De poëtische trappen, toiletspiegels en klasramen in Eeklo en Gent zijn duidelijk een inspiratiebron voor poëzie in de lessen.
In de leesgroep stelde Muje het boek ‘De taart van Tamid’ voor. Het boek vertelt 3 verhalen over mensen die naar ons land komen wonen. Het gaat vooral over het gemis van hun familie die achterbleef in hun land.
Daarna hebben we het gedicht ‘samen’ gelezen, geschreven door cursisten van An en Tamara. Dat gedicht zegt met weinig woorden heel veel. Het past perfect bij hoe mensen uit een ander land zich voelen, net zoals in de verhalen van het het boek.
De cursisten konden door dit voorbeeld heel goed begrijpen wat de kracht van poëzie is: Hoe weinig woorden heel veel over gevoelens kunnen vertellen en hoe goed de lezer zich soms kan herkennen in die woorden…
Cursisten van de brugmodule. (An en Tamara)
Elfjes maken over een beroep. (WSMP van Saartje en Karen)
Cursisten BT3 en Liesbet
De cursisten van de groep 'Met plezier lezen en schrijven' delen gedichten met elkaar. (Iris)
DE TAFEL IS GEDEKT
de hemel staat in bloei
de straat kijkt toe en wacht
wat gaat er gebeuren?
Ik hoor en zie de mensen komen
zij kleuren het lokaal
102 verschillende nationaliteiten
met een blij gezicht
brengen ze de lente in de keuken
sla – sausjes – rijst –
steak friet met garnaal
zoveel eten dat we ons
kunnen spiegelen in elkaars buiken
Marie Christine
LEUKE GEDICHTEN
Eenvoudig , klaar en duidelijk , aanstekelijk om eraan te beginnen ...
Ik denk ...niet teveel denken ...gewoon schrijven wat opkomt ...en neerpennen !
Niet Te goed willen zijn /doen , gewoon ...meer dan gewoon
Is dat nu een gedicht !?
Gedichten groet, zonder gedicht
Bernadette
POSITIEF
Het blad verkleurt mijn huid,
mijn haar, trui, broek, schoenen,
het behang,
de foto’s van mijn jeugd,
de boeken van vroeger,
en ik
alles verkleurt
toch mooi
al die kleuren
Mariette
TUINTJE
Ik plantte een tuintje aan de voorgevel
Zo lijkt de deur minder deur
Daarachter zing ik gevaarlijk vrij
en knuffel de man met de hond,
verzorg mijn plant en mep de overtijdse mug op het wollig tapijtje.
Ze kon wel eens drager zijn (bedacht ik eerder)
Later zette ik een hekje aan de voordeur.
Zo lijkt het huis nu nog meer thuis.
Daarachter zing ik veilig verscholen tussen bladeren en verstilde hortensia's.
Het masker met elastiek hangt aan een oor.
Strak schiet ik het de lente in.
Marjet
Op een mooie lentedag
Vliegt er over het gras een schattige bij
En hij heeft geen slecht humeur
Want de bij is blij
Adriana
Tijdens de poëzieweek ging onze Collega An met pensioen. Ze schreef dit gedicht:
We hadden hier een tijd om nooit te vergeten.
We maakten er samen iets bijzonders van.
We lieten ons van onze beste kant zien en we stimuleerden elkaar.
Zo werd het een tijd om nooit te vergeten.
We leerden van elkaar en daagden elkaar uit.
We gaven nooit op.
Zo werd het een tijd die ik nooit zal vergeten.
Want we maakten er met z’n allen samen iets uniek van.
Een elfjescarrousel van de groep Spelling/Schrijven in Eeklo.
In aanloop naar de Poëzieweek lazen en bespraken de cursisten van Céline (TTM8) elke week één gedicht. Tijdens het lesmoment-op-afstand werkten de cursisten aan opdrachten via de klasapp: het gedicht lezen, beluisteren, kopiëren in hun schrift, inoefenen en daarna inspreken via WhatsApp, …
Na elk ingesproken gedicht kregen de cursisten persoonlijk feedback. Dan volgde een mini voordrachtwedstrijd: het gedicht dat de cursisten het mooist vonden, spraken ze thuis nog eenmaal in via WhatsApp. Deze opnames werden samen in de klas beluisterd.
De cursisten gaven als jury zelf aan wat ze belangrijk vonden: is het 'mooi' gelezen (intonatie), niet te snel, begrijp ik alle woorden … en kozen samen één grote winnaar!
Céline koos als lesgever bewust niet voor live voordragen en video-opnames, omdat openbaar spreken voor veel van de cursisten in deze groep een enorme drempel is.
Het was een fijne activiteit, gespreid over de tijd, waarbij de cursisten alle vaardigheden konden oefenen en die aan sommige onzekere lezers toch wel een 'boost' in hun zelfvertrouwen heeft gegeven.