23 april: Wereldboekendag
Met de Werkgroep Leesplezier, waarin afgevaardigden uit zowat elk leergebied zetelen, passeerden er tijdens de brainstorm voor deze actie heel wat originele en leuke ideeën de revue. We hadden het o.a. over collages maken met bookcovers of een foto maken van een bookcover voor het gezicht van een cursist op de juiste plaats .
Maar de inspirerende tip kwam van Hilde en ik werd gemotiveerd om in mijn alfa Technisch Lezen en Schrijven 1 aan de slag te gaan. De cursisten zijn dit schooljaar gestart en hebben er alfa mondeling 1 en 2 én lees - en schrijfvoorwaarden 1 en 2 op zitten.
Het recept lijkt eenvoudig en met slechts één ingrediënt super gemakkelijk: je zoekt een boek met op de cover een foto van een gezicht, liefst frontaal kijkend in de lens.
Je maakt van deze cover een fotokopie waarbij je één helft van het gezicht bedekt zodat de andere helft er terug bij getekend kan worden.
Het recept lijkt eenvoudig en met slechts één ingrediënt super gemakkelijk.
Ik ga op zoek in de kringwinkel en in de stadsbibliotheek maar vind uiteindelijk de boekjes van Johan van Caeneghem in de materialenbank van Ligo Gent het meest geschikt . Kaat en Marco krijgen mijn voorkeur. Kaat heeft een opvallende oorbel en Marco draagt een pet en een bril. Dankbare objecten om te tekenen. Met de twee boekjes en de kopies van de gehalveerde gezichten trek ik naar mijn groep.
De cursisten hebben net T A S leren lezen en schrijven, het allereerste basiswoord .
De cursisten hebben net T A S leren lezen en schrijven, het allereerste basiswoord .
Ik toon de twee boekjes aan de cursisten en lees de namen onderaan de bookcover. Dan bedek ik een gedeelte van het gezicht met een blad en tover daarna de fotokopieën van de twee gehalveerde gezichten tevoorschijn. Tenslotte begin ik de verdwenen helft van Marco’s gezicht er terug bij te tekenen met potlood. Verrast en een beetje verwonderd volgen ze de instructies van deze ongewone oefening. Dan mogen ze elk één foto kiezen; een keuzemogelijkheid stemt altijd tevreden. De meeste vrouwen kiezen voor Kaat maar Moulaid, met haar 70 jaar de oudste cursiste van deze groep, kiest resoluut voor Marco. Twee cursisten hebben wat extra uitleg nodig . Daarvoor haal ik mijn eigen vooraf gemaakte tekening tevoorschijn. Meer lijkt niet nodig en ook zij zijn gelanceerd .
Ik ga even zitten en bekijk de cursisten gebogen over hun tekening , geconcentreerde maar ontspannen houding en blik, ieder in zijn eigen bubbel, geen onzeker gegluur naar hun buurvrouw of buurman, geen goed of slecht, geen juist of fout. Dat hebben ze allemaal onbewust begrepen.
Nadat ik mij zo enthousiast en een beetje impulsief had opgegeven voor dit experiment, kreeg ik naderhand wat persoonlijke bezwaren: wat met de afgemeten tijd om de doelen van deze module te kunnen afvinken, kadert dit wel binnen leesbevordering of leesplezier, wat als de cursisten de bedoeling van de opdracht niet goed begrijpen ?
Maar na maanden van mondmaskers, sociale afstand, afkoelingsweken en uitgesponnen modules mochten we wel eens buiten de lijntjes van de opleidingsprofielen kleuren.
De zon schijnt binnen . Er hangt zo’n rust in het klaslokaal . Een magisch moment !
Na een klein half uurtje zijn de eersten klaar. Trots tonen ze het resultaat aan elkaar.
Hussein neemt zijn adreskaartje en kopieert zijn naam onderaan het blad. De anderen volgen zelfbewust zijn voorbeeld. Dan vraagt Sherzada “wie is Kaat?” en bladert verwachtingsvol door het boekje. “ En wie is Marco ? “ vraagt Moulaid belangstellend .
Ook de andere cursisten worden nieuwsgierig. De lente is pril. Het zaadje van leesplezier is geplant. Nog twee minuten en hun uitgerekt paasverlof begint.
“Ik vertel het na de vakantie. Beloofd !” zeg ik. Het klinkt hoopvol en iedereen knikt tevreden. Dan verlaten ze één voor één het lokaal , wuivend ‘een goede vakantie !’ en ‘tot 19 april!’. Ik hoor Moulaid nog net ‘inshallah’ prevelen.
Kadert dit wel binnen leesbevordering of leesplezier?
3 weken later : vanuit verschillende groepen komen de resultaten binnen van de actie wereldboekendag. Met de werkgroep hangen we alle kunstwerken in de cafetaria . Een tijdelijke tentoonstelling. Dat is ook ‘mijn’ cursisten niet ontgaan! Opgetogen komen ze in de klas.
Ik heb de boekjes van Kaat en Marco prominent op de tafel vooraan gelegd. Iedereen herinnert zich onmiddellijk de belofte. Ze kiezen voor Kaat.
Ik geef hen elk een boekje; ik lees de tekst. Met de ondersteunende foto’s lukt het hen aardig om het verhaal te begrijpen. Aan het eind zijn ze ontroerd : ‘Kaat is goed’ , ‘Ja, ze heeft een groot hart’, .. De meesten onder hen zouden hetzelfde doen. Het is hartverwarmend.
‘Wanneer kan ik zelf een boek lezen?’ vraagt Zubairullah. Een andere cursist polst of het boekje ook in de bibliotheek te vinden is. Ze wil het graag nog eens lezen met haar kinderen.
De zaadjes van leesplezier zijn aan het ontkiemen .. ondanks de gure en grauwe lente.
Vol enthousiasme beginnen we met oefeningen op de klank-letter-koppeling.
