคำตอบ?

1. ทำไมคนหูหนวกส่วนใหญ่จึงเขียนคำในประโยคสลับไปมา?

ตอบ คนหูหนวกเกิดความสับสนระหว่างภาษามือกับภาษาไทยที่มีหลักไวยากรณ์ต่างกัน สังเกตได้จากการเขียนของคนหู หนวกส่วนใหญ่จะคล้ายกับภาษามือที่แสดงท่าทางออกมา เช่น “ฉันไปโรงเรียน” ภาษามือจะสื่อว่า “”โรงเรียน-ฉัน-ไป”

2. ทำไมคนหูหนวกจึงมาเข้าใจคำที่มีความหมายเชิงเปรียบเทียบ คำที่มีความหมายแฝง?

ตอบ คนหูหนวกเรียนรู้โดยใช้ภาพและภาษามือเป็นสื่อเชื่อมโยงกับประสบการณ์เดิมและจะเข้าใจกับคำที่มีความหมาย ตรงๆ เช่น ทำภาษามือคำว่า “โรงเรียน” ก็เห็นเป็นภาพโรงเรียน ทำภาษามือ “บ้าน” ก็เห็นเป็นภาพบ้าน แต่คำว่า “มีดโกน อาบน้ำผึ้ง” คนหูหนวกจะเห็นภาพมีดโกนที่ถูกราดด้วยน้ำผึ้ง ดังนั้นต้องใช้เวลาในการอธิบายความหมายของคำเหล่านี้ คนหูหนวกเข้าใจ

3. ทำไมคนหูหนวกมักอยู่รวมกับพวกเดียวกันเอง?

ตอบ คนหูหนวกต้องการเพื่อนที่สามารถสื่อสารกับเข้าอย่างเข้าใจเพื่อที่แลกเปลี่ยนความคิดเห็น บอกเล่าความรู้สึกต่างๆ ได้ แต่คนส่วนใหญ่มักจะเห็นว่าการสื่อสารโดยการเขียนกับคนหูหนวกเป็นเรื่องที่เสียเวลาบ้างครั้งอ่านประโยคคนหูหนวก เขียนไม่เข้าใจ ทำให้เกิดความรำคาญและไม่มอยากพูดคุยกับคนหูหนวก คนหูหนวกจึงหันมาจับกลุ่มเพื่อคุยกันเองเพราะ สามารถสื่อสารกันได้อย่างเข้าใจ